Ліба
| Ліба лац. Liba | |
| Libo | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Іншыя формы | |
| Зьвязаныя імёны | Лібэка, Лібель, Лібэр, Лібельт |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Ліба» | |
Ліба — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Ліба (Libo) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова ліб- паходзіць ад гоцкага liban 'жыць'[2]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Лібэка, Лібель, Лібэр, Лібельт. Адзначаліся германскія імёны Libicho, Libila, Liberi, Libolt.
У 1650 годзе ў Каралявецкім унівэрсытэце навучаўся Christophorus Liebeck[a], Regiomontanus Prussus, у 1655 годзе — Casparus Liben[b], Fridlandensis Borussus[5].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Iwan Libicz… Fiedor Libicz… Jacuk Libicz… Nikipor Libicz… Jasko Libicz… Hryszko Libicz (30 чэрвеня 1652 году)[6]; Libowicza (1671—1681 гады)[7]; Liba (1744 год)[8]; Libowiczowna (23 лютага 1837 году)[9][c].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Сідар і Ян Лібы — жыхары мястэчка Горак і вёскі Сьвядаў (Полацкае ваяводзтва) адпаведна, якія ўпамінаюцца ў 1783 годзе[15]
- Ян Лібовіч — шляхціч Менскага ваяводзтва, які ўпамінаецца ў 1787 годзе[16]
У XVI ст. існавалі сяло Лібы і маёнтак Лібішкі ў Жамойцкім старостве[17].
На 1906 год існавала вёска Лібіны ў Рэжыцкім павеце Віцебскай губэрні[18] (адзначалася старажытнае германскае імя Libini[19]).
Глядзіце таксама
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Заўвагі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Libicho[3]
- ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Libin[4]
- ^ Таксама:
- Лібін (адзначалася старажытнае германскае імя Libin[4]): Elisabeth Libinowna (28 лютага 1794 году);
- Лібат (адзначалася старажытнае германскае імя Liphad[10]): cum terris… Libatowczyna (9 жніўня 1511 году)[11];
- Лібнар: Libnar (1500 год)[12], городъничая Троцкая Каспаровая Либънаровая Оршуля (кастрычнік 1555 году)[13], панеи Беникгне Либнэровне Волф Немчовои (17 чэрвеня 1582 году)[14]
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1053.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 162.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1054.
- ^ а б Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1055.
- ^ Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. S. 520, 547.
- ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 25. — Вильна, 1898. С. 371—372, 374, 377.
- ^ Zinkevičius Z. Lietuvių antroponimika: Vilniaus lietuvių asmenvardžiai XVII a. pradžioje. — Vilnius, 1977. P. 166.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ K, Mosėdžio miestelio ir aplinkinių kaimų senųjų gyventojų romos katalikų bažnyčios santuokos metrikų nuorašai
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1055.
- ^ Rowell S. C. Acta primae visitationis diocesis vilnensis anno domini 1522 peractae. Vilniaus Kapitulos Archyvo Liber IIb atkūrimas. — Vilnius, 2015. P. 60.
- ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 7. — Warszawa, 1937. S. 327.
- ^ Метрыка Вялікага Княства Літоўскага. Кніга 43 (1523—1560 гг.). — Менск, 2003. С. 62.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 231.
- ^ Яўген Анішчанка, Горки инвентарь в Полоцком воеводстве, Архіў гісторыка Анішчанкі, 19 красавіка 2017 г.
- ^ Яўген Анішчанка, Шляхта Минского воеводства на сеймике 1787 г., Архіў гісторыка Анішчанкі, 23 сьнежня 2016 г.
- ^ Спрогис И. Я. Географический словарь древней Жомойтской земли XVI столетия. — Вильна, 1888. С. 167.
- ^ Список населенных мест Витебской губернии. Витебск, 1906. С. 329.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1055.