Агімонт
| Агімонт лац. Agimont / Ahimont | |
| Agimunt | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Agi + Mund |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Агамонт |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Агімонт» | |
Агімонт (Агамонт) — мужчынскае імя.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Агімунд, Агамунд, Агімунт, Агамонт або Акмунд (Agimund, Agamundus[1], Agimunt[2], Agamont[3][4], Acmund) — імя германскага паходжаньня[5]. Іменная аснова ег- (аг-, ек-) (імёны ліцьвінаў Ягвін, Ягінт, Ягоўд; германскія імёны Egwinus, Egind, Egold) паходзіць ад гоцкага agis 'страх' або agja 'вастрыё, меч'[6], а аснова -мунд- (-мунт-, -монт-) (імёны ліцьвінаў Монтгерд, Валімонт, Жыгімонт; германскія імёны Mundgerd, Walmont, Sigimunt) — ад германскага *mundô 'рука, абарона, крэўнасьць'[7] або гоцкага munds 'моц розуму, імкненьне', mundrs 'гарлівы, палкі'[8].
Германскі характар літоўскіх імёнаў з асновай -монт- (-мант-) — як і запазычаньне самой асновы з германскіх моваў — сьцьвердзілі францускі лінгвіст-германіст Раймонд Шмітляйн[9] і амэрыканскі лінгвіст Альфрэд Зэн[10].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: подданый госпдарьский Лабенский, на имя Андрей Окгомонтовичъ… Андрею Окгомонтовичу… Андрею Окгимонтовичу… Андрей Окгимонтовичъ (6 чэрвеня 1540 году)[11].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]На тэрыторыі цяперашняй Летувы фіксавалася прозьвішча Акманта ў летувізаванай форме[12]
Глядзіце таксама
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Gerchow J. Die Gedenküberlieferung der Angelsachsen. — Berlin; New York, 1988. P. 369.
- ^ Kapff R. Deutsche Vornamen: mit den von ihnen abstammenden Geschlechtsnamen sprachlich erläutert. — Nürtingen am Neckar, 1889. S. 17.
- ^ Jónsson F., Jørgensen E. Nordiske pilegrimsnavne i broderskabsbogen fra Reichenau // Aarbøger for nordisk oldkyndighed og historie. Ser. 3, vol. 13, 1923. S. 23.
- ^ Nielsen O. Olddanske personnavne. — Kjøbenhavn, 1883. S. 1.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 24.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 39.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 180.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Schmittlein R. Toponymes finnois et germaniques en Lituanie // Revue internationale d’onomastique. Nr. 2, 1948. P. 102.
- ^ Senn A. Zur Bildung litauischer Gewässernamen // Annali. Sezione Slava. Istituto Universitario Orientale di Napoli. 2 (1959). P. 46.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 17. Акты Гродненского земского суда. — Вильна, 1890. С. 332—333
- ^ Lietuvių pavardžių žodynas. T. 1. — Vilnius, 1985. P. 72.