Сунда
| Сунда лац. Sunda | |
| Sundo | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Сонда, Зунда, Зунт, Жунд |
| Зьвязаныя імёны | Сундаўт |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Сунда» | |
Сунда (Зунда, Зунт, Жунд), Сонда — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Сунда або Сонда (Sundo, Sondo) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова сунд- (сунт-) паходзіць ад стараверхненямецкага sundar 'поўдзень'[2]. Сярод ліцьвінаў бытавала імя Сундаўт, адзначалася германскае імя Sundolt.
У Прусіі бытавала імя Сунда: Sunde (1299 год)[3].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Sunde (26 траўня 1390 году)[4]; Adam Sonda (1667 год)[5]; Gabriel Sonda[6], Władysław Sonda[7] (1690 год); Jak Zundowa… Zundowie (1738 год)[8]; Wieś Jakszundowo… Timosz Zund, Antosz Zund, Macz Żund, Myk Żund, Krysztoph Zund (26 жніўня 1765 году)[9]; do karczmy Zunty zwanej (1784 год)[10][a].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Сунда — літоўскі баярын з Эйраголы, які ў 1390 годзе засьведчыў умову з Тэўтонскім ордэнам
- Войцех Станіслававіч Сунд (Сунда, Сундзь) — тандзягольскі зямянін, які ўпамінаецца ў 1586—1597 гадох[12][13][14][15]
Зунды (Zunda) — прыгонныя з ваколіцаў Сьвянцянаў, якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[16].
Сонды (Sondo) — літоўскі шляхецкі род з Трокаў[17].
На 1906 год існавалі дзьве вёскі з назвай Зунды ў Рэжыцкім павеце Віцебскай губэрні[18].
Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Заўвагі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1368.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 203.
- ^ Pierson W. Altpreußischer Namenkodex // Zeitschrift für Preußische Geschichte und Landeskunde. — Berlin, 1873. S. 722.
- ^ Codex epistolaris Vitoldi. — Cracoviae, 1882. P. 23.
- ^ Błaszczyk G. Herbarz szlachty żmudzkiej. T. 5. — Warszawa, 2016. S. 296.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 133.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 199.
- ^ Историко-юридические материалы, извлеченные из актовых книг губерний Витебской и Могилевской, хранящихся в Центральном архиве в Витебске. Вып. 27. — Витебск, 1898. С. 188.
- ^ Историко-юридические материалы, извлеченные из актовых книг губерний Витебской и Могилевской, хранящихся в Центральном архиве в Витебске. Вып. 31. — Витебск, 1903. С. 112.
- ^ Skibicki S. Dekanat kupiski diecezji wileńskiej w świetle opisów parafii z 1784 r. w świetle opisów plebanów. — Białystok, 2009. S. 142.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 6 (1494—1506). — Vilnius, 2007. P. 317.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 1. ― Вильна, 1901. С. 194.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 2. ― Вильна, 1903. С. 183.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 3. ― Вильна, 1904. С. 82.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 4. ― Вильна, 1905. С. 87, 216.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 206.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 414.
- ^ Список населенных мест Витебской губернии. Витебск, 1906. С. 329—330.