Перайсьці да зьместу

Эйта

Дадаць спасылкі
Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Эйта
лац. Ejta
Eito
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Іншыя формы
Варыянт(ы) Эйт, Эйць, Эйдзь
Вытворныя формы Гайда
Зьвязаныя імёны Эйціла, Эйтун, Эйтаўт, Эйтвіл, Эйтарт, Эйтман, Эйтмін
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Эйта»

Эйта або Эйт (Эйць, Эйдзь) — мужчынскае імя.

Паходжаньне

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Эйта, Эйда або Айта (Eito, Eido, Aito) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова эйт- (айт-, эйд-) паходзіць ад гоцкага aiths, стараверхненямецкага eid 'клясьціся, прысягаць'[1] або стараверхненямецкага eit 'агонь'[2][a]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Эйціла (Эйдзіл), Эйтун, Эйтаўт (Айтаўт, Эйдаўт), Эйтман. Адзначаліся германскія імёны Eitel (Aidilo), Eidunn (Aittuni), Aitald, Eitmann.

Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Eidero[5].

У Прусіі бытавалі імёны: Eytike / Eytiko (1336 і 1354 гады)[6], Eytil[b] (1360 год)[8], Eytune[c][6], Eytmunt[d] (1360 год)[8], Eytwyde[e] (1401 год)[6].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: людеи нашыхъ Волъковыиского повета, на имя у Мелка Еитевича и въ сыновъ его, у Юръя и въ Якубца, а въ Мартина (25 ліпеня 1503 году)[11][12]; земля пустовская в Жижморскои волости Еитевщина (6 красавіка 1514 году)[13]; служоб людеи… Натреико Еидевичъ (23 траўня 1539 году)[14]; Ян Еитович… Еитовщина, (1 ліпеня 1542 году)[15]; Родъ Ейтовичовъ (1567 год)[16][f].

Носьбіты

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
  • Антон Эйтовіч — пробашч касьцёла ў ваколіцах Цельшаў на 1887 год[33]
  • Іван Эйтовіч — уласьнік зямлі ў ваколіцах Палангі на 1912 год[34]

Заўвагі

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
  1. ^ Польска-летувіская аўтарка Юстына Вальковяк прызнае за найбольш адэкватнае тлумачэньне іменнай асновы эйт- (эйд-) зь летувіскай мовы eĩtena 'штосьці хуткае, хтосьці хуткі'[3] (не адзначаючы, аднак, часу першай фіксацыі адпаведнага слова з такім значэньнем у летувіскіх слоўніках, тым часам слова ei̇̃sena упершыню фіксуецца толькі ў прускім слоўніку 1870—1874 гадоў[4])
  2. ^ Адзначалася германскае імя Eitel[7]
  3. ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Aittuni[9]
  4. ^ Адзначалася германскае імя Heidmund[10]
  5. ^ Адзначалася германскае імя Heidvid[10]
  6. ^ Таксама:
    • Эйдан: Dawid Ejdanowicz (1690 год)[17];
    • Эйдынт: Jakub Eydynt[18], Salomon Eydynt[19], P. Eydynta[20] (1690 год);
    • Эйтут, Этот: Етоту три чоловеки (1440—1492 гады)[21]; Эйтутовічы (Ejtutowicz) — літоўскі шляхецкі род[22];
    • Эйтвал: Нелюб Еитвалович (да 1533 году)[23];
    • Айтвар (адзначалася старажытнае германскае імя Aittouar[24]): на гістарычнай Троччыне існуе вёска Айтварышкі;
    • Эйтыгайла: Еитикгаиловичу отчина его[25];
    • Эйдыгінт, Эйтгінт: чоловекъ Еидикгинтъ (1440—1492 гады)[26], Мацко Ейткгинтович (1538 год)[27];
    • Эйдат: Волъчку Еидатьевичу пять чоловековъ[28], Волчку Еидотовичу село Котлово[29] (7 лістапада 1442 году), Юрю Еидатовичу шесть чоловековъ (9 лістапада 1449 году)[30];
    • Айтнар: именье в Менскомъ повете… отчину ее на имя Оитнаровское (29 сакавіка 1495 году)[31];
    • Эйтырым: Еитириму, Талкову брату, чотыри чоловеки (1440—1492 гады)[32]

Крыніцы

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
  1. ^ а б Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 45.
  2. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 26.
  3. ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 22.
  4. ^ ei̇̃sena, Lietuvių kalbos žodynas
  5. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 39.
  6. ^ а б в Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 27.
  7. ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1982. S. 169.
  8. ^ а б Pierson W. Altpreußischer Namenkodex // Zeitschrift für Preußische Geschichte und Landeskunde. — Berlin, 1873. S. 501.
  9. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 46.
  10. ^ а б Ray O. Vore navne: en etymologisk navnebok med fyldige utredninger. — Chicago, 1944. S. 174.
  11. ^ Литовская метрика. Отд. 1., ч. 1, т. 1. — СПб., 1910. С. 857.
  12. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 5 (1427—1506). — Vilnius, 2014. P. 166.
  13. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 205.
  14. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 20 (1536—1539). — Vilnius, 2010. P. 264.
  15. ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 15—16.
  16. ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 725.
  17. ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Województwo wileńskie 1690 r. — Warszawa, 1989. S. 104.
  18. ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 83.
  19. ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 127.
  20. ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 214.
  21. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 32.
  22. ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 3. — Rzeszów, 2001. S. 11.
  23. ^ Popisy wojskowe pospolitego ruszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego (1524—1566). — Białystok, 2018. S. 22.
  24. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1532.
  25. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 36.
  26. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 48.
  27. ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 344.
  28. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 67.
  29. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 68.
  30. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 66.
  31. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 6 (1494—1506). — Vilnius, 2007. P. 109.
  32. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 53.
  33. ^ Памятная книжка Ковенскай губернии на 1888 год. — Ковна, 1887. С. 63.
  34. ^ Землевладение в Курляндской губернии. — Митава, 1912. С. 228.
Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/w/index.php?title=Эйта&oldid=2580818»