Перайсьці да зьместу

Мэйн

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Meyn
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Іншыя формы
Варыянт(ы) Мейн, Мейнь
Зьвязаныя імёны Мэйнар, Мэйнарт
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Мэйн»

Мэйн (Мейн, Мейнь) — мужчынскае імя.

Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Мегін, Мейна або Майн, пазьней Мэйн (Megin, Meino, Main, Meyn) — імя германскага паходжаньня'[1]. Іменная аснова маган- (мэйн-) паходзіць ад стараверхненямецкага magan, стараісьляндзкага megin, стараангельскага maegen 'сіла, магутнасьць, улада'[2][a]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Мэйнар, Мэйнарт (Мэйнард). Адзначаліся германскія імёны Meinar, Meinart (Meynard).

Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскіх імёнаў Meinko, Majnot, Majnota, Mainard (Meinart, Meinard, Meinhart, Meinhard), Meinricus, Meinold[4].

У Прусіі бытавалі імёны: Mayne (XV ст.)[5], Meynike / Meyniko[b] (1353 і 1419 гады)[7], Diterich Maynyn[c] (1417 год)[5], Meynote (1299 год)[7]. У 1608 годзе ў Каралявецкім унівэрсытэце навучаўся Johannes Maineke, Regiomontanus Borussus[8].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Mieyniewicze (1744 год)[9]; Magdalena Meynowa (1757 год)[10][d].

  • Юры Рымкевіч Мейневіч — расенскі зямянін, які ўпамінаецца ў 1586 годзе[15]
  • Валянтын Рымкевіч Мейневіч — расенскі зямянін, які ўпамінаецца ў 1589 годзе[16]
  • Дарота Мацееўна Юшкевіч Юр’ева Мейновіч — расенская зямянка, якая ўпамінаецца ў 1598 годзе[17]
  1. ^ Польска-летувіская аўтарка Юстына Вальковяк прызнае брак адэкватнага тлумачэньня іменнай асновы -май- зь летувіскай мовы[3]
  2. ^ Адзначалася германскае імя Meyneco (Meinicke)[6]
  3. ^ Адзначалася германскае імя Meinen[6]
  4. ^ Таксама:
    • Мэйнюн: Jan Wojciechowicz Meyniun… Stanisław Wojciechowicz Meyniun (1667 год)[11];
    • Мейнуш: Меинуш Милошевич (1538 год)[12];
    • Маймут (адзначалася старажытнае германскае імя Meynmod[13]): Маймутовічы (Majmutowicz) — літоўскі шляхецкі род з Ашмянскага павету[14]
  1. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1071.
  2. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 165.
  3. ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 23.
  4. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 167.
  5. ^ а б Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 54.
  6. ^ а б Heintze A. Die deutschen Familien-Namen, geschichtlich, geographisch, sprachlich. — Halle, 1903. S. 193
  7. ^ а б Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 57.
  8. ^ Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. S. 182.
  9. ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
  10. ^ Sẽnosios Pasvalio bažnyčios knygos. VII. 1743—1776 metų mirties metrikų knyga. — Savilaida, 2016. P. 23.
  11. ^ Błaszczyk G. Herbarz szlachty żmudzkiej. T. 4. — Warszawa, 2015. S. 69.
  12. ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 322.
  13. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1079.
  14. ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 6. — Rzeszów, 2006. S. 232.
  15. ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 1. ― Вильна, 1901. С. 42.
  16. ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 2. ― Вильна, 1903. С. 61.
  17. ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 4. ― Вильна, 1905. С. 309.