Перайсьці да зьместу

Мунд

Дадаць спасылкі
Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Мунд
лац. Mund
Mund
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Іншыя формы
Варыянт(ы) Мунт, Монд, Монт, Мондзь, Монць
Зьвязаныя імёны Мандзейка, Мантыла, Монтуш, Монтаўт, Мондвік, Монтвід, Монтвіл, Монтвін, Монтгайла, Монтгерд, Мондар, Монтарт, Монтмін, Мондрык, Монтрым
Агімонт, Аламунт, Альгімонт, Алсмунт, Бімунт, Бумонт, Валімонт, Вельмант, Вігмонт, Відзімонт, Вілімонт, Вірмонт, Вісімонт, Вірсімунд, Войшымунд, Галімонт, Гальмонт, Гаўдземунда, Гедмонт, Гесімонт, Германт, Гілімонт, Гірдзімонт, Градзімонт, Готмант / Гошмант, Гумонт, Геймант, Гейдмант, Ермант, Дармонт, Даўмонт, Дэймонт, Дзірмант, Дульмант, Жалмонт, Жыгімонт, Жытмунт, Ізмунт / Эйсімонт, Комант, Карымонт, Кімонт, Люмонт, Мармонт, Мільмонт, Мінімонт, Наймант, Нарымонт, Перамонт, Прышмонт, Радзімонт, Рамант, Рыгмонт / Раймунд, Рыдмонт, Рымонт, Савімонт, Саймонт, Сармонт, Сысымонт, Скаламонт, Скірмонт, Судзімонт, Сумонт, Талімонт, Цьвермунт, Эдманд, Эймонт, Ямонт, Ярмунд, Ясмант, Ятмонт, Яўмонт
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Мунд»

Мунд (Мунт), Монт (Монд, Монць, Мондзь) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Паходжаньне

