Гоцкая мова
Гоцкая мова — адна з старажытных германскіх моваў (усходнегерманская падгруппа), вядомая пераважна зь пісьмовых помнікаў IV стагодзьдзя (пэрыяд пасяленьня готаў у Прычарнамор’і). Найбольш значны — пераклад Бібліі (прыпісваецца вэстгоцкаму біскупу Вульфілу), што дайшоў да нашага часу ў остгоцкіх рукапісах V—VI стагодзьдзяў. Лічыцца, што Вульфіла стварыў і само гоцкае пісьмо, заснаванае на грэцкім і лацінскім альфабэтах, а таксама на рунічным пісьме.
Захавала большую блізкасьць да прагерманскай мовы, таму адыгравае значную ролю ў параўнальнай граматыцы германскіх моваў.
Вылучаюць два блізкія дыялекты гоцкай мовы — остгоцкі і вэстгоцкі.
У Крыме пэўны час захоўвалася г. зв. крымска-гоцкая мова (вядомыя 68 словаў, запісаных флямандцам А. Г. Бусбэкам у XVI стагодзьдзі), якая паходзіла ад остгоцкага дыялекту гоцкай мовы[1].
Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 1997. — Т. 5: Гальцы — Дагон. — 576 с. — ISBN 985-11-0090-0