Агі

Дадаць спасылкі
Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Агі
лац. Agi / Ahi
Agi
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Іншыя формы
Варыянт(ы) Ака, Ека, Яга, Яка
Вытворныя формы Эйка
Зьвязаныя імёны Агіла, Аген, Ягвін, Ягінт, Ягірд, Ягоўд, Ягуці, Акунд, Агар, Ягмін, Агімонт
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Агі»

Агі (Ака, Ека, Яга, Яка) — мужчынскае імя.

Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Агі, Егі, Ага, Ака або Ека (Agi, Egi, Ago, Akko, Ekko) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова ег- (аг-, ек-) паходзіць ад гоцкага agis 'страх' або agja 'вастрыё, меч'[2]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Агела (Агіль, Ягіл), Аген (Агін), Ягвін (Яквін), Ягінт (Агінт, Егінт, Ягент), Ягірд (Агірд, Егерт), Ягоўд (Ягалд, Ягольт), Ягуці (Якуці), Акунд (Яконт), Агар, Ягмін, Агімонт. Адзначаліся германскія імёны Agilo (Agilus, Egilo), Agenus (Agin, Egen), Aguin (Acwin, Ecuin), Aginto (Egind), Agardis (Egert), Agold (Egold, Egolt), Águti, Agundia (Jaconta), Agar, Agminus (Egiminus), Agimunt. У асобную групу выдзяляюць імёны з асновай -эй- (-ай-)[3], якая ўтварылася ў выніку пераходу g' > j[2].

Імя Яг (відаць, адпаведнае германскаму імю Egi[4]) гістарычна бытавала ў Польшчы: Jag (1466 год)[5]. Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскіх імёнаў Egbert (Ekbert), Eghard (Ekehard, Ekard, Ekirt, Jakert), Ekwert[6].

У Прусіі бытавалі імёны Agoyke[a] (1411 год)[9], Jagil[b][11], Jagawde[c] (1386 год)[11], Jogundt[d] (1394 год)[16]. У 1636 годзе ў Каралявецкім унівэрсытэце навучаўся Johannes Eccard, Insterburgensis Borussus, у 1650 годзе — Salomon Eggert, Neuteuchio-Borussus, у 1654 годзе — Salomon Eggert, Neutichiensis Prussus[17].

У Беластоку адзначалася прозьвішча Экаман: Honestis Joanne Ekaman (1736 год)[18].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Я, Станислав Екович, боярин королевськии (1486 год)[19]; Як Вошвилович (1528 год)[20]; села Якговичъ… подданыхъ господарьскихъ села Якговичъ (9 ліпеня 1565 году)[21]; Станиславъ Окгіевичъ судья земскій Ошменскій рукою своею (30 траўня 1598 году)[22]; Adam Jakiewicz (1621 год)[23]; Алексаньдра Якгич (1649 год)[24]; Michał Ogiewicz (1667 год)[25]; Parafija jezioroska-smołwieńska: Agiszki (1690 год)[26][e].

Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Акевічы — літоўскі шляхецкі род[46].

Акі (Akko) гербу Бокій — літоўскі шляхецкі род[47].

На гістарычнай Піншчыне існуе вёска Агова.

