Перайсьці да зьместу

Ваз

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Waso
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Іншыя формы
Варыянт(ы) Вас, Вазь, Вязь, Вяж
Зьвязаныя імёны Васбут, Вазгайла, Вазгір, Вазгерд, Важгін
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Ваз»

Ваз (Вазь, Вязь, Вяж), Вас — мужчынскае імя.

Васа або Ваза, Веса або Веза, Воса або Воза (Waso, Weso[a], Woso) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова вас- (вос-, вес-) паходзіць ад стараверхненямецкага hwas 'востры, завостраны'[2] або wasjan 'квітнець'[3][b]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Васбут, Вазгір, Важгін. Адзначаліся германскія імёны Wospot, Wasger, Wesikin.

У Польшчы адзначалася германскае імя Vasold[5][c]: Henrici, filii quondam Vasoldi (1324 год)[7].

У Ноўгарадзе бытавала імя Ваземут[d]: у Воземута (1340 — пачатак 1380-х гадоў)[9].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Кинъяту Ясколдовичу чотыри чоловеки… а Манко Возович (9 лістапада 1449 году)[10]; Щастныи Вяжевичъ 2 кони. Якубъ Вяжевичъ З кони[11], Миколаи Вяжевич[12], Миколаи Старый Вас[13], Говен Вяж[14], Петръ Вежевичъ[15] (1528 год); третій дымъ Бурко Возевичъ маетъ сыновъ два Панкратъ и Матей (27 чэрвеня 1590 году)[16][e].

Вязевічы (Wiaziewicz) — літоўскі шляхецкі род з Амсьціслаўскага ваяводзтва[24].

Вяжэвічы або Вязевічы (Wiażewicz, Wiaziewicz) гербу Ляліва — літоўскі шляхецкі род з Слуцкага княства[25].

  1. ^ Паводле назваў мясцовасьціў Wesenbecca, Wesincheim
  2. ^ Польска-летувіская аўтарка Юстына Вальковяк прызнае брак адэкватнага тлумачэньня іменнай асновы вас- (ваш-, вос-) зь летувіскай мовы[4]
  3. ^ Адзначалася старажытнае германскае імя *Waswald[6]
  4. ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Wasmut[8]
  5. ^ Таксама:
    • Вазіла (адзначалася старажытнае германскае імя Wasili[1]): homo Hricz Wozilowicz (2 жніўня 1442 году)[17];
    • Важан: слуг наших пүтных Полоцкого ж повета… а в Горасима, а в-в Оксюты Вожановичов (26 ліпеня 1492 — 11 траўня 1506 году)[18];
    • Вазгід: Богданъ Возкгидовичъ (1528 год)[19];
    • Вазгіл: з Возкгилишокъ (1567 год)[20], Wazgiły (1744 год)[21];
    • Важгінт: чоловеков… Вожкгинъта (9 лістапада 1449 году)[22], Wozginty (1744 год)[21];
    • Васэр: u Jana Waserowicza (1690 ujl)[23]
  1. ^ а б Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1547, 1637.
  2. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 220.
  3. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 320, 1637.
  4. ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 24.
  5. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 7: Suplement. Rozwiązanie licznych zagadek staropolskiej antroponimii. — Kraków, 2002. S. 607.
  6. ^ Gamillscheg E. Romania Germanica. Bd. 2: Die Ostgoten. Die Langobarden. Die altgermanischen Bestandteile des Ostromanischen. Altgermanisches im Alpenromanischen. — Berlin und Leipzig, 1935. S. 107.
  7. ^ Słownik staropolskich nazw osobowych. T. 6. — Wrocław, 1981—1983. S. 27.
  8. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1548.
  9. ^ Зализняк А. А. Древненовгородский диалект. 2-е изд. — М., 2004. С. 620, 720.
  10. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 66.
  11. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 61.
  12. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 68.
  13. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 117.
  14. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 161.
  15. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 169.
  16. ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 14. — Вильна, 1887. С. 367.
  17. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 2: 1468—1501. — Kraków, 1939. S. 195.
  18. ^ Полоцкие грамоты XIII — начала XVI в. Т. 1. — М., 2015. С. 427.
  19. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 86.
  20. ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 453.
  21. ^ а б Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
  22. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 61.
  23. ^ Frejlich K. Pod przysądem horodnictwa wileńskiego. O jurydyce i jej mieszkańcach w XVII wieku. — Toruń, 2022. S. 218.
  24. ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 12. — Warszawa, 1938. S. 118.
  25. ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 12. — Warszawa, 1938. S. 119.