Янка Запруднік

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Янка Запруднік
Дата нараджэньня 9 жніўня 1926(1926-08-09)
Месца нараджэньня
Дата сьмерці 26 траўня 2022(2022-05-26) (95 гадоў)
Месца сьмерці
Месца пахаваньня
Месца вучобы
Занятак гісторык, публіцыст, палітоляг, літаратуразнаўца, літаратар
Навуковая сфэра гісторыя[1], паліталёгія[1], літаратуразнаўства[1] і публіцыстыка[1]
Месца працы
Псэўданімы Янка З., Загорны Алесь, Скараход, Запруднік Янка, Будзіч А., Загорны А., Ліцьвін Рыгор, Ясень Сяргей і Загорны Арсень
Узнагароды
мэдаль 100 гадоў БНР мэдаль ордэна сьвяціцеля Кірылы Тураўскага

Я́нка Запру́днік (анг. Jan Zaprudnik, сапраўднае імя Сяргей Вільчыцкі, 9 жніўня 192626 траўня 2022[2]) — беларуска-амэрыканскі гісторык і публіцыст, адзін з найбольш актыўных дзеячоў беларускай дыяспары ў ЗША. Доктар гістарычных навук (1969), ганаровы сябра Беларускага ПЭН-цэнтру.

Біяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Нарадзіўся ў мястэчку Міры (цяпер Карэліцкі раён) у сям’і настаўнікаў.

У чэрвені 1941 наша сям’я — Вільчыцкіх — была ў сьпісе на вываз… У пятніцу частку сям’і вывезьлі, а ў нядзелю, 22 чэрвеня, пачалася вайна. Мой бацька і дзядзька мелі агульную гаспадарку. Наша хата была на другім канцы саду, і калі энкавэдзісты прыйшлі арыштоўваць Вільчыцкіх, то яны ўзялі толькі дзядзькаву сям’ю…

Успаміны Янкі Запрудніка ў кнізе: Пранчак Л. Беларуская Амэрыка. — Мн.: Полымя, 1994. — С. 57—58.

У часы Другой сусьветнай вайны скончыў Баранавіцкую прагімназію, потым вучыўся ў Баранавічах у гандлёвай школе. Сябра Саюзу Беларускай Моладзі (СБМ).

У часе нямецкай акупацыі скончыў пачатковую школу. І, каб не быць змабілізаваным у паліцыю, паехаў вучыццца ў Баранавіцкую прагімназію, дзе выкладалі Лявон і Юрка Луцкевічы. Гэта было ў 1942 годзе. Скончыў прагімназію, пайшоў у гандлёвую школу. У вайну на Беларусі ў адносінах да асьветы склалася дзіўная сытуацыя. Немцы не дазвалялі поўнай сярэдняй адукацыі, а партызаны забаранялі школы вышэй пачатковай. І калі я пайшоў у гандлёвую школу, то ў вачах партызанаў я быў злачынцам, бо не падпарадкаваўся іхняму загаду… Улічваючы вопыт сваёй сям’і і факт вучобы ў гандлёвай школе, нічога добрага ад бальшавікоў мне чакаць не прыхходзілася. Таму я рашыў, што трэба даваць ходу на Захад, бо дома мяне чакала па меншай меры штрафная рота. А паколькі я належаў да СБМ, — дык яшчэ і за гэта атрымаў бы колькі гадоў, калі б выжыў пасьля фронту…

Успаміны Янкі Запрудніка ў кнізе: Пранчак Л. Беларуская Амэрыка. — Мн.: Полымя, 1994. — С. 57—58.

З 1944 г. у Нямеччыне, затым працаваў на шахтах у Вялікай Брытаніі.

У 1954 г. скончыў гістарычны факультэт Лювэнскага каталіцкага ўнівэрсытэту ў Бэльгіі. Потым працаваў на радыёстанцыі «Вызваленьне» (цяпер — «Радыё Свабода»).

З 1957 г. у ЗША.

Абараніў у Нью-Ёрцкім унівэрсытэце доктарскую дысэртацыю на тэму «Палітычнае змаганьне за Беларусь у Дзяржаўнай думе 1906—1917 гг.», выкладаў гісторыю ў вышэйшых навучальных установах ЗША.

Пасьля аднаўленьня незалежнасьці Беларусі Запруднік разам з жонкай Надзеяй дапамагае царкоўнаму будаўніцтву ў Беларусі. Сям’я Запруднікаў спрыяла будаўніцтву царквы сьвятой Эўфрасіньні Полацкай у Івянцы, царкве ў вёсцы Запясочча, выхаду «Беларускага календара», які выдаецца пры Петрапаўлаўскай царкве.

У 2007 г. узнагароджаны Беларускай Праваслаўнай Царквой Маскоўскага Патрыярхату (БПЦ МП) мэдалём сьвятога Кірылы Тураўскага.

Ад сярэдзіны 50-х гадоў сябра Рады БНР у выгнаньні, займаў пасаду Сакратара інфармацыі[3]. У 2018 г. узнагароджаны Мэдалём да стагодзьдзя БНР.

Працы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Літаратурную дзейнасьць распачаў у 1947 г. Быў супрацоўнікам і рэдактарам многіх пэрыядычных выданьняў беларускай эміграцыі.

Пад псэўданімам Сяргей Ясень друкаваў вершы — пераважна патрыятычную лірыку.

Асноўныя ангельскамоўныя працы:

  • «Беларусь на гістарычным скрыжаваньні» (Belarus: At a Crossroads in History) (1993),
  • «Гістарычны слоўнік Беларусі» (Historical Dictionary of Belarus) (1998).

Асноўныя беларускамоўныя працы:

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Гэты тэкст напісаны пры дапамозе матэрыялаў старонкі Згуртаваньня Беларусаў Сьвету "Бацькаўшчына".