Біе (імя)
| Біе лац. Bije | |
| Bie | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Іншыя формы | |
| Зьвязаныя імёны | Бівойна, Біят |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Біе» | |
Біе — мужчынскае імя.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Біга, Біё, Бія або Біе (Biho, Bio, Bia, Bie[a]) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова біе- (біг-), магчыма, узыходзіць да стараверхненямецкага pichal 'сякера'[1][b]. Сярод ліцьвінаў бытавала імя Біят, адзначалася германскае імя Byatt.
У Прусіі бытавалі імёны: Byocke (1357 год), Byjune (1394 год), Bykant (1350 год), Byot / Byote / Beyotte (1312 і 1319 гады), Byauthe / Byaut (1323 і 1349 гады)[3].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Jerzy Bijewicz (5 траўня 1781 году)[4][c].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Біевічы[19] (Bijewicz) гербу Магіла — літоўскі шляхецкі род зь Віленскага ваяводзтва[20].
Заўвагі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Паводле назвы мясцовасьці Biendorp
- ^ Польска-летувіская аўтарка Юстына Вальковяк прызнае брак пэўнасьці пры тлумачэньні іменнай асновы бі- зь летувіскай мовы, адзначаючы магчымасьць повязі з bijóti 'баяцца'[2]
- ^ Таксама:
- Біейка: чоловеки: Биеико Родутевичъ[5], купити именьицо у Янъка Биеиковича[6] (1440—1492 гады);
- Біеўт, Біяльт (у гістарычным германскім арэале адзначалася імя Bioldus[7], Biualdus[8]): Пронъко Биевтъ (1565 год)[9], Томила Олехновая Биевтовая (1567 год)[10], Antoni Bijowtt (4 кастрычніка 1765 году)[11], Біяльт (Bialt, Byalt) і Біёлта або Біёльт (Biołta, Biolt) — шляхецкія роды Рэчы Паспалітай[12]
- Бівіль (адзначалася германскае імя Beville[13]): Валентынъ Бивилевичъ… Стась Бивилевичъ (1567 год)[14], з роду Кгекговичов… Станю Бивелевичу, Янушу Бивилевичу (15 верасьня 1568 году)[15], Andrzej Biwil… Mikołaj Biwil (1667 год)[16], Adam Biwil… Kazimierz Biwil (30 чэрвеня 1734 году)[17], у актах Вялікага Княства Літоўскага ўпамінаўся маёнтак Бівілевічы ў Ковенскім павеце[18]
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ а б Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 303.
- ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 22.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 18.
- ^ Jahrbuch für Genealogie, Heraldik und Sphragistik. 1903. — Mitau, 1905. S. 23.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 27.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 41.
- ^ Ulisse Aldrovandi e la Toscana: carteggio e testimonianze documentarie. — Firenze, 1989. P. 459.
- ^ Butić D. Antroponimi i toponimi u djelu Obsidio Iadrensis // Filologija. No. 76, 2021. S. 35.
- ^ Popisy wojskowe pospolitego ruszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego (1524—1566). — Białystok, 2018. S. 359.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 833.
- ^ Рыбчонак С. Акт кампуту шляхты Наваградскага ваяводства ад 4 кастрычніка 1765 г. // Герольд Litherland. № 21, 2019. С. 111.
- ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 4. — Warszawa, 1936. S. 194, 197.
- ^ Ferguson R. The Teutonic Name-system Applied to the Family Names of France, England, & Germany. — London, 1864. P. 414.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 738.
- ^ Jablonskis K. Archyvinės smulkmenos // Praeitis. T. 2. — Kaunas, 1933. P. 416.
- ^ Błaszczyk G. Herbarz szlachty żmudzkiej. T. 1. — Warszawa, 2015. S. 209.
- ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 43.
- ^ Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 22.
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Б, Згуртаваньне беларускай шляхты
- ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 2. — Rzeszów, 2001. S. 95.