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Мунд, Мунда або Мунт, пазьней Монд або Монт (Mund, Munda, Munt, Mond[1], Mondt[2], Mont[1]) — імя германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова -мунд- (-мунт-, -монт-) паходзіць ад германскага *mundô 'рука, абарона, крэўнасьць'[4] або гоцкага munds 'моц розуму, імкненьне', mundrs 'гарлівы, палкі'[5][a]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Мандзейка (Манцейка), Манціла (Монтэль), Мандывік, Монтвіл (Мунтвіл, Мондвіл), Мантывін, Мантыгайла (Мантыгал, Мунтыгайла), Мантыгерд (Мунтыгерд, Мундыгерд), Мондар (Мондэр, Монтар), Монтарт, Мондрык, Монтаўт (Мунтаўт, Мантольд), Агімонт, Аламунт, Альгімонт (Альгімунд, Альгімунт, Алькімонт, Аўгімонт, Аўгімунд, Аўгімунт), Алсмунт, Бімунт, Бумонт, Валімонт (Вальмунт, Вальмунд), Вельмант, Вігмант (Вімант), Відзімонт (Відмунд, Відмунт), Вілімонт, Вірмонт, Вісімонт (Вісімунт, Візмунт), Войшымунд, Галімонт (Галімунт), Гальмонт, Гаўдземунда, Гедмонт (Кадзімонт, Гемонт), Гесімонт (Гізымант), Германт (Гірмунт, Гармонт), Гірдзімонт, Градзімонт (Радмонт), Готмант / Гошмант, Гумонт, Геймант (Гаймунт), Гейдмант, Ермант, Дармонт, Даўмонт (Даўмунд, Даўмунт, Дамунт, Домунд), Дэймонт, Дзірмант (Дзермант), Дульмант (Доламунт, Тольмант), Жалмонт, Жыгімонт (Зыгмунт, Жыкмонт), Жытмунт, Ізмунт, Эйсімонт (Эйсмант, Эйсмунт), Комант, Карымонт, Кімант (Гімант, Кімунд, Кімунт), Люмонт, Мармонт, Наймант (Нэймант), Нарымонт (Нарымунт, Нармунт), Радзімонт, Рамант (Рамунт), Рыгмант (Рыгмунт), Рыдмонт, Рымант (Рымунд), Саймонт (Саймунт, Сеймант), Сармонт, Сірмонт, Скаламонт, Скірмант (Скірмунт, Скірмунд), Сумонт, Талімонт (Талімунт), Эймант (Эймунд, Эймунт), Ямант (Ямунд, Ямунт), Ярмунд (Ярмант), Ясмант (Есьмант, Яшмант, Эсмунт, Асмунд), Ятмонт (Адамонт), Яўмонт. Адзначаліся германскія імёны Mundicho (Mondicus), Muntilo (Montel), Mundivicus, Muntwil, Mondawin, Montigel, Mundgerd, Munder (Munter), Mundert, Mondericus, Montaldus, Agimunt, Alamunt, Algemundus (Alcmunt, Alhmunt, Augemundus), Ausmunds, Bemund, Bumund, Walmont (Walmunt), Welamunt, Wigmunt (Wimund), Widimunt (Widmund), Willimunt, Vermunt (Virmundis), Wisemund (Wizmunt), Vuisimundo (Vuschmund), Galmund, Hallmund (Helmunt), Gaudemund, Gadamundus (Gemundus), Gesimund (Gismondus), Geromont (Girmund, Garimund), Gardmund (Gertmund), Hrodmunt (Rodmundus), Gutmunt (Gotmundus) / Gosmundus, Gummund, Haimund, Heidmundus, Eremund (Herimont), Darmundus, Damondus (Damundus), Deimund, Deormund, Tolmunt, Salamund, Sigimunt (Sigimund), Sidimund, Ismund, Eismund (Eisenmund), Comont, Karmunt, Gimmund (Kemmunt), Liumunt, Marimundo, Naimundus (Neimundus), Normund, Radmunt, Ramunt, Rigmunt, Redmund, Rimunt (Rimund), Seymund, Sarmund, Sirmont (Sirmund), Scelemundus (Scelemondo), Sciremunt, Sommund, Talamundus, Eymunt (Eymundus), Jomund (Amund, Emund), Aramund (Armunt, Eremunt), Asmunt (Eschmunt, Osmond), Etmunt (Jatmund, Adimondus), Eumund.

Адпаведнасьць імя Монт германскаму імю Mundo сьцьвердзіў францускі лінгвіст-германіст Раймонд Шмітляйн, які на падставе шматгадовых дасьледаваньняў прыйшоў да высноваў пра германскае паходжаньне літоўскіх уласных імёнаў[11]. Германскі характар літоўскіх імёнаў з асновай -монт- (-мант-) — як і запазычаньне самой асновы з германскіх моваў — таксама сьцьвердзіў амэрыканскі лінгвіст Альфрэд Зэн[12].

Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскіх імёнаў Mundil, Demundis, Osmund, Rajmund (Rejmund), Richmundis, Rymund, Sismont (Sismunt), Warmundus, Żygmont (Zygmont, Żygmunt, Zygmunt, Sigesmund, Sigismund)[13].

