Лянга

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Lango
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Іншыя формы
Варыянт(ы) Лянг, Лянка, Лянк, Ланга, Ланка, Ленг
Зьвязаныя імёны Лонгвін, Лянгерд, Лянгмін
Воланг
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Лянга»

Лянга (Ланга, Лянка, Ланка), Лянг (Лянк, Ленг) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Ланга, Ланг або Ланка, пазьней Лянк, Ленг або Ленк (Lango, Lang, Lancho, Lanck, Leng, Lenk[1]) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -ланг- (-лонг-, -ланк-) паходзіць ад старагерманскага lung 'хуткі'[3] або гоцкага laggs, стараангельскага long 'доўгі'[4]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Лангвін (Лонгвін, Лугвен), Лянгерд, Воланг. Адзначаліся германскія імёны Langewin, Langarda (Longard), Wolank.

Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Lang (Lange)[5].

У Прусіі бытавала імя Lange (1344 год)[6]. У 1548 годзе ў Каралявецкім унівэрсытэце навучаўся Engelhardus Lange, Brandenburgensis Prutenus, у 1591 годзе — Mathias Lange, Regiomontanus Borussus, у 1615 годзе — Joannes Lang, Borussus, у 1620 годзе — Andreas Lang, Regiomontanus Borussus, у 1620 годзе — Georgius Lange, Insulo-Marianus Borussus, у 1621 годзе — Adamus Lang, Hohensteinensis Borussus, у 1642 годзе — Henricus Lange, Regiomontanus Prussus[7].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Ланко Тумашевичъ (1528 год)[8]; Богданъ тот Ланковичъ зъ жоною и з дочкою своею Олюхною (14 чэрвеня 1541 году)[9]; Lonko Chonkowycz… Lanko Izakowycz (1552—1555 гады)[10]; honestus Thobia Wasergraf et Brigita Gabriel Langowa civibus (XVI ст.)[11]; Siemion Łonkowicz… Uscian Łonkowicz… Jasko Łonkowicz… Siemion Łonkowicz… Illia Lonkowicz… Sciepan Lonkowicz (30 чэрвеня 1652 году)[12]; Andreas Lang (1683—1773 гады)[13]; od sławetnego p. Grzegorza Langa (1701 год)[14]; Casimirus Lengiewicz (23 кастрычніка 1705 году)[15]; Panu Langowi (30 жніўня 1712 году)[16]; Tadeusz Lango[17], Antoni Lang[18] (11 лютага 1784 году); Antoni Lango… Tadeusz Lango (7 лютага 1785 году[19], 9 лютага 1785 году[20], 10 лютага 1791 году[21]); Felicjan Lango (9 лютага 1785 году)[22]; Antoni Lank[23], Jan Lango[24] (6 лютага 1786 году); w Szczuczynie Lit. w. i. x. Lang — piar (13 сакавіка 1794 году)[25][a].

Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У канцы XVIII ст. на гістарычнай Амсьціслаўшчыне адзначаўся шляхецкі род Ланкаў[30].

Лянгі гербу Грыф — літоўскі шляхецкі род з Ашмянскага павету[31][32][33].

Ленгевічы або Лінгевічы (Lengiewicz, Lingiewicz) — літоўскі шляхецкі род з Троцкага павету[34].

Лянгевічы — літоўскі шляхецкі род[35].

Лянкі або Лянгі (Lank, Lang) гербу Праўдзіч[36] — шляхецкі род Рэчы Паспалітай з Ломжынскага павету[37].

Лянкенік (Lankenike у 1331 годзе) — былая вёска каля Каранова ў Прусіі[38] (адзначалася старажытнае германскае імя Langin[39]).

На гістарычнай Аршаншчыне існуе вёска Ланкаўшчына, у гістарычнай ПрусііЛянк.

Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Заўвагі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Таксама:
    • Лангін: на человека тяглого Дмитра Лонгиновича (29 верасьня 1530 году)[26];
    • Лянгайла (у Польшчы ў 1578 годзе адзначалася прозьвішча Longal[27]): Longajłowicz (1764 год)[28]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1971. S. 396.
  2. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1011.
  3. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 23.
  4. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 157.
  5. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 156.
  6. ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 51.
  7. ^ Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. S. 8, 111, 217, 248, 250, 254, 435.
  8. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 97.
  9. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 27 (1541—1542). — Vilnius, 2016. P. 58.
  10. ^ Писцовая книга Пинского и Клецкого княжеств, составленная Пинским старостою Станиславом Хвальчевским в 1552—1555 г. — Вильна, 1884. С. 9, 15.
  11. ^ Ragauskaitė A. Kauno miestiečių pavardžių formavimasis XVI—XVIII amžiuje // Acta linguistica Lithuanica. T. 45, 2001. P. 137.
  12. ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 25. — Вильна, 1898. С. 353.
  13. ^ Ragauskaitė A. XVII—XVIII amžių kauniečių (vyrų) pavardžių variantai // Acta linguistica Lithuanica. T. 47, 2002. P. 32.
  14. ^ Археографический сборник документов, относящихся к истории Северо-западной Руси. Т. 10. — Вильна, 1874. С. 129.
  15. ^ Kaminskas-Krinčius A. Seniausiosios išlikusios originalios 1705—1726 m. Stakliškių bažnyčios krikšto metrikų knygos fragmento (1705—1710) publikacija. Bibliotheca Lituana. T. 2 (2012). P. 456.
  16. ^ Историко-юридические материалы, извлеченные из актовых книг губерний Витебской и Могилевской, хранящихся в Центральном архиве в Витебске. Вып. 20. — Витебск, 1890. С. 205.
  17. ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 362.
  18. ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 363.
  19. ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 386.
  20. ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 397.
  21. ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 470—471.
  22. ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 398.
  23. ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 414, 421.
  24. ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 415.
  25. ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 10. — Вильна, 1879. С. 554.
  26. ^ Беларускі архіў. Т. 2. — Менск, 1928. С. 25.
  27. ^ Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku. T. 2: H—Mą. — Kraków, 2009. S. 362.
  28. ^ Uruski S. Rodzina, herbarz szlachty polskiej. T. 9. — Warszawa, 1912. S. 143.
  29. ^ Testamenty w księgach miejskich wileńskich z XVI i XVII wieku. Katalog. — Warszawa, 2017. S. 27.
  30. ^ Анішчанка Я. Шляхецкія ваколіцы ўсходнебеларускіх губерняў 1783—1785 і 1798—1799 // Годнасьць. № 1 (3), 1997. С. 18—19.
  31. ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 4. — Rzeszów, 2001. S. 6.
  32. ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 293.
  33. ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 119.
  34. ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 333.
  35. ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Л, Згуртаваньне беларускай шляхты
  36. ^ Gajl T. Herby Szlacheckie Rzeczypospolitej Obojga Narodow. — Gdańsk, 2003. S. 288.
  37. ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 7. — Warszawa, 1937. S. 269.
  38. ^ Палмайтис Л. Предложение по научной русификации исконных наименований перешедшей в состав России северной части бывшей Восточной Пруссии. — Европейский институт рассеянных этнических меньшинств, 2003. С. 54.
  39. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 391.