Славамір Адамовіч

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Славамір Генрыхавіч Адамовіч
Adamovich portrait.jpg
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся 8 сакавіка 1962(1962-03-08)[1] (60 гадоў)
станцыя Унежма, Анескі раён, Архангельская вобласьць
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці паэт, журналіст
Гады творчасьці 1990 — наш час
Жанр верш
Мова беларуская мова
Дэбют кніга «Кальварыйскія клёны» (Менск, 1990)
Прэміі «Гліняны Вялес» (1996)
Узнагароды
http://berserk5.livejournal.com
Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Адамовіч.
Анатоль Міхнавец чытае і каментуе верш Адамовіча на сустрэчы ў Доме літататуры на Кракаўскім прадмесьці ў Варшаве

Славамір Генрыхавіч Адамовіч (нарадзіўся 8 сакавіка 1962, станцыя Унежма, Анескі раён, Архангельская вобласьць) — беларускі паэт, грамадзкі дзяяч.

Жыцьцяпіс[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Сын Генрыха Станіслававіча й Грасільды з Чамярыцкіх Адамовічаў. Скончыў 8 клясаў Будслаўскае школы (1977), Сьвірскае СПТВ-17 (1979). Працаваў у Казахстане, пасьля ў саўгасе «Будслаўскі». У 1980—1982 гадах служыў у Савецкай арміі. Працаваў на Беларускай чыгунцы, на станкабудаўнічым заводзе імя Kiрава ў Менску. У 1986—1992 вучыўся на філялягічным факультэце БДУ; у 1991—1995 працаваў у «Настаўніцкай газеце». Таксама быў чальцом Партыі аматараў піва. Сябра Саюзу беларускіх пісьменьнікаў (з 1999).

У лістападзе 1995 напісаў верш «Убей президента!», за які быў арыштаваны, праз 10 месяцаў выпушчаны пад падпіску пра нявыезд.

У 1996 г. атрымаў літаратурную прэмію «Гліняны вялес» за зборнік вершаў «Каханьне пад акупацыяй»[2].

У жніўні 1997 на адным з апазыцыйных мітынгаў публічна зашыў сабе рот.

У 2000 знаходзіўся ў ЗША, працаваў на будоўлях Нью-Ёрку. З 2002 жыве ў горадзе Будэ (Нарвэгія). У Нарвегіі атрымаў палітычны прытулак[3]. У ліпені 2009 вярнуўся на Беларусь.

Прымаў удзел у мітынгу супраць вынікаў прэзідэнцкіх выбараў 19 снежня 2010 г. у Менску. Затрыманы і пакараны адміністрацыйным арыштам на 15 содняў паводле арт. 23.34 ч.1 КаАП РБ — «парушэньне парадку арганізацыі і правядзеньня масавых мерапрыемстваў»[4].

Бібліяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • «Кальварыйскія клёны» (Менск, 1990)
  • «Зямля Ханаан» (Полацак, 1993)
  • «Зваротныя правакацыі» (Полацак, 1994)
  • «Каханьне пад акупацыяй» (Менск, 1996)
  • «Сьпіраль Бруна» (Менск, 1997)
  • «Плавільшчыкі расы» (Вільня, 1999)[5]
  • «Турэмны дзёньнік» (Менск, 2001)
  • «Рым» (Менск, 2011)
  • «Цана Еўропы, альбо Гісторыі Вільмана» (2016) 

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Кто есть кто в Республике Беларусь (пол.) / пер. B. Siegień — Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000. — С. 7. — 313 с. — ISBN 978-83-913780-0-7
  2. ^ ЛІТАРАТУРНЫЯ ПРЭМІІ БЕЛАРУСІ
  3. ^ Славаміра Адамовіча затрымалі за жоўта-сінюю стужку
  4. ^ [1]
  5. ^ http://rv-blr.com/pages/book_contents.jsp?idLit=4153(недаступная спасылка)

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Чарніліца Гэта — накід артыкула пра пісьменьніка альбо пісьменьніцу. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго.
Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/w/index.php?title=Славамір_Адамовіч&oldid=2296322»