У Прусіі бытавалі імёны Munthe / Munte / Monte (1289, 1338, 1352, 1360, 1378, 1398, 1409 і 1425 гады)[14][15], Monteko / Montike / Montke / Mantiko / Monteke / Monticke[b] (1348, 1360, 1393, 1407 і 1443 гады)[16][17], Muntyl / Muntil / Montil / Montel / Mundill[c] (1331, 1360, 1386, 1419 і 1425 гады)[18][19], Montynne[d] (1459 год)[14], Montite / Mundite[e] (1318 і 1327 гады)[14], Montere / Muntir[f] (1289 год)[22][14], Montimand[14], Monthewinne[g][14], Kymund / Kymunt[h] (1396 і 1407 гады)[25][26], Noremunt[i][29], Willemunt[j] (1354 год)[31], Wissemunt[k][33]. У 1641 годзе ў Каралявецкім унівэрсытэце навучаўся Christophorus Mundus, Regiomontanus Borussus[34].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Henricus Monte Nattangorum capitaneus (Хроніка Прускай зямлі)[35]; Ивашку у Крожах чоловекъ Кголиминъ, Монътьев братъ (1440—1492 гады)[36]; Chrin et Janko Montowicz, familiaribus meis (13 чэрвеня 1456 году)[37]; земяне мелницъкии на имя Станиславъ Монътевичъ з братаничомъ своимъ Ивашкомъ Глебовичомъ (3 сьнежня 1512 году)[38]; остринских… а земли пустовскии на имя: Монтевщину (11 красавіка 1514 году)[39]; земль пустых в Оболцохъ… на имя Любовы Мондевича (12 жніўня і 17 верасьня 1519 году)[40]; Ян Монтевичъ (1528 год)[41]; пустовщины… Монтишку (1537 год)[42]; слугъ и людеи… а Ивана Монътевича (5 лютага 1540 году)[43]; Степанецъ Монтевичъ Кожемяка (20 сьнежня 1549 году)[44]; дом Лукаша Монъдя… огородъ Лукаша Мондя (19 лютага 1566 году)[45]; Lucas Marcinides Mundius, iur. utr. doctor, Vilnensis in magno ducatu Lithuaniae (1575 год)[46][47]; Кондратъ Монтъ, мещанинъ Ковенскій (да 1600 году)[48]; Радко Маньдзин (1649 год)[49]; Montowicz (1671—1681 гады)[50][l].

Носьбіты

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Мантовічы[90] (Montowicz) гербу Магіла — літоўскі шляхецкі род зь Лідзкага павету[91].

На 1906 год існавала вёска Мунцішкі ў Дзьвінскім павеце Віцебскай губэрні[92].

На гістарычнай Наваградчыне існуе вёска Мондзін, у гістарычнай Прусіі — Мунтова і Мантова.

