Зьміцер Жылуновіч
Зьміцер Жылуновіч лац. Źmicier Žyłunovič | |
Асабістыя зьвесткі | |
---|---|
Псэўданімы | Цішка Гартны і інш. |
Нарадзіўся | 23 кастрычніка (4 лістапада) 1887 |
Памёр | 11 красавіка 1937 (49 гадоў) |
Пахаваны | |
Літаратурная дзейнасьць | |
Род дзейнасьці | перакладнік, драматург, паэт, палітык, журналіст |
Мова | беларуская мова і расейская мова |
Дэбют | у газэце «Наша ніва» (1908); першая кніга — «Pieśni» (1913) |
Творы на сайце Knihi.com | |
Зьмі́цер Хве́даравіч Жылуно́віч (псэўд. Ці́шка Га́ртны; 4 лістапада [ст. ст. 23 кастрычніка] 1887, мяст. Капыль Слуцкага пав. Менскай губ., цяпер Менская вобласьць — 11 красавіка 1937, Магілёў) — беларускі пісьменьнік, грамадзкі і дзяржаўны дзяяч. Удзельнік рэвалюцыі 1905—1907 гадоў.
Іншыя псэўданімы і крыптанімы: Авадзень; Авадзён; Аглядальнік; В.Аса; Беларус; Беларус-Камуніст; Бэйгар; Вар; П.Вартавы; Паўлюк Вартавы; Васа; Сымон Гляк; Габрусь Друк; Сымон Друк; Зета; Зьміжыла; Зьміцер; Знаёмы; Зьмітро Капылянін; Янка Кліч; Мешчанін; Мінчанін; Цішка Г.; Мужык; С.Смык; Я.Смык; Стары С-Д; Твой сын Зьмітро; Чырвонь; Язэп Чырвонь; Шулятнік; А.; Ц. Г.; Д. Ж.; З. Ж.; У. Ж.; Ул. Ж.; Д.Ж-ч; З.Ж-ч; Я.К-іч і інш.
Праца
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Працаваў рамесьнікам-гарбаром у Капылі, Летуве, Украіне, на заводзе ў Санкт-Пецярбургу. Друкавацца пачаў з 1908 году ў газэце «Наша ніва». Першая кніга «Pieśni» выйшла ў 1913 годзе. Прадстаўляў беларускія інтарэсы ў Дэмакратычнай нарадзе ў Петраградзе з 14(27) верасьня па 23 верасьня(6 кастрычніка) 1917 году, як прадстаўнік Беларускай сацыялістычнай грамады.[1] Быў абраны ў склад Дэмакратычнай Рады, што была пераўтворана ў Часовую Раду Расейскай рэспублікі (Перадпарлямэнт).[2][3][4][5] У 1918 годзе сакратар Беларускага нацыянальнага камісарыяту. Рэдактар першай беларускай бальшавіцкай газэты «Дзяньніца». З кастрычніка 1918 году ў РКП(б). З 1 студзеня па 3 лютага 1919 году — старшыня Часовага рабоча-сялянскага савецкага ўраду Сацыялістычнай Савецкай Рэспублікі Беларусі. Потым — палітработнік Чырвонай Арміі.
У 1921 годзе ў Бэрліне наладзіў выданьне беларускіх кніг. Пасьля вяртаньня ў Менск — рэдактар газэты «Савецкая Беларусь», ініцыятар стварэньня літаратурнага аб’яднаньня і часопіса «Полымя», узначальваў Дзяржвыдавецтва БССР і Цэнтральны архіў БССР, працаваў намесьнікам наркама асьветы БССР, у Інстытуце гісторыі Акадэміі навук Беларусі.
У 1923 годзе пленум ЦК КП(б)Б прыняў пастанову пра прысваеньне Ц. Гартнаму званьня Народнага паэта Беларусі, але яна так і не была выкананая[6]. Акадэмік БелАН з 1928 году. Быў знаёмы і падтрымліваў сяброўскія, творчыя сувязі й вёў перапіску зь Юліасам Фучыкам, Здэнекам Неедлым, Ёханесам Бехерам, Францам Вайскопфам і інш. Апрача беларускай і расейскай, ведаў нямецкую, польскую і ўкраінскую мовы.
Рэпрэсіі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Выключаны з ВКП(б) 16 студзеня 1931 году з фармулёўкай «за сувязь з <…> нацдэмаўскімі і фашысцкімі элемэнтамі». Арыштаваны 15 лістапада 1936 году. 7 красавіка 1937 году пераведзены ў Магілёўскую псыхіятрычную лячэбніцу, дзе і памёр (паводле афіцыйнай вэрсіі ад гангрэны лёгкіх; паводле іншых зьвестак — скончыў жыцьцё самагубствам).
