Перайсьці да зьместу

Сіт (імя)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Sito
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Іншыя формы
Варыянт(ы) Зыд, Зыдзь, Зыць, Сіць, Сідзь, Жыд, Жыць
Зьвязаныя імёны Жыдзейка, Сіціла, Зіцін, Жыдавін, Сыдэр, Жытмунт
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Сіт»

Сіт (Сіць, Сідзь), Зыд (Зыдзь, Зыць), Жыд (Жыць) — мужчынскае імя.

Сіта або Зіта, Сіда або Зіда (Sito, Sido[1]) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова сід- (сіт-, зыд-) паходзіць ад гоцкага sidus 'звычай, нораў'[3][4][a]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Жыдзейка (Сядзейка), Сіціла (Жыдзель, Шытыла, Сяціла), Зіцін, Жыдавін, Сыдэр, Жытмунт. Адзначаліся германскія імёны Sidicho (Siedeck), Sitil (Sidila, Siedel), Sittin, Sidewine, Sidierius, Sidimund[b].

Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскіх імёнаў Zydel (Zydyl, Sidel, Sidil), Zydelin (Zydylin, Sydylin, Sidilin), Żydmar (Zydmar, Sidmar)[10].

У Прусіі бытавала імя Sydder / Szydar[c] (1398 і 1402 гады)[12].

У Ноўгарадзе бытавалі імёны Жыдзіла (Жидила), Жыдзена[d] (Жидена) і Жытабуд[e] (Житобудъ)[13].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: людемъ нашимъ Мерецъкого повета… а Петру Ситевичу (люты 1510 году)[14]; чоловеков тяглых у Бирштанском повете, на имя Житя Бутеневича (19 траўня 1513 году)[15]; Жидъ з братом Болтромеемъ (1528 год)[16]; боярына земли Жомойтъское, волости Тоньдякгольское Петра Жытовича… тотъ боярын Петръ Жытовичъ (20 верасьня 1542 году)[17]; Micz Zydziewicz… Miliss Zydziewicz… Januss Zydziewicz… Niewier Zydowic (1558 год)[18]; боярынъ господаръский радуньский Матысъ Жыдовичъ (30 верасьня 1561 году)[19]; Staniel Żytowicz (1561 год)[20]; Zydyszki… Sidziewicze (1744 год)[21]; Jan Jerzy Sitowicz (1800 год)[22]; Krystyna Sitowicz (1816 год)[23]; Sidewicz Simon (1922 год)[24][f].

На 1906 год існавала вёска Жыцешкі ў Люцынскім павеце Віцебскай губэрні[33]

На 1909 год існаваў засьценак Сідзевічы ў Менскім павеце Менскай губэрні[34].

На гістарычнай Ковеншчыне існуе вёска Жытавішкі.

  1. ^ Польска-летувіская аўтарка Юстына Вальковяк прызнае брак адэкватнага тлумачэньня іменнай асновы шыд- зь летувіскай мовы[5]
  2. ^ Таксама адзначаліся германскія імёны Sitagellus (Sita-gellus)[6], Sidgot (Sid-got)[7], Sidumann (Sidu-mann)[8], Sitividis (Siti-vidis)[9]
  3. ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Sidierius (Seederius)[11]
  4. ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Sittin[2]
  5. ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Sitipoto[2]
  6. ^ Таксама:
    • Зыдан, Жыдан (адзначалася германскае імя Sithuni[25]): Zydany (1744 год)[26], Жыдановічы (Żydanowicz) — літоўскі шляхецкі род з Троцкага павету[27];
    • Жыдзівіл (адзначалася старажытнае германскае імя Sidivildo[28]): в Жижморъском волости десяти чоловеков… а Римовида Жидивиловича (14 кастрычніка 1494 году)[29];
    • Жытаўт (адзначалася старажытнае германскае імя Sidoldus[1]): въ Высокодворскомъ повете… людеи наших тяглых… а Юшъка Житовътовича (29 траўня 1511 году)[30], pana Kazimierza Żytowta (5 кастрычніка 1765 году)[31]
  1. ^ а б Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 197.
  2. ^ а б в Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1315.
  3. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 196.
  4. ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 198.
  5. ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 23.
  6. ^ Colección Fuentes y estudios de historia leonesa. 64. — Léon, 1969. P. 219—220.
  7. ^ Bergh L. Ph. C. Historische beschouwing der Nederlandsche Eigennamen // Taalkundig magazijn of gemengde bijdragen tot de kennis der Nederduitsche taal. 4o Deel, 1842. S. 574.
  8. ^ Reaney P. H., Wilson R. M. A Dictionary of English Surnames. — London and New York, 1991. P. 2278.
  9. ^ Piel J. M. Sobre a formação dos nomes de mulher medievais hispano-visigodos // Confluência. N. 3, 1992. P. 96.
  10. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 241—242.
  11. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 196.
  12. ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 91.
  13. ^ Зализняк А. А. Древненовгородский диалект. 2-е изд. — М., 2004. С. 739.
  14. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 25 (1387—1546). — Vilnius, 1998. P. 96.
  15. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 131.
  16. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 91.
  17. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 225 (6) (1528—1547). — Vilnius, 1995. P. 240.
  18. ^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 1. — Вильна, 1881. С. 325, 334, 400.
  19. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 249 (35) (1554—1568). — Vilnius, 2018. P. 138.
  20. ^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 2. — Вильна, 1882. С. 123.
  21. ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
  22. ^ Kroki, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
  23. ^ Helianów (gr.-kat.), Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
  24. ^ Catalogus Ecclesiarum et Cleri Dioecesis Vilnensis pro Anno Domini 1922. — Vilnae, 1922. P. 117.
  25. ^ Schlaug W. Die altsächsischen Personennamen vor dem Jahre 1000. — Lund, 1962. S. 153.
  26. ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
  27. ^ Spis nazwisk rodzin szlacheckich zamieszkałych w pow. trockim w XIX w., Genealogia Wileńszczyzny
  28. ^ Repertori D’Antropònims Catalans (RAC). Vol. 1. — Barcelona, 1994. P. 498.
  29. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 6 (1494—1506). — Vilnius, 2007. P. 105—106.
  30. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 8 (1499—1514). — Vilnius, 1995. P. 446.
  31. ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 7. Акты Городненского гродского суда. — Вильна, 1874. С. 396.
  32. ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 8. ― Вильна, 1912. С. 405—406.
  33. ^ Список населенных мест Витебской губернии. Витебск, 1906. С. 252.
  34. ^ Список населенных мест Минской губернии. — Минск, 1909. С. 182.