Варна (імя)
| Варна лац. Varna | |
| Warno | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Іншыя формы | |
| Зьвязаныя імёны | Варнела, Вярнат |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Варна» | |
Варна — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Варна або Верна, пазьней Вёрн (Warno, Werno, Wörn) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -варн- паходзіць ад стараверхненямецкага warnōn 'сьцерагчыся'[2] або ёсьць пашыранай суфіксам -н- (-n-) асновай -вер- (-вар-)[3]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Варнела, Вярнат. Адзначаліся германскія імёны Warinela, Warnad.
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскіх імёнаў Wierno, Warnko (Warnek, Wiernko), Warnasz (Wiernisz, Wiernusz), Warner (Werner, Wernar), Wernard (Wernhard)[2].
У 1622 годзе ў Каралявецкім унівэрсытэце навучаўся Johannes Werner, Drenckfurtensis Borussus, у 1636 годзе — Jacobus Werner, Bartensteinensis Borussus… Georgius Werner, Bubainensis Borussus, у 1640 годзе — Cristophorus Werner, Fridlandensis Borussus, у 1648 годзе — Fridericus Werner, Tapiawiensis Borussus[4].
Германскае імя Werneke бытавала ў XV ст. у Рызе[5].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: местечъку Вилъкииском… домъ Станисълава Ворновича… десяты домъ Яна Ворновича, одинадцаты дом Станюля Ворновича (18 траўня 1596 году)[6]; cum Zophia Warniowa ambo de Dowszczkiany (1703 год)[7]; Warniszki (1744 год)[8]; Francisco Warna de Markuny (7 лістапада 1790 году)[9][a].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Варны (Warna) — прыгонныя зь вёсак Гіруцяў, Янова, Пелякі і Зялёнкаў (каля Лынтупаў) і ваколіцаў Сьвянцянаў, якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[12].
Варны (Warno) — прыгонныя з ваколіцаў Сьвянцянаў, якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[13].
На гістарычнай Віленшчыне існуюць вёскі Варні і Варняны, у гістарычнай Прусіі — Варнэн і Варніны.
Заўвагі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1539.
- ^ а б Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 281.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 218.
- ^ Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. S. 262, 369, 404, 414, 496.
- ^ Siliņa-Piņķe R. Rufnamen in Riga im 15. Jahrhundert: Überlegungen über eine schichtenspezifische Namengebung // Die Stadt und ihre Namen. Bd. 2., 2013. S. 248.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 418.
- ^ Krinčino bažnyčios 1697—1703 metų Krikšto metrikų knyga, psl. 6, Nepriklausomas virtualus archyvas GENMETRIKA
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Sẽnosios Pasvalio bažnyčios knygos. X. 1776—1793 metų jungtuvių metrikų knyga. — Savilaida, 2016. P. 55.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1544.
- ^ Antuzów, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 74, 113, 115, 119, 125.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 181.