Яст
| Яст лац. Jast | |
| Ast | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Асьць |
| Зьвязаныя імёны | Асьцейка, Асьціла, Яштальд, Астрат |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Яст» | |
Яст (Асьць) — мужчынскае імя.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Аст або Оста (Ast[1], Osta) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -аст- (-ост-) паходзіць ад гоцкага *aust(ra)-, стараверхненямецкага ōstan 'усход'[3][4]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Асьцейка (Асьцека), Асьціла, Яштальд (Яштоўт), Астрат. Адзначаліся германскія імёны Oustecha, Aostilo (Ostell), Astald (Ostald), Austrad (Ostrat).
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскіх імёнаў Astar (Aster), Astreta (< Austrat)[4].
У Прусіі бытавалі імёны Asteyko[a] (1339 год)[6], Austin[b][8], Austigawdis / Austigaude[c] (1339 і каля 1395 году)[8], Jostaute[d] (1354 год)[11]. У 1562 годзе ў Каралявецкім унівэрсытэце навучаўся Zacharias Ast, Borussus, у 1650 годзе — Georgius Ast, Hohensteinensis Borussus[12].
Варыянты імя ў гістарычнах крыніцах: Mikołay Ościewicz (1561 год)[13]; Parafia dziśnieńska… Osciewicze (1784 год)[14][e].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Ястовічы (Jastowicz) — літоўскі шляхецкі род зь Віленскага ваяводзтва[22].
У 1585 годзе ўпамінаўся маёнтак Осьціны ў Жамойцкім старостве[23].
Заўвагі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Oustecha[5]
- ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Austin[7]
- ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Астгаўд (Ostgaus, у гэтай зафіксаванай у крыніцах форме адбыўся пераход gaud у gaus)[9]
- ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Astald[10]
- ^ Таксама:
- Астут: Астутавічы (Astutowicz) і Аўстутавічы (Austutowiczy) гербу Касьцеша — літоўскія шляхецкія роды[15]
- Астар (адзначалася старажытнае германскае імя Oster[7]): Aster (1565 год і XVIII ст.)[16], у 1598 годзе ўпамінаўся кроскі мешчанін Міхайла Отнавіч Астаровіч[17];
- Астан (адзначалася старажытнае германскае імя Austana[7]): Балтромеи а Нарбут Остановичы зъ сынми двема — Валентиномъ Балтромеевичомъ а Матеюмъ Нарбутовичомъ (20 чэрвеня 1594 году)[18], у 1597 годзе ўпамінаўся расенскі зямянін Фёдар Багданавіч Астановіч[19], Ostaniewicze (1744 год)[20], Ostaniewicz Stephanus, par. in Prozoroki et vicedecanus Głębocensis (1938 год)[21]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Searle W. G. Onomasticon anglo-saxonicum. — Cambrigde, 1897. P. 75.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 212.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 64.
- ^ а б Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 8.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 212.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 14.
- ^ а б в Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 213.
- ^ а б Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 15.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 213, 608.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 151.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 40.
- ^ Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. S. 217, 516.
- ^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 2. — Вильна, 1882. С. 128.
- ^ Gawrylczyk B. Dekanat połocki w świetle opisów parafii z 1784 r. — Białystok, 2005. S. 47.
- ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 2. — Rzeszów, 2001. S. 38—39.
- ^ Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku. T. 1: A—G. — Kraków, 2007. S. 142.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 5. ― Вильна, 1907. С. 19.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 363.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 4. ― Вильна, 1905. С. 205.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Catalogus ecclesiarum et cleri archidioecesis vilnensis pro anno domini 1938. — Vilnae, 1938. P. 158.
- ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 6. — Rzeszów, 2006. S. 170.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 1. ― Вильна, 1901. С. 152.