Пахаваны на ўскраіне Пячэрскага парку ў Магілёве[7].
Рэабілітаваны ў грамадзянска-прававых адносінах 15 кастрычніка 1955 году. Цалкам (палітычна) рэабілітаваны 10 верасьня 1987 году.
Творчасьць
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Цішка Гартны айтар раманаў: першы беларускі вялікі эпічны твор «Сокі цаліны» і «Перагуды»; зборнікаў вершаў: «Pieśni», «Песьні працы і змаганьня», «Урачыстасьць»; зборнікаў п’есаў: «Хвалі жыцьця», «Сацыялістка», «На стыку», «Дзьве сілы»; зборнікаў апавяданьняў: «Трэскі на хвалях» і «Прысады»; публіцыстычных нарысаў «Па чатырох краінах»; артыкулаў па літаратурнай крытыцы й пра падзеі сьведкам якіх ён быў.
Мікола Равенскі вельмі ўдала паклаў на музыку верш Зьмітра Жылуновіча «Ах ты, Нёман-рака», які тады й доўга пасьля меў вялікую папулярнасьць, ня меншую хіба за «Люблю наш край» Канстацыі Буйлы — так блізкімі ўсім былі, у праніклым музычным агучэньні Равенскага, ягоныя заключныя словы пра тое,
…Што надыйдзе пара — Зьнемажэньне міне, |
||
—Цішка Гартны, [8] |
Песьні на словы Цішкі Гартнага яшчэ стварылі: Міхаіл Мацісон[9][10][11][12], Несьцер Сакалоўскі, Альбін Стаповіч, Аляксей Туранкоў[13].
Сям’я
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Жонка — Жылуновіч Надзея Сьцяпанаўна (народжаная ў верасьні 1894 г. у Ленінградзе ў сям’і рабочага). 8 кастрычніка 1938 году асобай нарадай пры НКУС БССР асуджана як «член сям’і здрадніка радзімы» і «саўдзел у антысавецкай дзейнасьці» да 5 гадоў ссылкі і этапавана ў Баровічы Ленінградзкай вобласьці. Далейшы лёс невядомы. Рэабілітавана 17 чэрвеня 1966 году Вярхоўным судом БССР.
Дачка Галіна нарадзілася 21 лютага 1917 году ў Ленінградзе. Сябра ВЛКСМ, паступіла ў Менскі мэдычны інстытут. 25 жніўня 1937 году ў Менску арыштавана, 8 кастрычніка 1938 году асобай нарадай пры НКУС БССР разам з маці асуджана за «неданясеньне» да 5 гадоў ссылкі і этапавана ў Баровічы Ленінградзкай вобласьці. Пасьля вызваленьня жыла ў Беларусі. Рэабілітавана 17 чэрвеня 1966 году Вярхоўным судом БССР[14]. Беларускі мовазнавец (беларуская, расейская мовы), кандыдат філялягічных навук, складальнік зборніка ўспамінаў пра Цішку Гартнага.
Памяць
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- На выяўленым месцы пахаваньня 11 красавіка 1989 году пастаўлены мэмарыяльны помнік.
- У 2000 годзе побач з Капыльскім раённым краязнаўчым музэем устаноўлены помнік Цішку Гартнаму (скульптар Уладзімер Бандарэнка).
- Бюст Цішкі Гартнага. Зроблены Заірам Азгурам у бронзе. Выстаўлены ў Капыльскім краязнаўчым музэі[15].
- Мэмарыяльная шыльда Зьмітру Жылуновічу на доме па вул. Карла Маркса, 30 у Менску.
- Імем Жылуновіча названы вуліцы ў Менску, Капылі.
- Без эпітафіі дакумэнтальны фільм пра Зьмітра Жылуновіча ад Белтэлерадыёкампаніі
- Васіль Дранько-Майсюк. (27 кастрычніка 2018.) Цішка Гартны (1887-1937). Адкрытая лекцыя Васіля Дранько-Майсюка Лекцыі праекту «(Не)расстраляная паэзія». TuzinFM.