Заўвагі

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
  1. ^ У рэчышчы палітыкі летувізацыі іменную аснову -мунд- (-мунт-, -монт-) спрабуюць выводзіць ад летувіскага слова mantà з асноўным значэньнем 'рухомая маёмасьць', тым часам яно не фіксуецца ў слоўніках і тэкстах часоў Вялікага Княства Літоўскага, а ўпершыню зьяўляецца толькі ў слоўніку 1894 году ў форме monta[6]; польска-летувіская аўтарка Юстына Вальковяк прызнае брак адэкватнага тлумачэньня іменных асноваў -монт- і -мон- зь летувіскай мовы, а для іменных асноваў -мант- і -ман- за найбольш адэкватнае прызнае manýti 'думаць, меркаваць', manùs 'з добрай памяцьцю; кемлівы, вынаходлівы', mantùs 'здольны, разумны, мудры; хітры; умелы, спрытны; прыгожы'[7] (не адзначаючы, аднак, часу першай фіксацыі адпаведных словаў і іх значэньняў у летувіскіх слоўніках, тым часам manýti упершыню фіксуецца толькі ў прускім слоўніку 1870—1874 гадоў[8], manùs — толькі ў слоўніку 1897 году[9], слова mantùs фіксуецца ў слоўніку Канстанціна Шырвіда[10])
  2. ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Mundicho[3]
  3. ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Muntilo (Mundil)[3]
  4. ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Muntin[3] (Mondinus[20])
  5. ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Muntito[3]
  6. ^ Адзначалася германскае Munter (< Mundher)[21]
  7. ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Mondawin (Mundawins)[23]
  8. ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Kemmunt (Gimmund)[24]
  9. ^ Адзначалася германскае імя Normund[27][28]
  10. ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Willimund[30]
  11. ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Wisemund[32]
  12. ^ Таксама:
    • Смонт (параўн.: Dawid Żminigajło Jawgiel, т. б. z Minigajła[51]): поддаными господаръскими волости Дирванъское… Мин Смонтовичъ (14 красавіка 1542 году)[52];
    • Монтан (адзначалася германскае імя Mondane[53]): et actio inter famatum Ioannem Montan civem et consularem Wilnensem (сакавік 1584 году)[54], Ioannes Montan (23 лістапада 1584 году)[55], Montan (1671—1681 гады)[50], у 1616 годзе ўпаміналася вількамірская зямянка Раіна Паўлоўская Якубава Монтанава[56];
    • Монтын (адзначалася старажытнае германскае імя Muntin[3], Mondinus[57], пазьнейшае Montin[58]): sioło Montinskie (4 сьнежня 1554 году)[59], Montyniany (1744 год)[60];
    • Мундун: homines dictos Monduny (15 верасьня 1434 году)[61], Munduny… Mantuny (1744 год)[60];
    • Монтант: Georgius Montonthowicz (24 ліпеня 1499 году)[62], Michno Montontow. (1558 год)[63];
    • Мундзет, Монцет (адзначалася старажытнае германскае імя Muntito[3]): з Монтетовичъ (1567 год)[64], у актах Вялікага Княства Літоўскага ўпамінаўся засьценак Мундзецішкі ў Ашмянскім павеце[65];
    • Мундут, Монтат: на гістарычнай Віленшчыне існуе вёска Мундуцішкі, на гістарычнай Ашмяншчыне — Монтацішкі;
    • Мондрыгайла: Wies Pruszance. Klim Mondrygayło, ma synow czterech — Kazimierza, Krzysztopha (6 лістапада 1678 году)[66];
    • Монтрыд (адзначалася старажытнае германскае імя Mundred[67]): od Augustyna Montryda, mieszczanina (1675—1677 гады)[68];
    • Мунтрын: dwór Muntrynowski niedalieko od Mienska liezący (22, 28 кастрычніка і 7 лістапада 1528 году і 20 ліпеня 1529 году)[69];
    • Гамунт (адзначалася старажытнае германскае імя Hamunt[70]): wioska Homontowo (24 ліпеня 1711 году)[71];
    • Грымунт (адзначалася старажытнае германскае імя Grimund[72]): Grymunty (1744 год)[60];
    • Драмонт (адзначалася старажытнае германскае імя Drómundr[73][74][75]): Antoni Dromont (1784 год)[76], Драмонты (Dramont) гербу Астоя — літоўскі шляхецкі род[77];
    • Ірмунт (адзначалася старажытнае германскае імя Irmunt[78]): Ірмунтынэн (Irrmuntinnen) — былая вёска каля Інстэрбургу ў Прусіі[79];
    • Клісмунт: Józef Klismunt (3 лютага 1744 году)[80];
    • Леймонт (адзначаліся старажытныя германскія імёны Laimundus і Lemondus[81]): Leymont Hayduk (1671—1681 гады)[82];
    • Пальмант (адзначалася старажытнае германскае імя Paldmunt[83]): Пальманты (Palmont) гербу Дуброва — літоўскі шляхецкі род зь Лідзкага павету[84];
    • Росмант (адзначалася старажытнае германскае імя Rosmunda[85], пазьнейшае Rosamond[86]): у Папскай сэмінарыі ў Вільні ў 1592 годзе навучаўся выхадзец зь Вільні Вацлаў Росмант (Wacław Rosmant)[87];
    • Склінсмонт: Склінсманты (Sklińsmont) гербу Пабог — літоўскі шляхецкі род з Браслаўскага і Вількамірскага паветаў[88];
    • Юстымонт: Юстыманты (Justymont) гербу Паўкозіч — літоўскі шляхецкі род[89]

