Рыгмонт
| Рыгмонт лац. Rygmont / Ryhmont | |
| Rigmunt | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Reggi + Munt |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Рыгмунт, Рыгмант |
| Вытворныя формы | Раймунд |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Рыгмонт» | |
Рыгмонт (Рыгмунт) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча Ры́гмант.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Рагемунт або Рэгімунт (Ragemunt[1], Regimunt) і Рыхмонт або Рыгмунт (Richmont, Rigmunt) — імёны германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -раг- (-рэг-) (імёны ліцьвінаў Рагла, Рагін, Рагвалод; германскія імёны Ragilo, Ragenus, Ragvald) паходзіць ад гоцкага raginon 'гаспадарыць, судзіць, выракоўваць', ragin 'вырак'[3], аснова -рых- (-рык-) (імёны ліцьвінаў Дзітрык, Індрых, Эрык; германскія імёны Ditricus, Hindrich, Erik) — ад гоцкага reiks 'магутны'[4], германскага rikja 'магутны, каралеўскі'[5], а аснова -мунд- (-мунт-, -монт-) (імёны ліцьвінаў Монтгерд, Валімонт, Жыгімонт; германскія імёны Mundgerd, Walmont, Sigimunt) — ад германскага *mundô 'рука, абарона, крэўнасьць'[6] або гоцкага munds 'моц розуму, імкненьне', mundrs 'гарлівы, палкі'[3].
Прыдомкам Рэгмунт (варыянты — Рэгмант, Рэймант[7]) карыстаўся шляхецкі род Сабяшанскіх зь Люблінскага ваяводзтва[8].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: i jm. p. Rygmuntem… Rygmunt… Rygmunta rotmistrza wiłkomirskiego (1782—1784 гады)[9]; JM pana Rygmunta[10], Parafia birżańska… Rygmontyszki folwark[11] (1784 год); Anna Rygmont (1787 год)[12].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Францішак Рыгмант (Franciszek Rygmont) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, будаўнічы анікштаўскі ў 1794 годзе[13]
Рыгмунты[14] або Рыгманты (Rygmunt, Rygmont) гербу ўласнага[15] — літоўскі шляхецкі род з ваколіцаў Сьвянцянаў[16].
Глядзіце таксама
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 2006. S. 397.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1236, 1268.
- ^ а б Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 188.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 206.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 180.
- ^ Sobieszczański h. Nałęcz, Materiały do Polskiego Słownika Biograficzno-Genealogicznego, 6 сакавіка 2017 г.
- ^ Stekert A. Przydomki polskie, litewskie i rusińskie. — Kraków, 1897. S. 101.
- ^ Pabaisko dekanato vizitacija 1782—1784 m.: atlikta Vilniaus vyskupo Ignoto Jokūbo Masalskio parėdymu. — Vilnius, 2010. P. 165, 169.
- ^ Komosa Ł. A. Dekanat wiłkomierski w 1784 r. w świetle opisów parafii. — Białystok, 2013. S. 55.
- ^ Skibicki S. Dekanat kupiski diecezji wileńskiej w świetle opisów parafii z 1784 r. w świetle opisów plebanów. — Białystok, 2009. S. 25, 29.
- ^ Malaty, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Spisy, tom I: Województwo wileńskie. XIV—XVIII wiek. — Warszawa, 2004. S. 618.
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Р, Згуртаваньне беларускай шляхты
- ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 10. — Warszawa, 1938. S. 334.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 172.