Рыгор Кіпрыяновіч

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Рыгор Кіпрыяновіч
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся 1846(1846)
Крайск, Віленская губэрня, Расейская імпэрыя
Памёр 1915(1915)
Дзьвінск, Віцебская губэрня, Расейская імпэрыя
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці гісторык, публіцыст, пісьменьнік
Мова расейская мова[1]

Рыго́р Я́каўлевіч Кіпрыяно́віч (1846, в. Крайск, Віленская губэрня, Расейская імпэрыя — 1915, Дзьвінск, Віцебская губэрня, Расейская імпэрыя) — беларускі царкоўны гісторык, публіцыст, пісьменьнік, прыхільнік школы заходнерусізму.

Жыцьцяпіс[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Нарадзіўся ў в. Крайск (суч. Лагойскі раён Менскай вобласьці). Выпускнік Літоўскай духоўнай сэмінарыі (1867). Выхаванец Санкт-Пецярбурскай духоўнай акадэміі, дзе ў 1873 Кіпрыяновіч абараніў магістарскую дысяртацыю: «Жыцьцё Ёсіфа Сямашкі, мітрапаліта літоўскага і віленскага, і ўзьяднаньне заходне-рускіх уніятаў з праваслаўнай царквой у 1839 г.» Манаграфія вытрымала два выданьні пры жыцьці аўтара.

Па сканчэньні акадэміі Кіпрыяновіч быў накіраваны ў Самарскую сэмінарыю, а ў 1872 у Літоўскую духоўную сэмінарыю[2]. Выкладаючы там латынь, гісторыю і пэдагогіку, ён адначасова чытаў лекцыі ў Віленскай мужчынскай гімназіі і жаночай вучэльні.

Актыўна займаўся дасьледаваньнем мінуўшчыны ўніяцкай царквы і каталіцызму ў Беларусі. Аўтар шэрагу манаграфій, а таксама нарысаў «Язафат Кунцэвіч» (1912) і «Да гісторыі жаночай адукацыі ў Заходняй Расеі» (1910).

Зьяўляўся таксама дырэктарам камэрцыйнае вучэльні ў Дзьвінску.

Творы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]