Мэйн
| Мэйн лац. Mejn | |
| Meyn | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Мейн, Мейнь |
| Зьвязаныя імёны | Мэйнар, Мэйнарт |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Мэйн» | |
Мэйн (Мейн, Мейнь) — мужчынскае імя.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Мегін, Мейна або Майн, пазьней Мэйн (Megin, Meino, Main, Meyn) — імя германскага паходжаньня'[1]. Іменная аснова маган- (мэйн-) паходзіць ад стараверхненямецкага magan, стараісьляндзкага megin, стараангельскага maegen 'сіла, магутнасьць, улада'[2]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Мэйнар, Мэйнарт (Мэйнард). Адзначаліся германскія імёны Meinar, Meinart (Meynard).
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскіх імёнаў Meinko, Majnot, Majnota, Mainard (Meinart, Meinard, Meinhart, Meinhard), Meinricus, Meinold[3].
У Прусіі бытавалі імёны Mayne (XV ст.)[4], Meynike / Meyniko[a] (1353 і 1419 гады)[6], Diterich Maynyn[b] (1417 год)[4]. У 1608 годзе ў Каралявецкім унівэрсытэце навучаўся Johannes Maineke, Regiomontanus Borussus[7].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Mieyniewicze (1744 год)[8]; Magdalena Meynowa (1757 год)[9][c].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Юры Рымкевіч Мейневіч — расенскі зямянін, які ўпамінаецца ў 1586 годзе[14]
- Валянтын Рымкевіч Мейневіч — расенскі зямянін, які ўпамінаецца ў 1589 годзе[15]
- Дарота Мацееўна Юшкевіч Юр’ева Мейновіч — расенская зямянка, якая ўпамінаецца ў 1598 годзе[16]
Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Заўвагі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Адзначалася германскае імя Meyneco (Meinicke)[5]
- ^ Адзначалася германскае імя Meinen[5]
- ^ Таксама:
- Мэйнюн: Jan Wojciechowicz Meyniun… Stanisław Wojciechowicz Meyniun (1667 год)[10];
- Мейнуш: Меинуш Милошевич (1536—1537 гады)[11];
- Маймут (адзначалася старажытнае германскае імя Meynmod[12]): Маймутовічы (Majmutowicz) — літоўскі шляхецкі род з Ашмянскага павету[13]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1071.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 165.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 167.
- ^ а б Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 54.
- ^ а б Heintze A. Die deutschen Familien-Namen, geschichtlich, geographisch, sprachlich. — Halle, 1903. S. 193
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 57.
- ^ Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. S. 182.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Sẽnosios Pasvalio bažnyčios knygos. VII. 1743—1776 metų mirties metrikų knyga. — Savilaida, 2016. P. 23.
- ^ Błaszczyk G. Herbarz szlachty żmudzkiej. T. 4. — Warszawa, 2015. S. 69.
- ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 413.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1079.
- ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 6. — Rzeszów, 2006. S. 232.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 1. ― Вильна, 1901. С. 42.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 2. ― Вильна, 1903. С. 61.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 4. ― Вильна, 1905. С. 309.