Перайсьці да зьместу

Шат

Дадаць спасылкі
Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Шат
лац. Šat
Schat
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Іншыя формы
Варыянт(ы) Шад, Шаць, Шадзь, Жад, Зад, Жат, Зат, Сат
Зьвязаныя імёны Шацейка, Шаціла, Шадзібор, Шадзівід, Жадзьвін
Вішад
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Шат»

Шат (Шаць), Шад (Шадзь, Жад, Зад), Шата (Жат, Зат, Жоць) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Паходжаньне

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Ската, пазьней Шат або Шад (Scato, Schat, Schad[1]) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -шад- (-шат-) паходзіць ад гоцкага skadus 'ахінуты, абаронены'[3][a]. Апроч таго, адзначалася старажытнае германскае імя Сада (Sado[6]) і адпаведная іменная аснова -сад- (-сат-), якая паходзіць ад гоцкага saths 'насычаны, задаволены'[6]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Шацейка (Шадзейка), Шаціла (Шацел), Жадзьвін, Вішад. Адзначаліся германскія імёны Scazciho, Scazelo (Schätzel, Schadel), Saduinus, Wisadus[b].

Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Szader (Schader)[13]. Апроч таго, у Польшчы адзначаліся імёны Sed, Zedwyd, Schadwina[14].

У Прусіі бытавалі імёны: Sade / Zada (1385, 1393 і 1394 гады), Sadune, Sedeithe (1402 год)[15].

У Ноўгарадзе бытавалі імёны Жадка (Жадко) і Жадзен (Жаденъ)[16].

У Чэхіі бытавалі імёны Šad, Šedik[17].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Sade von Lawkisken… Zada von Laukisken (Паведамленьні аб літоўскіх дарогах)[18]; купил чоловека зъ землею в Жижморскомъ повете на имя Жотя (22 ліпеня 1501 году)[19]; бояре путные к тому двору Мусницкому… Герман Шадевич (1 ліпеня 1542 году)[20]; sioło Sadewicz… Januszko Sadewicz przysiężny z Woytem synem (4 сьнежня 1554 году)[21]; Miklosz Żadowicz (1561 год)[22]; Яцъ Шадовичъ (1563 год)[23]; село Зберогы… Калихъ а Курило Щедевичи… Ивашко Жедевичъ (1566 год)[24]; на име Станислава Щеповича Шата (31 жніўня 1586 году)[25]; панъ Анъдрей Миколаевичъ Шедъ (3 ліпеня 1590 году)[26]; Федоръ Шедевичъ, волоки полъ; Андрей Шедь, волоки полъ (29 лістапада 1592 году)[27]; Zadziszki… Sadowicze… Zodow (1744 год)[28]; Żattowicz Feliciani Ignatij (8 лістапада 1757 году)[29]; wsiami pieniańskiemi Żodziewiczami (1784 год)[30]; Kazimierz Satowicz (1797 год)[31]; Franciszek Szato (1833 год)[32][c].

Носьбіты

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
  • Андрэй Мікалаевіч Шад — гаспадарскі зямянін Ковенскага павету, які ўпамінаецца ў 1590 годзе
  • Даніла, Кузьма, Дзяніс, Іван, Андрэй і Саўка Шаты — жыхары вёскі Казлова (каля Полацку), якія ўпамінаюцца ў 1680 годзе[60]
  • Апалёнія Задовічава (Apolonia Zadowiczowa) — жыхарка Вільні, якая ўпамінаецца ў 1700 годзе[61]

Шатовічы (Szatowicz) — вольныя людзі зь вёскі Ліпавай Буды (Троцкі павет), якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[62].

Шацевічы (Szatewicz) — прыгонныя з ваколіцаў Жыжмараў, якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[63].

Шадзевічы (Szadziewicz) гербу Тупая Падкова — літоўскі шляхецкі род з Троцкага павету[64].

Затовічы (Zatowicz) гербу Сьлепаўрон — літоўскі шляхецкі род зь Віленскага ваяводзтва[65].

Жатовічы (Żatowicz) — літоўскі шляхецкі род зь Віленскага павету[66].

Сада (Sada) і Сэда (Seda) — прозьвішчы, зафіксаваныя ў XIX стагодзьдзі ў ваколіцах Сувалкаў[67].

У актах Вялікага Княства Літоўскага ўпаміналіся сяло Жадзішкі каля Мерачы, возера Жада каля Дзісны, фальварак Жадышкі ў Віленскім ваяводзтве і маёнтак Зодзішкі ў Ашмянскім павеце[68].

У 1522 годзе ўпаміналася зямля Жадзеўшчына каля Судэрвы[69].

На гістарычнай Берасьцейшчыне існуе вёска Шадзі, на гістарычнай Ашмяншчыне — Жодзішкі.