Заўвагі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Agicus[7] (Agico[8])
  2. ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Agilo (Egilo)[10]
  3. ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Agold[12] (Egold[13][14])
  4. ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Agundia[15]
  5. ^ Таксама:
    • Акан (адзначалася старажытнае германскае імя Eckan[27]): на гістарычнай Наваградчыне існуе вёска Аканавічы;
    • Якаўг: Iwanko Jakowgowicz (1558 год)[28];
    • Якбут (адзначалася старажытнае германскае імя Acbod[29]): Якбут Юревич (1537—1538 гады)[30];
    • Яквіл: людемъ… Петръ Яквиловичъ (4 жніўня 1546 году)[31], черезъ енерала его королевской милости, Яна Якгвиловича (6 сакавіка 1694 году)[32];
    • Акорт (адзначалася старажытнае германскае імя Okard[33]): в людей наших тяглых городнян… в Тинаня а в Сенка Окортовичовъ (14 сьнежня 1504 году)[34];
    • Акман (адзначалася старажытнае германскае імя Eckmann[35]): у канцы XVIII ст. на гістарычнай Полаччыне існавала шляхецкая ваколіца Якіманава (Якіманаўка)[36], на 1904 год — засьценак Акманішкі (Окманишки) у Вількамірскім павеце Ковенскай губэрні[37], на 1906 год — вёска Акманы (Акманы) у Дзьвінскім павеце Віцебскай губэрні[38], каля Полацку існуе старажытная вёска Экімань, на гістарычнай Ашмяншчыне — вёска Акмянеі, у Польшчы адзначаецца прозьвіча Акман (Akman)[39];
    • Ягіміл: Якгимилу два чоловеки (1440—1492 гады)[40];
    • Эгрыт (адзначалася старажытнае германскае імя Agrid[41]): Эгрыт, пазьней Экрытэн (Egritth у 1392 годзе, Ekritten) — былая вёска каля Каранова ў Прусіі[42];
    • Акштын: Акштыновічы (Aksztynowicz) — літоўскі шляхецкі род зь Віленскага ваяводзтва[43]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 15—16.
  2. ^ а б Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 39.
  3. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 19.
  4. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 7: Suplement. Rozwiązanie licznych zagadek staropolskiej antroponimii. — Kraków, 2002. S. 273.
  5. ^ Słownik staropolskich nazw osobowych. T. 2. — Wrocław, 1968—1970. S. 378.
  6. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 40.
  7. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 20, 693.
  8. ^ Heintze A. Die deutschen Familien-Namen, geschichtlich, geographisch, sprachlich. — Halle, 1903. S. 96.
  9. ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 11.
  10. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 28.
  11. ^ а б Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 38.
  12. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 216.
  13. ^ Heintze A. Die deutschen Familien-Namen, geschichtlich, geographisch, sprachlich. — Halle, 1903. S. 97.
  14. ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1971. S. 244.
  15. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 17.
  16. ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 39.
  17. ^ Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. S. 377, 515, 538.
  18. ^ Dacewicz L. Antroponimia Białegostoku w XVII—XVIII wieku. — Białystok, 2001. S. 108.
  19. ^ Грамота боярина Станислава Ековича о продаже дедичной земли Миколаю Радзивилловичу (1486), Fontes historiae Magni Ducatus Lithuaniae
  20. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 168.
  21. ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 22. — Вильна, 1895. С. 161.
  22. ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 14. — Вильна, 1887. С. 622.
  23. ^ Rejestry popisowe pospolitego ruszenia szlachty Wielkiego Księstwa Litewskiego z 1621 r. — Warszawa, 2015. S. 97.
  24. ^ Реєстр Війська Запорозького 1649 року. — К., 1995. С. 262.
  25. ^ Błaszczyk G. Herbarz szlachty żmudzkiej. T. 4. — Warszawa, 2015. S. 382.
  26. ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Województwo wileńskie 1690 r. — Warszawa, 1989. S. 272.
  27. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 17.
  28. ^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 1. — Вильна, 1881. С. 79.
  29. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 19.
  30. ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 441.
  31. ^ Метрыка Вялікага Княства Літоўскага. Кніга 30 (1480—1546 гг.). — Менск, 2008. С. 227.
  32. ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 8. — Вильна, 1875. С. 150.
  33. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 22.
  34. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 6 (1494—1506). — Vilnius, 2007. P. 317.
  35. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 23.
  36. ^ Анішчанка Я. Шляхецкія ваколіцы ўсходнебеларускіх губерняў 1783—1785 і 1798—1799 // Годнасьць. № 1 (3), 1997. С. 30.
  37. ^ Алфавитный список населенных мест Ковенской губернии. — Ковна, 1903. С. 128.
  38. ^ Список населенных мест Витебской губернии. Витебск, 1906. С. 142.
  39. ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 29.
  40. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 20.
  41. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 25.
  42. ^ Палмайтис Л. Предложение по научной русификации исконных наименований перешедшей в состав России северной части бывшей Восточной Пруссии. — Европейский институт рассеянных этнических меньшинств, 2003. С. 20.
  43. ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 6. — Rzeszów, 2006. S. 24.
  44. ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 442.
  45. ^ Археографический сборник документов, относящихся к истории Северо-западной Руси. Т. 10. — Вильна, 1874. С. 306.
  46. ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на А, Згуртаваньне беларускай шляхты
  47. ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 4. — Warszawa, 1936. S. 92.
Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/w/index.php?title=Агі&oldid=2506226»