Вірмонт

	Вірмонт; лац. Virmont
	Vermunt
Паходжаньне
Мова(-ы)	германскія
Утворанае ад	Wero + Munt
Іншыя формы
Варыянт(ы)	Вэрэмунд
Зьвязаныя артыкулы
	якія пачынаюцца з «Вірмонт»

Вірмонт, Вэрэмунд — мужчынскае імя.

Паходжаньне

Вэрэмунд, Вэрымунд, Верымунт, Вермунт, Вірмунд, Вірмунт або Вэрмонт (Veremund, Werimund, Werimunt, Vermunt^[1], Virmundis, Virmundus^[2], Vermond^[3], Uirmuntr^[4], Wermont^[5]^[6]) — імя германскага паходжаньня^[7]. Іменная аснова -вер- (-вар-, -вір-) (імёны ліцьвінаў Вірбольт, Вербут, Вірконт; германскія імёны Virboldus, Warboto, Werecundus) паходзіць ад германскага *war(j)a-, war(i)n 'абарона'^[8], а аснова -мунд- (-мунт-, -монт-) (імёны ліцьвінаў Монтгерд, Валімонт, Жыгімонт; германскія імёны Mundgerd, Walmont, Sigimunt) — ад германскага *mundô 'рука, абарона, крэўнасьць'^[9] або гоцкага munds 'моц розуму, імкненьне', mundrs 'гарлівы, палкі'^[10].

Германскі характар літоўскіх імёнаў з асновай -монт- (-мант-) — як і запазычаньне самой асновы з германскіх моваў — сьцьвердзілі францускі лінгвіст-германіст Раймонд Шмітляйн^[11] і амэрыканскі лінгвіст Альфрэд Зэн^[12].

Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Warmundus^[13].

У Чэхіі бытавала германскае імя Varmunt^[14].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Мы от рода Рускаг: <…> Веремоуд^[a] (Аповесьць мінулых часоў)^[16]; Петръ Вирмонтовичъ (1528 год)^[17]; Zaracki Weremund (1771 год)^[18].

Носьбіты

Вэрымунд († — паміж 500 і 508) — кароль свэваў у Галісіі
Пётар Вірмонтавіч — вількамірскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году

Вармунтовічы (Warmuntowicz) гербу Праўдзіч^[19] — шляхецкі род Рэчы Паспалітай^[20].

Глядзіце таксама

Заўвагі

^ Адпавядае германскаму імю Beremund (Vermund)^[15]

Крыніцы

^ Naumann H. Altnordische Namenstudien. — Berlin, 1912. S. 54.
^ Топорова Т. В. Культура в зеркале языка: древнегерманские двучленные имена собственные. — Москва, 1996. С. 65.
^ Ray O. Vore navne: en etymologisk navnebok med fyldige utredninger. — Chicago, 1944. S. 369.
^ Peterson L. Nordiskt runnamnslexikon. — Uppsala, 2007. S. 248.
^ Morlet M.-T. Les noms de personne à Beauvais au XIVe siècle (à suivre) // Revue Internationale d’Onomastique. Nr. 4, 1956. P. 307.
^ Morlet M.-T. Les noms de personne dans les registres de comptes de l’Hôtel-Dieu de Soissons au XVe siècle // L’Onomastique, témoin de l’activité humaine. Actes du Colloque d’onomastique du Creusot (mai/juin 1984). — Paris, 1985. P. 290.
^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1536.
^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 221.
^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 180.
^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
^ Schmittlein R. Toponymes finnois et germaniques en Lituanie // Revue internationale d’onomastique. Nr. 2, 1948. P. 102.
^ Senn A. Zur Bildung litauischer Gewässernamen // Annali. Sezione Slava. Istituto Universitario Orientale di Napoli. 2 (1959). P. 46.
^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 179.
^ Svoboda J. Bemerkungen über alttschechische Personennamen deutscher Herkunft // Onomastica Slavogermanica. III. — Berlin, 1967. S. 38.
^ Ларионов В. Е. Этимологический и исторический анализ имен древнерусских послов князей Олега и Игоря // Проблемы социальных и гуманитарных наук. Выпуск. № 2 (23), 2020. С. 152.
^ Договор между Русью и Византией (911), Fontes historiae Magni Ducatus Lithuaniae
^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 73.
^ Kłapkowski W. Konwent Dominikanów w Sejnach // Ateneum wileńskie. R. 13, z. 2. — Wilno, 1938. S. 95 (163).
^ Gajl T. Herby Szlacheckie Rzeczypospolitej Obojga Narodow. — Gdańsk, 2003. S. 318.
^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 12. — Warszawa, 1938. S. 84.

[16] Адпавядае германскаму імю Beremund (Vermund)^[15]

[1] Naumann H. Altnordische Namenstudien. — Berlin, 1912. S. 54.

[2] Топорова Т. В. Культура в зеркале языка: древнегерманские двучленные имена собственные. — Москва, 1996. С. 65.

[3] Ray O. Vore navne: en etymologisk navnebok med fyldige utredninger. — Chicago, 1944. S. 369.

[4] Peterson L. Nordiskt runnamnslexikon. — Uppsala, 2007. S. 248.

[5] Morlet M.-T. Les noms de personne à Beauvais au XIVe siècle (à suivre) // Revue Internationale d’Onomastique. Nr. 4, 1956. P. 307.

[6] Morlet M.-T. Les noms de personne dans les registres de comptes de l’Hôtel-Dieu de Soissons au XVe siècle // L’Onomastique, témoin de l’activité humaine. Actes du Colloque d’onomastique du Creusot (mai/juin 1984). — Paris, 1985. P. 290.

[7] Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1536.

[8] Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 221.

[9] Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 180.

[10] Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.

[11] Schmittlein R. Toponymes finnois et germaniques en Lituanie // Revue internationale d’onomastique. Nr. 2, 1948. P. 102.

[12] Senn A. Zur Bildung litauischer Gewässernamen // Annali. Sezione Slava. Istituto Universitario Orientale di Napoli. 2 (1959). P. 46.

[13] Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 179.

[14] Svoboda J. Bemerkungen über alttschechische Personennamen deutscher Herkunft // Onomastica Slavogermanica. III. — Berlin, 1967. S. 38.

[15] Ларионов В. Е. Этимологический и исторический анализ имен древнерусских послов князей Олега и Игоря // Проблемы социальных и гуманитарных наук. Выпуск. № 2 (23), 2020. С. 152.

[17] Договор между Русью и Византией (911), Fontes historiae Magni Ducatus Lithuaniae

[18] Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 73.

[19] Kłapkowski W. Konwent Dominikanów w Sejnach // Ateneum wileńskie. R. 13, z. 2. — Wilno, 1938. S. 95 (163).

[20] Gajl T. Herby Szlacheckie Rzeczypospolitej Obojga Narodow. — Gdańsk, 2003. S. 318.

[21] Polska encyklopedja szlachecka. T. 12. — Warszawa, 1938. S. 84.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[a]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[15]

п а р Імёны з асновай -вер- (-вар-, -вір-)
Імёны ліцьвінаў	Вера Вярэйка Вірла Вірбольт Вербут Віргаўд Варгіра Віргірд Вергут Вірконт Вірмонт Лютувер
Германскія імёны	Вінда (Wero) Верыка (Werica) Верла (Werle) Вербольд (Werbold, Virboldus) Вербота (Werboto) Вэргаўт (Vergaut) Варгер (Warger) Вергерд (Wergerd) Вэргот (Vergot) Веркунд (Wercund) Верымунт (Werimunt, Virmundis) Людавера (Leudovera)