Рыда
| Рыда лац. Ryda | |
| Rido | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Рыдзь |
| Зьвязаныя імёны | Рыдзіка, Рыдэль, Рытэн, Рытаўт, Рыдмонт Зэгрыда, Кантрыт |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Рыда» | |
Рыда (Рыдзь) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Рыда або Рыта (Rido, Rito[1]) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -рыд- (-рыт-) паходзіць ад бургундзкага rîdan[3], стараісьляндзкага ridha, стараангельскага rīdan 'езьдзіць конна'[4]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Рыдэль (Рытэль), Рытэн, Рытаўт, Зэгрыда, Кантрыт. Адзначаліся германскія імёны Riedel, Rieden, Ritoldus, Segrida, Guntarith.
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскіх імёнаў Rydel, Rytosz, Rytolf[5].
У 1633 годзе ў Каралявецкім унівэрсытэце навучаўся Joannes Ritmer[a], Löcensis Borussus[7].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Rydy (1744 год)[8].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Рыды (Rydo) — літоўскі шляхецкі род зь Вільні[9].
Рыдзевічы (Rydzewicz) — літоўскі шляхецкі род з Троцкага павету[10].
На гістарычнай Вількаміршчыне існуе вёска Рыдзі.
Заўвагі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 435.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 5, 1273.
- ^ Gamillscheg E. Romania Germanica. Bd. 2: Die Ostgoten. Die Langobarden. Die altgermanischen Bestandteile des Ostromanischen. Altgermanisches im Alpenromanischen. — Berlin und Leipzig, 1935. S. 143.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 190.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 207, 211.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 190.
- ^ Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. S. 349.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 742.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 400.