Бібліяграфія
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Паэзія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
П'есы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Апавяданьні, аповесьці[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Раманы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Артыкулы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
|
Зборы твораў[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Пераклады зь іншых моў[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крытыка, рэцэнзіі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
|
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Ізвѣщенія. 22 авг. въ 7 ч. веч. въ помѣщеніи «Бѣлорусской Соціалистической Грамады» (Знаменская ул. 36, кв. 54), состоится общее собраніе всѣхъ членовъ «Б. С. Г.» и сочувствующихъ, на которомъ будутъ сдѣланы слѣдующіе доклады: 1. Члена Особаго Совѣщанія—1. Я. Воронко на тему «Государственное Совѣщаніе въ Москвѣ и національный вопросъ». II. Старшины «Б. С. Г».—Д. Ф. Жилуновича—«Конференція Национально-Соціалистическихъ Партій». III. І. А. Лавриновича—Центральная Бѣлорусская Рада въ Минскѣ. / Фёдар Дан // Извѣстія Петроградскаго Совѣта Рабочихъ и Солдатскихъ Депутатовъ. : газэта. — Копейка, 22.08.1917/02.09.1917. — № 150. — С. 12.
- ^ Демократическое совѣщаніе. Засѣданіе 22 сентября. / Ф. А. Степунъ // Армія и Флотъ Свободной Россіи(Русскій инвалид) : газэта. — Петроградъ: 23 верасьня (6 кастрычніка) 1917. — № 218. — С. 2.
- ^ Руднева С.Е. Демократическое совещание (сентябрь 1917 г.): История форума.. — Москва: Наука, 2000. — С. 148. — 256 с. — 500 ас. — ISBN 5-02-010200-8
- ^ Дѣйствія правительства. Объ учрежденіи Временнаго Совѣта Россійской Республики. / М. Б. Войцеховичъ // Вестник Временного правительства : газэта. — Петроград: 1917, 03 окт. (16 окт.). — № № 167(213). — С. 1.
- ^ Руднева С.Е. Предпарламент. Октябрь 1917 г.: опыт исторической реконструкции.. — Москва: Наука, 2006. — 279 с. — 500 ас. — ISBN 5-02-035534-8
- ^ Дзве даты // «Звязда» №216 (26824) 4 лістапада 2010
- ^ Эла Дзьвінская. Да 100-годдзя БССР. Літаратурны вобраз кіраўніка першага ўраду БССР. (Размова зь пісьменьнікам Эрнэстам Ялугіным). // Наша слова : штотыднёвая газэта. — 2 студзеня 2019. — № 1 (1412). — С. 4.
- ^ Мікола Равенскі / Укладальнік Лявон Юрэвіч; Навуковы рэдактар Натальля Гардзіенка. — Менск: «Кнігазбор», 2020. — С. 47. — 164 с. — 200 ас. — ISBN 978-985-7227-83-9
- ^ Міхаіл Мацісон. Словы Цішкі Гартнага. Рэвалюцыйныя песьнi. (Ноты). — Менск: Дзяржаўнае выдавецтва Беларусі, 1929. — Т. Выпуск 1., Рыгор Пукст
- ^ Цішка Гартны. Калысная песня. // Дзянніца : газэта. — 1918, 7 лістапада. — № 37. — С. 3.
- ^ Рыгор Пукст. Словы Цішкі Гартнага. Калысная песня (Калыханка): «Спі, дзіцятка, люлі, люлі...»:. — М: Музгиз, 1930.
- ^ Рыгор Пукст. Рамансы (Ноты) : для голасу з фартэпіяна. — Менск: Дзяржаўнае выдавецтва БССР, Рэдакцыя музычнай літаратуры, 1958. — 128 с. — 1000 ас.
- ^ Аляксей Туранкоў. Песьні будаўніцтва (Ноты): 6 масавых песень з нотамі на 2 голасы (без суправадж).. — Менск: 1931. — 14 с. — 3000 ас.
- ^ ГАРТНЫ Цішка
- ^ Уля Шубзда, Ганна Шарэнда. (27 кастрычніка 2018) «Тым, што пайшлі паміраць, каб жыла Бацькаўшчына».. БЕЛАРУСКАЕ РАДЫЁ РАЦЫЯ.
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
|
|
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Творы на «Беларускай Палічцы»
- Гартны, Цішка. Творы Kamunikat.org. Беларуская Інтэрнэт-Бібліятэка.
- Нарадзіліся 4 лістапада
- Нарадзіліся ў 1887 годзе
- Нарадзіліся ў Капылі
- Памерлі 11 красавіка
- Памерлі ў 1937 годзе
- Памерлі ў Магілёве
- Пахаваныя ў Беларусі
- Старшыні ўраду БССР
- Беларускія палітыкі
- Беларускія літаратары
- Беларускія паэты
- Беларускамоўныя паэты і паэткі
- Беларускія публіцысты
- Беларускія раманісты
- Беларускія грамадзкія дзеячы і дзяячкі
- Акадэмікі Акадэміі навук БССР
- Рэпрэсаваныя ў БССР
- Літаратары-самагубцы
- Палітыкі-самагубцы