Крыніцы

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
  1. ^ а б Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1971. S. 439.
  2. ^ Kapff R. Deutsche Vornamen: mit den von ihnen abstammenden Geschlechtsnamen sprachlich erläutert. — Nürtingen am Neckar, 1889. S. 64.
  3. ^ а б в г д е ё Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1135.
  4. ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 180.
  5. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
  6. ^ Skardžius P. Lit. zweistämmige Personennamen mit mant- und mantà „bewegliche Habe“ // Zeitschrift für Slavische Philologie. Bd. 29, Nr. 1, 1960. S. 148.
  7. ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 23.
  8. ^ manýti, Lietuvių kalbos žodynas
  9. ^ manùs, Lietuvių kalbos žodynas
  10. ^ mantùs, Lietuvių kalbos žodynas
  11. ^ Schmittlein R. Toponymes finnois et germaniques en Lituanie // Revue internationale d’onomastique. Nr. 2, 1948. P. 102.
  12. ^ Senn A. Zur Bildung litauischer Gewässernamen // Annali. Sezione Slava. Istituto Universitario Orientale di Napoli. 2 (1959). P. 46.
  13. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 179.
  14. ^ а б в г д е Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 61—62.
  15. ^ Pierson W. Altpreußischer Namenkodex // Zeitschrift für Preußische Geschichte und Landeskunde. — Berlin, 1873. S. 640—641.
  16. ^ Pierson W. Altpreußischer Namenkodex // Zeitschrift für Preußische Geschichte und Landeskunde. — Berlin, 1873. S. 636, 640.
  17. ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 63.
  18. ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 62—63.
  19. ^ Pierson W. Altpreußischer Namenkodex // Zeitschrift für Preußische Geschichte und Landeskunde. — Berlin, 1873. S. 641.
  20. ^ Meyer-Lübke W. Romanische Namenstudien. I. Die altportugiesischen Personennamen germanischen Ursprungs // Sitzungsberichte der Philosophisch-Historischen Classe der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften. Bd. 149. — Wien, 1905. S. 96.
  21. ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1971. S. 439.
  22. ^ Dukavičienė I. XIII amžiaus prūsų asmenvardžiai prūsų registre // Acta linguistica Lithuanica. T. 72, 2015. P. 235.
  23. ^ Gamillscheg E. Romania Germanica. Bd. 2: Die Ostgoten. Die Langobarden. Die altgermanischen Bestandteile des Ostromanischen. Altgermanisches im Alpenromanischen. — Berlin und Leipzig, 1935. S. 13.
  24. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 642.
  25. ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 45.
  26. ^ Codex Diplomaticus Prussicus. Bd. 3. — Königsberg, 1848. S. 107.
  27. ^ Kruken K., Stemshaug O. Norsk Personnamnleksikon. — Det Norske Samlaget, 1995.
  28. ^ Normund, Nordic Names
  29. ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 72.
  30. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1604.
  31. ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 117.
  32. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1624.
  33. ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 120.
  34. ^ Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. S. 217.
  35. ^ Scriptores rerum Prussicarum. Bd. 1. — Leipzig, 1861. S. 107, 112, 117, 128.
  36. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 50.
  37. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 249.
  38. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 7 (1506—1539). — Vilnius, 2011. P. 543.
  39. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 144.
  40. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 25 (1387—1546). — Vilnius, 1998. S. 163—164.
  41. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 89.
  42. ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 27.
  43. ^ Литовская метрика. Книга № 228. — Москва, 2008. С. 294.
  44. ^ Документы Московского архива Министерства юстиции. Т. 1. — М., 1897. С. 100.
  45. ^ Klovas M., Meilus T. Vilniaus magistratui pavaldžių vakarinių priemiesčių ir palivarkų 1566 m. pagalvės ir 1596 m. nekilnojamojo turto laikytojų mokesčių mokėtojų sąrašai // Lietuvos istorijos metraštis. 2015/1. P. 174, 177.
  46. ^ Die Matrikel der Universität Rostock. Bd. 2: Mich. 1499 — Ost. 1611. — Rostock, 1891. S. 187.
