Зынь
| Зынь лац. Zyń | |
| Sini | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Сінь, Зын, Сінь, Жынь, Жын |
| Зьвязаныя імёны | Зынгель, Сінгер, Зінар |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Зынь» | |
Зынь, Сінь, Зын, Жын (Жынь) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Сіні або Зіні, Сіна або Зіна (Sini, Sino) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -сін- (-зын-) паходзіць ад гоцкага sineigs 'стары', стараверхненямецкага sin 'сэнс, меркаваньне' або ад асновы -сінд- (-зынд-)[2][a]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Зынгель, Сінгер, Зінар, адзначаліся германскія імёны Singel, Singer, Siner.
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскіх імёнаў Zynbiert (Sinbert, Zymbiert), Zynwirt (Sinwirt)[5].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Матеи Жиневич (1524-1566 гады)[6]; Юхно Жинь[7], Богушъ Жин[8], Иванъ Жиневичъ[9] (1528 год); бояр господаръских Рудоминского ж повету… Матея, а Бартломея Жиневичов (7 сакавіка 1541 году)[10]; Давидъ Зыновичъ… земяне замку нашого Городецкого, на имя Давыдъ а Василь Зеновичы… отцу ихъ Зынову (10 ліпеня 1544 году)[11]; Ероцъки Зыневичъ… Иванъ Жыневичъ… Алекъсанъдер Жыневичъ (1565 год)[12]; Zyn (1670 год)[13]; Zyniewicz Grzegorz (1801 год)[14]; Siniewicz Jadwiga z Ciechanowiczów (4 красавіка 1887 году)[15][b].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Мацей Жыневіч — рудамінскі баярын, які ўпамінаецца паміж 1524 і 1566 гадамі
- Юхна Жынь і Богуш Жын — рудамінскія баяры, якія ўпамінаюцца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году
- Іван Жыневіч — ваўкавыскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска ВКЛ 1528 году
- Яроцкі Зыневіч, Іван і Аляксандар Жыневічы — ваўкавыскія баяры, якія ўпамінаюцца ў попісе войска ВКЛ 1565 году
Заўвагі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Польска-летувіская аўтарка Юстына Вальковяк прызнае брак адэкватнага тлумачэньня іменнай асновы -сін- (-зін-) зь летувіскай мовы, а для іменнай асновы -жын- за найбольш адэкватнае прызнае žinóti 'ведаць', pa-žìnti 'спазнаць'[3] (фіксуецца ў слоўніку Канстанціна Шырвіда[4])
- ^ Таксама:
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1337.
- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 2006. S. 462.
- ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 24.
- ^ žinóti, Lietuvių kalbos žodynas
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 242.
- ^ Popisy wojskowe pospolitego ruszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego (1524—1566). — Białystok, 2018. S. 98.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 68.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 69.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 96.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 229 (10) (1540—1541). — Vilnius, 2003. P. 141.
- ^ Ревизия пущ и переходов звериных в бывшем Великом княжестве Литовском, с присовокуплением грамот и привилеев. — Вильна, 1867. С. 334—335.
- ^ Popisy wojskowe pospolitego ruszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego (1524—1566). — Białystok, 2018. S. 248.
- ^ Bystroń J. Nazwiska polskie. — Lwów, 1936. S. 283.
- ^ Kłapkowski W. Konwent Dominikanów w Sejnach // Ateneum wileńskie. R. 13, z. 2. — Wilno, 1938. S. 95 (163).
- ^ Сакалоўская А. Кальварыя. — Менск, 1997. С. 136.
- ^ Repertori D’Antropònims Catalans (RAC). Vol. 1. — Barcelona, 1994. P. 502.
- ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 306.
- ^ Rejestry popisowe pospolitego ruszenia szlachty Wielkiego Księstwa Litewskiego z 1621 r. — Warszawa, 2015. S. 42.