Жында
| Жында лац. Žynda | |
| Sindo | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Зында |
| Зьвязаныя імёны | Сындык, Жындуль, Шымбольт, Сынталт, Сіндэр |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Жында» | |
Жында, Зында — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Сінда, пазьней Зынт (Sindo, Sindt[1]) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -сінд- (-зынд-) паходзіць ад гоцкага sinþs 'дарога, шлях'[3] або германскага sintha 'дарога, падарожжа, вайсковая выправа'[4][a]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Сындык, Жындуль (Жындэль), Шымбольт, Сынталт, Сіндэр (Шындэр). Адзначаліся германскія імёны Sindico, Sindulus (Sindel), Sinbald (Sendebald), Sintualdus (Sindolt), Sinder (Sindheri).
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскіх імёнаў Zynda, Sindram (Zyndram), Zyndrych[7].
У Прусіі бытавала імя Syntke[b][9].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Żynda (1697 і 1699 гады)[10]; Maryanna Żyndowa (1699 год)[10]; Julianna Zynda (1810 год)[11][c].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Жында або Зында (Zynda) — прозьвішча, зафіксаванае ў XIX стагодзьдзі ў ваколіцах Сувалкаў[17].
У гістарычнай Прусіі існуе вёска Зындаў.
Заўвагі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Польска-летувіская аўтарка Юстына Вальковяк прызнае брак адэкватнага тлумачэньня іменнай асновы -сін- (-зін-) зь летувіскай мовы, а для іменнай асновы -жын- за найбольш адэкватнае прызнае žinóti 'ведаць', pa-žìnti 'спазнаць'[5] (фіксуецца ў слоўніку Канстанціна Шырвіда[6])
- ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Sindico[8]
- ^ Таксама:
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1982. S. 462.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1340.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 201.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 242.
- ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 24.
- ^ žinóti, Lietuvių kalbos žodynas
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 243.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1340.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 92.
- ^ а б Walkowiak J. Współczesne nazwiska Polaków o możliwej genezie litewskiej nieobecne w LPŽ, poświadczone w kartotece antroponimicznej LKI // Onomastica (Wrocław). T. 64, 2020. S. 223.
- ^ Łysków, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1342.
- ^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 2. — Вильна, 1882. С. 400.
- ^ Rejestry popisowe pospolitego ruszenia szlachty Wielkiego Księstwa Litewskiego z 1621 r. — Warszawa, 2015. S. 42.
- ^ Lietuvių pavardžių žodynas. T. 2. — Vilnius, 1989. P. 908.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Professor Jerzy Wisniewski, List of the XIXth century Suvalki region family names, Suwalki Genealogical Society