Рам
| Рам лац. Ram | |
| Ramo | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Іншыя формы | |
| Зьвязаныя імёны | Раміла, Рамут, Рамша, Рамаўт, Рамант |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Рам» | |
Рам — мужчынскае імя
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Рама (Ramo) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова рам- паходзіць ад стараісьляндзкага ram(m)r 'дужы, моцны'[2][a]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Раміла, Рамут, Рамша, Рамаўт, Рамант. Адзначаліся германскія імёны Ramilo, Ramut, Ramsch, Ramald, Ramunt.
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскіх імёнаў Ramko (Ramk), Ramel (Ramela)[4], Ramut (Ramot), Ramsz (Ramisz, Ramiesz, Ramusz), Bartram (Bertram), Ingram, Sindram, Witram[5].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Буйвид Рамович (1537 год)[6]; Ramowicz (1831—1863 гады)[7].
Заўвагі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Польска-летувіская аўтарка Юстына Вальковяк прызнае за найбольш адэкватнае тлумачэньне іменнай асновы рам- зь летувіскай мовы ramùs 'спакойны'[3] (не адзначаючы, аднак, часу першай фіксацыі адпаведнага слова з такім значэньнем у летувіскіх слоўніках)
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1243.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 188.
- ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 23.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 7: Suplement. Rozwiązanie licznych zagadek staropolskiej antroponimii. — Kraków, 2002. S. 489.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 201, 203.
- ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 218, 72.
- ^ Parafia olkienicka, Genealogia Wileńszczyzny