Мундэрых (імя)
| Мундэрых лац. Munderych | |
| Munderich | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Mund + Rih |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Мондрык |
| Зьвязаныя імёны | Richmont |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Мундэрых» | |
Мундэрых, Мондрык — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Мундэрых, Мундэрык, Мондэрых, Мондэрык, Мундрык або Мондрых (Munderich, Mundericus, Monderich, Mondericus[1], Mundric[a][2], Mondrich[2]) і Рыхмонт (Richmont) — імёны германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова аснова -мунд- (-мунт-, -монт-) (імёны ліцьвінаў Монтгерд, Валімонт, Жыгімонт; германскія імёны Mundgerd, Walmont, Sigimunt) паходзіць ад германскага *mundô 'рука, абарона, крэўнасьць'[4] або гоцкага munds 'моц розуму, імкненьне', mundrs 'гарлівы, палкі'[5], а аснова -рых- (-рык-) (імёны ліцьвінаў Дзітрык, Індрых, Эрык; германскія імёны Hindrich, Ditricus, Erik) — ад гоцкага reiks 'магутны'[6], германскага rikja 'магутны, каралеўскі'[7].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Лавринъ Мондриковичъ (1566 год)[8]; Ferdynand Mondrykiewicz (1816 год)[9][b].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Мундэрых зь Лянгру (каля 540 — каля 580) — францкі біскуп, Сьвяты
- Мундэрых (каля 500 — 532 або 533) — прынц з дынастыі Мэравінгаў
- Арцём, Іван і Алесь Мондрыкі — жыхары вёскі Забароўя Ніжняга (Віцебскае ваяводзтва), якія ўпамінаюцца ў 1773 годзе[11]
На 1906 год існавала вёска Мандрыкі ў Невельскім павеце Віцебскай губэрні[12].
На 1909 год існавала ўрочышча Мандрычына ў Менскім павеце Менскай губэрні[13].
На гістарычнай Меншчыне існуе вёска Мандрыкі.
Глядзіце таксама
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Заўвагі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Ebling H., Jarnut J., Kampers G. Nomen et gens. Untersuchungen zu den Führungsschichten des Franken-, Langobarden- und Westgotenreiches im 6. und 7. Jahrhundert // Francia. Bd. 8, 1980. S. 731.
- ^ а б Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 415.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1135, 1255, 1267.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 180.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 188.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 206.
- ^ Документы Московского архива Министерства юстиции. Т. 1. — М., 1897. С. 240.
- ^ Giedrojcie, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ Lietuvos inventoriai XVII a. — Vilnius, 1962. P. 330.
- ^ Яўген Анішчанка, инвентарь Янова 1773 в Витебском воеводстве, Архіў гісторыка Анішчанкі, 7 сьнежня 2015 г.
- ^ Список населенных мест Витебской губернии. Витебск, 1906. С. 258.
- ^ Список населенных мест Минской губернии. — Минск, 1909. С. 118.