  47. ^ Immatrikulation von Lucas Marcinides Mundius, Universitätsbibliothek Rostock
  48. ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 14. — Вильна, 1887. С. 646, 653.
  49. ^ Реєстр Війська Запорозького 1649 року. — К., 1995. С. 419.
  50. ^ а б Zinkevičius Z. Lietuvių antroponimika: Vilniaus lietuvių asmenvardžiai XVII a. pradžioje. — Vilnius, 1977. P. 170.
  51. ^ Akta zjazdów stanów Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 2. — Warszawa, 2009. S. 303, 443.
  52. ^ Метрыка Вялікага Княства Літоўскага. Кніга 28 (1522—1552 гг.). — Менск, 2000. С. 65.
  53. ^ Thüngen L. F. Das Namenbuch: Nachschlagewerk der Namenkunde. — Aschaffenburg, 2003. S. 648, 1224.
  54. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 276 (62) (1584, 1586, 1597). — Vilnius, 2010. P. 15.
  55. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 276 (62) (1584, 1586, 1597). — Vilnius, 2010. P. 80.
  56. ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 9. ― Вильна, 1912. С. 162, 164.
  57. ^ Boullón Agrelo A. I. Antroponimia medieval galega (ss. VIII–XII). — Tübingen, 1999. P. 320.
  58. ^ Debrabandere F. Persoonsnamen in de Kortrijkse baljuwsrekeningen 1385—1400 // Handelingen van de Koninklijke Commissie voor Toponymie en Dialectologie. 72 (1), 2000. P. 318.
  59. ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 121.
  60. ^ а б в Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
  61. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 154.
  62. ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 128.
  63. ^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 1. — Вильна, 1881. С. 346.
  64. ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 856.
  65. ^ Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 163.
  66. ^ Lietuvos inventoriai XVII a. — Vilnius, 1962. P. 330.
  67. ^ Searle W. G. Onomasticon anglo-saxonicum. — Cambrigde, 1897. P. 356.
  68. ^ Žemaičių vyskupijos vizitacija 1675—1677 m. // Fontes Historiae Lituaniae. Vol. X, 2011. P. 413.
  69. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 1 (1380—1584). — Vilnius, 1998. P. 118, 120, 122.
  70. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 721, 803.
  71. ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 7. Акты Городненского гродского суда. — Вильна, 1874. С. 434.
  72. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 672.
  73. ^ Fellows-Jensen G. Scandinavian Personal Names in Lincolnshire and Yorkshire. — Copenhagen, 1968. P. 73.
  74. ^ Old Norse Men's Names
  75. ^ Briggs K. An index to personal names in English place-names. — Nottingham, 2023. P. 104.
  76. ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 25. — Вильна, 1898. С. 527.
  77. ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 2. — Rzeszów, 2001. S. 375.
  78. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 968.
  79. ^ Палмайтис Л. Предложение по научной русификации исконных наименований перешедшей в состав России северной части бывшей Восточной Пруссии. — Европейский институт рассеянных этнических меньшинств, 2003. С. 38.
  80. ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 71.
  81. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 155, 160.
  82. ^ Zinkevičius Z. Lietuvių antroponimika: Vilniaus lietuvių asmenvardžiai XVII a. pradžioje. — Vilnius, 1977. P. 165.
  83. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 240.
  84. ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 6. — Rzeszów, 2006. S. 266.
  85. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1282.
  86. ^ Reaney P. H., Wilson R. M. A Dictionary of English Surnames. — London and New York, 1991. P. 2672.
  87. ^ Poplatek J. Wykaz alumnów Seminarium Papieskiego w Wilnie 1582—1773 // Ateneum Wileńskie. R. 11, 1936. S. 239.
  88. ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 5. — Rzeszów, 2001. S. 97.
  89. ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 3. — Rzeszów, 2001. S. 235.
  90. ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на М, Згуртаваньне беларускай шляхты
  91. ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 143.
  92. ^ Список населенных мест Витебской губернии. Витебск, 1906. С. 126.
Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/w/index.php?title=Мунд&oldid=2589991»