Яр (імя)
| Яр лац. Jar | |
| Ahr | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Ар |
| Вытворныя формы | Ярна |
| Зьвязаныя імёны | Ярыла, Ярун, Ярунд, Арвід, Арыгольд, Арман, Ярэмін, Ярмунд, Ярмуць, Яруд |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Яр» | |
Яр, Ар — мужчынскае імя.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Ара, пазьней Ар (Aro, Aar, Ahr) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова ар- паходзіць ад гоцкага ara 'арол'[2]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Ярыла, Ярун, Ярунд, Арвід (Ярвід), Арыгольд, Арман (Арыман, Ярыман), Ярмін (Ярамін), Ярмунд (Ярмант), Ярмуць, Яруд. Адзначаліся германскія імёны Arila, Aruna, Jarund, Arvid, Aregaudus, Arman (Ariman), Armin, Aramund (Armunt, Eremunt), Armuth, Arodus (Aruth). Апроч таго, існуе іменная аснова арн-, якая паходзіць ад стараверхненямецкага arn 'арол'[3].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскіх імёнаў Jarant (Jarand, Jarunt, Jerant, Jorant), Arman[4], Jaroldus[5]. Апроч таго, у Польшчы гістарычна бытавала імя Ярша: Johannes Iarscha (1436 год)[6].
У Прусіі бытавала імя Arwide / Arwida[a] (1341, 1387 і 1402 гады)[8]. У 1610 годзе ў Каралявецкім унівэрсытэце навучаўся Valentinus Arent, Mariaeburgensis Borussus[9].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Яръ Имацевич — дым, сыны в него дорослые тры (30 ліпеня 1545 год)[10]; Томъко Еревичъ (1565 год)[11]; Szymon Arewicz (каля 1729 году)[12]; Franciszek Jerewicz z Piad (11 лютага 1784 году)[13].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Яр Імацевіч — радунскі баярын, які ўпамінаецца ў 1545 годзе
Ярэвічы (Jarewicz) — літоўскі шляхецкі род зь Вільні[14].
Яровічы (Jarowicz) — літоўскі шляхецкі род з Троцкага павету[15].
На гістарычнай Упіччыне існуе вёска Ярышкі, у былым Жамойцкім старостве — Арышкі.
Заўвагі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 135.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 59.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 7.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 7, 101.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 7: Suplement. Rozwiązanie licznych zagadek staropolskiej antroponimii. — Kraków, 2002. S. 279.
- ^ Słownik staropolskich nazw osobowych. T. 2. — Wrocław, 1968—1970. S. 180, 450.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 138.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 14.
- ^ Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. S. 194.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 86.
- ^ Popisy wojskowe pospolitego ruszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego (1524—1566). — Białystok, 2018. S. 225.
- ^ Poplatek J. Wykaz alumnów Seminarium Papieskiego w Wilnie 1585—1773 // Ateneum Wileńskie. R. 11 (1936). S. 271.
- ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 378.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 542.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 296.