Аляксандар Аксёнаў

	Аляксандар Нічыпаравіч Аксёнаў
Міністар унутраных справаў БССР
	1960 — 1965
Старшыня Савету Міністраў БССР
	1978 — 1983
Папярэднік:	Ціхан Кісялёў
Наступнік:	Уладзімер Бровікаў
Амбасадар СССР у Польскай Народнай Рэспубліцы
	1983 — 1985
Папярэднік:	Барыс Арыстаў
Наступнік:	Уладзімер Бровікаў
старшыня Дзяржаўнага камітэту СССР па тэлебачаньні і радыёвяшчаньні
	1985 — 1989
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся:	9 кастрычніка 1924; Кунтараўка, Веткаўскі раён
Памёр:	8 верасьня 2009 (84 гады); Менск, Беларусь
Партыя:	КПБ, КПСС
Адукацыя:	Вышэйшая партыйная школа пры ЦК КПСС
Узнагароды:	3 ордэны Леніна, ордэн Кастрычніцкай Рэвалюцыі, два ордэны Працоўнага Чырвонага Сьцяга, ордэнам Славы III ступені і ордэнам Айчыннай вайны I ступені, мэдалі і Ганаровая грамата Вярхоўнага Савету БССР і Савету Міністраў Беларусі

Аляксандар Нічыпаравіч Аксёнаў (9 кастрычніка 1924, в. Кунтараўка, Веткаўскі раён — 8 верасьня 2009, Менск) — беларускі й савецкі дзяржаўны й палітычны дзяяч.

Біяграфія

Удзельнік Вялікае Айчыннае вайны. Камандзір узводу 49-е гвардэйскае стралковае дывізіі, быў паранены на Сталінградзкім фронце. На Беларусь вярнуўся ў 1944.

Адразу пасьля вайны пачаў займацца камсамольскай працай у Баранавіцкай і Гарадзенскай абласцях, працаваў у Арэнбургу. Скончыў Вышэйшую партыйную школу пры ЦК КПСС (1957). З 1953 першы сакратар ЦК ЛКСМБ.

У 1959 прызначаны на пасаду намесьніка старшыні КДБ БССР. Ад 1960 міністар унутраных справаў БССР. З 1965 — першы сакратар Віцебскага абкаму. Другі сакратар ЦК КПБ з 1971. У 1978—1983 старшыня Савету міністраў БССР.

З 1983 па 1985 амбасадар СССР у Польскай Народнай Рэспубліцы. Да 1989 займаў пасаду старшыні Дзяржаўнага камітэту СССР па тэлебачаньні і радыёвяшчаньні. На гэтай пасадзе спрыяў дэмакратызацыі дзяржаўных СМІ. Пасьля выхаду ў адстаўку Аксёнаў вярнуўся ў Беларусь, актыўнага ўдзелу ў палітычным жыцьці не прымаў.

Дэпутат Вярхоўнага Савету БССР у 1955—1967 і 1971—1983, Вярхоўнага Савету СССР у 1966—1984 і 1986—1990, сябар Прэзыдыюму ВС БССР у 1975—1983.

Узнагароджаны трыма ордэнамі Леніна, ордэнам Кастрычніцкай Рэвалюцыі, двума ордэнамі Працоўнага Чырвонага Сьцяга, ордэнам Славы III ступені і ордэнам Айчыннай вайны I ступені, а таксама мэдалямі і Ганаровай граматай Вярхоўнага Савету БССР і Савету Міністраў Беларусі.

Пахаваны 10 верасьня 2009 на Ўсходніх могілках у Менску.

Вонкавыя спасылкі

^ ^а ^б ^в ^г Кто есть кто в Республике Беларусь (пол.) / пер. B. Siegień — Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000. — С. 9. — 313 с. — ISBN 978-83-913780-0-7
^ ^а ^б ^в ^г ^д Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 1: А — Аршын (белар.) — Мінск: 1996. — Т. 1. — С. 205. — 552 с. — ISBN 978-985-11-0036-7
^ ^а ^б ^в ^г ^д Энцыклапедыя гісторыі Беларусі ў 6 тамах. Том 1 (белар.) — Мінск: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 1993. — С. 84. — ISBN 978-5-85700-074-8
^ ^а ^б http://www.sb.by/prezident-belarusi/article/aksenov-aleksandr-nikiforovich.html

[_e1b675a9b3251503-1] а ^б ^в ^г Кто есть кто в Республике Беларусь (пол.) / пер. B. Siegień — Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000. — С. 9. — 313 с. — ISBN 978-83-913780-0-7

[_4238be2952bf3c84-2] а ^б ^в ^г ^д Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 1: А — Аршын (белар.) — Мінск: 1996. — Т. 1. — С. 205. — 552 с. — ISBN 978-985-11-0036-7

[_ce0c01d88ed78570-3] а ^б ^в ^г ^д Энцыклапедыя гісторыі Беларусі ў 6 тамах. Том 1 (белар.) — Мінск: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 1993. — С. 84. — ISBN 978-5-85700-074-8

[_c6ce8b2843177be3-4] а ^б http://www.sb.by/prezident-belarusi/article/aksenov-aleksandr-nikiforovich.html

[1]

[2]

[3]

[4]