Заўвагі

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
  1. ^ Польска-летувіская аўтарка Юстына Вальковяк прызнае брак адэкватнага тлумачэньня іменнай асновы -шад- (-шэд-) зь летувіскай мовы, а для асновы -жад- прызнае за найбольш адэкватнае žãdas 'мова, голас', žadė́ti 'абяцаць', žãdinti 'абудзіць; стымуляваць', žadùs 'схільны даваць абяцаньні'[4] (žãdas, žadė́ti і žãdinti фіксуюцца ў слоўніку Канстанціна Шырвіда[5])
  2. ^ Таксама адзначаліся германскія імёны Sadebertus (Sade-bertus), Schädiger (Schädi-ger)[7], Sadhari (Sad-hari)[8], Sedeman (Sede-man)[9], Schadrat (Schad-rat)[10], Schadwald (Schad-wald)[7], Baldasadus (Balda-sadus), Gintschat (Gint-schat)[11], Vualtsadus (Vualt-sadus)[12]
  3. ^ Таксама:
    • Садзейка: чоловеки у Лынкгъменех… Садеика (27 чэрвеня 1498 году)[33], Sadeyko (1671—1681 гады)[34];
    • Задзін, Задзен, Садзін (адзначалася германскае імя Sadin[35][36], у Чэхіі бытавала імя Šedina[37]): Hrinko a Zadzien Tryczewiczy… Zadzin Holubow. <…> Zadzin Naronowic… Zadzin Hawrilow. <…> Paczyna Zadynic (1558 год)[38], Stas Sadzinowicz (1641 год)[39];
    • Садун (адзначалася германскае імя Sadon[40]): Saduny (1744 год)[28], у Польшчы адзначаецца прозьвішча Садановіч (Sadonowicz)[41];
    • Шадзют: Nicolaus Szodyvthovycz (15 жніўня 1489 году)[42];
    • Шэдварт: на тэрыторыі цяперашняй Летувы фіксавалася прозьвішча Шэдварт у летувізаванай форме[43];
    • Задзівіл, Шэдвіл (адзначалася старажытнае германскае імя Sceadwala, пазьнейшае Shadwell[44]): Piotr Zadziwiłowicz (2 траўня 1558 году)[45], на тэрыторыі цяперашняй Летувы фіксавалася прозьвішча Шэдвіл (Schedwill)[46], у Прусіі шырока бытавала прозьвішча Schadwell[47];
    • Жадвойна, Жадвойн (адзначалася старажытнае германскае імя Saduinus[48]): на землю пустую Задвоинишку… Жадвоинишъку (3 красавіка 1546 году)[49], Dawid Zadwoyn… Józeff Zadwoyn (1667 год)[50];
    • Садгайла, Шадзігайла: в Михаила Шедикгоиловича (21 сакавіка 1499 году)[51], люди въ Ковенскомъ повете, въ Румшиской волости… Довкгля Садкгайловича (19 сьнежня 1522 год)[52];
    • Шэдман (адзначалася германскае імя Sedeman[9], Schatteman[35][36]): Шэдмановіч (Szedmanowicz) — прозьвішча, зафіксаванае ў XIX стагодзьдзі ў ваколіцах Сувалкаў[53];
    • Задмін, Жадмін: Мате Жадминович (1537 год)[54], Pani Anna Zadminowa Woytkowska (1690 год)[55];
    • Жадзімонт, Шадмонт (адзначаліся старажытныя германскія імёны Sudhmund[56] і *Sandemundus[57]): бояр ейшышских… Жодимонтовичы (1494 год, 19 студзеня 1526 году)[58], у XVI ст. існавала «сенажаць» Шадмонтышкі (Шадмонтышки) у Жамойцкім старостве[59]

