Ань

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Ano
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Іншыя формы
Варыянт(ы) Ана
Зьвязаныя імёны Энейка, Энель, Яноўд, Овільт, Янвін, Увойна, Ангот, Улеб / Аліхвер, Онар, Энгель
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Ань»

Ань, Ана — мужчынскае імя.

Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Ана або Эна (Ano, Enno) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова ан- (эн-) паходзіць ад гоцкага *ana[2], стараверхненямецкага ano 'дзед, продак'[3]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Энейка (Эніка), Энель, Яноўд, Овільт, Янвін, Энгель (Енгель), Ангот (Анкуд), Улеб, Онар. Адзначаліся германскія імёны Enneco (Ennika), Enilo, Ennold (Analdus), Ovild, Anoin, Engell, Angodus, Uleifr, Onar.

У Прусіі бытавала імя Angolt[a] (1325 і 1338 гады)[6]. Паводле лісту 1563 году, мещанину места Кролевецкого Ярониму Енивалъту[b][8].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Мик Аневич (1537—1538 гады)[9]; Ławryn Onowicz (1561 год)[10][c].

Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Заўвагі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Ongolt[4] (Angold[5])
  2. ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Anawalt[7]
  3. ^ Таксама:
    • Анбут (адзначалася старажытнае германскае імя Hanobod[11]): Дашъку Онъбутовичу 2 рубли з вины в тивуна жижъморского (27 сакавіка 1486 году)[12];
    • Еневід: под Еневидомъ… земля (1440—1492 гады)[13], Ігнаці Анвідовіч (Игнатий Антонов Анвидович) — шляхціч Менскай губэрні, прадстаўлены ў 1864 годзе[14];
    • Янавік (адзначалася старажытнае германскае імя Anuvic[15]): Parafia widzka… Janowiki, zaścianek (1784 год)[16];
    • Янвіл: у Сомилишъскомъ повете… чоловеки… на имя Янъвила (14 сьнежня 1517 году)[17];
    • Янат: uczciwy Jakub Janat, mularz nasz, a natenczas walmistrz fortecy brzesckiej (22 ліпеня 1658 году)[18]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 99.
  2. ^ A // Köbler G. Gotisches Wörterbuch. 4. Aufl, 2014.
  3. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 35.
  4. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 207.
  5. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 227.
  6. ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 12.
  7. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 101.
  8. ^ Метрыка Вялікага Княства Літоўскага. Кніга 44 (1559—1566 гг.). — Менск, 2001. С. 75.
  9. ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 30, 200.
  10. ^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 2. — Вильна, 1882. С. 143.
  11. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 350.
  12. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 4 (1479—1491). — Vilnius, 2006. P. 39.
  13. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 49.
  14. ^ № 125. Спісы шляхты, прадстаўленыя паміж 15.X.1863 і 15.X.1864 улучна, Сьвіслацкія аркушы
  15. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 101.
  16. ^ Jodczyk K. Opisy parafii diecezji wileńskiej z 1784 roku. T. 1: Dekanat Brasław. — Białystok, 2009. S. 316, 320.
  17. ^ Акты, отно­ся­щи­е­ся к исто­рии Запад­ной Рос­сии. Вып. 2. 18‑я и 32 кни­ги запи­сей Литовской мет­ри­ки: Мет­ри­ка коро­ле­вы Боны. — Москва, 2018. С. 211.
  18. ^ Metryka Litewska. Księga wpisów Nr. 131. — Warszawa, 2001. S. 128.
  19. ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 376.
  20. ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 7. ― Вильна, 1909. С. 292.