Крыніцы

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
  1. ^ Heintze A. Die deutschen Familien-Namen, geschichtlich, geographisch, sprachlich. — Halle, 1903. S. 227.
  2. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1306.
  3. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
  4. ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 24.
  5. ^ žãdas, žadė́ti, Lietuvių kalbos žodynas
  6. ^ а б Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 193.
  7. ^ а б Eule R. Germanische und fremde Personennamen als heutige deutsche Familiennamen // Festschrift zu dem fünfzigjährigen jubiläum des Friedrichs-realgymnasiums in Berlin. — Berlin, 1900. S. 53.
  8. ^ Jean Tosti, Noms commençant par S, Dictionnaire des noms de famille de France et d’ailleurs
  9. ^ а б Briggs K. An index to personal names in English place-names. — Nottingham, 2023. P. 241.
  10. ^ Socin A. Mittelhochdeutsches Namenbuch. — Basel, 1903. S. 161, 754.
  11. ^ Socin A. Mittelhochdeutsches Namenbuch. — Basel, 1903. S. 558, 720.
  12. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 50, 193, 214.
  13. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 219.
  14. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 7: Suplement. Rozwiązanie licznych zagadek staropolskiej antroponimii. — Kraków, 2002. S. 517, 519, 649.
  15. ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 84, 91.
  16. ^ Зализняк А. А. Древненовгородский диалект. 2-е изд. — М., 2004. С. 737.
  17. ^ Archiv český: čili, Staré písemné památky české i moravské, sebrané z archivů domácích i cizích. Dil. XXX. — Praha, 1913. S. 158, 194.
  18. ^ Scriptores rerum Prussicarum. Bd. 2. — Leipzig, 1863. S. 671, 673, 676—677.
  19. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 6 (1494—1506). — Vilnius, 2007. P. 257.
  20. ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 22.
  21. ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 66.
  22. ^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 2. — Вильна, 1882. С. 87.
  23. ^ Ревизия Кобринской экономии: составленная в 1563 году королевским ревизором Дмитрием Сапегой. — Вильна, 1876. С. 268.
  24. ^ Документы Московского архива Министерства юстиции. Т. 1. — М., 1897. С. 255.
  25. ^ Акты издаваемые Виленской комиссией для разбора древних актов. Т. 26. — Вильна, 1899. С. 399.
  26. ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 28. — Вильна, 1901. С. 37.
  27. ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 14. — Вильна, 1887. С. 440.
  28. ^ а б Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
  29. ^ Pansevič V. Vilniaus miestiečių išsimokslinimas XVII—XVIII a. — Kaunas, 2017. P. 214.
  30. ^ Ukmergės dekanato vizitacija 1784 m. Fontes Historiae Lituaniae. Wol. VIII. — Vilnius, 2009. P. 243.
  31. ^ Indura, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
  32. ^ Bogusławiszki, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
  33. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 6 (1494—1506). — Vilnius, 2007. P. 185.
  34. ^ Zinkevičius Z. Lietuvių antroponimika: Vilniaus lietuvių asmenvardžiai XVII a. pradžioje. — Vilnius, 1977. P. 197.
  35. ^ а б Vroonen E. Les noms de famille de Belgique. Vol 2: Dictionnaire étymologique des noms de famille de Belgique. — Bruxelles, 1957.
  36. ^ а б S, Dictionnaire de tous les noms de famille belges
  37. ^ Archiv český: čili, Staré písemné památky české i moravské, sebrané z archivů domácích i cizích. Dil. XXX. — Praha, 1913. S. 96.
  38. ^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 1. — Вильна, 1881. С. 302, 451, 493, 562, 574.
  39. ^ Ординация королевских пущ: в лесничествах бывшего Великого Княжества Литовского. — Вильна, 1871. С. 166.
  40. ^ Patronyme SADON, Filae.com: Genealogy
  41. ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 281.
  42. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 2: 1468—1501. — Kraków, 1939. S. 424.
  43. ^ Lietuvių pavardžių žodynas. T. 2. — Vilnius, 1989. P. 903.
  44. ^ Ferguson R. The Teutonic Name-system Applied to the Family Names of France, England, & Germany. — London, 1864. P. 191.
  45. ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 14. — Вильна, 1887. С. 56.
  46. ^ Lietuvių pavardžių žodynas. T. 2. — Vilnius, 1989. P. 904.
  47. ^ SCHADWELL, Verein für Computergenealogie e.V. (CompGen)
  48. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 193.
  49. ^ Метрыка Вялікага Княства Літоўскага. Кніга 30 (1480—1546 гг.). — Менск, 2008. С. 108.
  50. ^ Błaszczyk G. Herbarz szlachty żmudzkiej. T. 6. — Warszawa, 2016. S. 388.
  51. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 5 (1427—1506). — Vilnius, 2014. P. 122.
  52. ^ Ревизия пущ и переходов звериных в бывшем Великом княжестве Литовском, с присовокуплением грамот и привилеев. — Вильна, 1867. С. 195.
  53. ^ Professor Jerzy Wisniewski, List of the XIXth century Suvalki region family names, Suwalki Genealogical Society
  54. ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 36.
  55. ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 139.
  56. ^ Sveriges medeltida personnamn — förnamnsregister Abbe-Øxvidh, Institutet för språk och folkminnen
  57. ^ Silveira J. Toponímia Portuguesa (Esboços) // Revista Lusitana. Vol. 33, 1935. P. 255.
  58. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 224 (4) (1522—1530). — Vilnius, 1997. P. 191.
  59. ^ Спрогис И. Я. Географический словарь древней Жомойтской земли XVI столетия. — Вильна, 1888. С. 328.
  60. ^ Яўген Анішчанка, Полоцкая коллегия езуитов 1680 год. Имение, Архіў гісторыка Анішчанкі, 26 ліпеня 2017 г.
  61. ^ Frejlich K. Pod przysądem horodnictwa wileńskiego. O jurydyce i jej mieszkańcach w XVII wieku. — Toruń, 2022. S. 161.
  62. ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 388.
  63. ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 432.
  64. ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 424.
  65. ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 6. — Rzeszów, 2006. S. 382.
  66. ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 6. — Rzeszów, 2006. S. 420.
  67. ^ Professor Jerzy Wisniewski, List of the XIXth century Suvalki region family names, Suwalki Genealogical Society
  68. ^ Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 272, 304.
  69. ^ Описание документов и бумаг, хранящихся в Московском архиве Министерства юстиции. Кн. 21. — М., 1915. С. 258.
Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/w/index.php?title=Шат&oldid=2604884»