Рымавід (імя)

	Рымвід; лац. Rymavid
Паходжаньне
Мова(-ы)	германскія
Утворанае ад	Rimo + Wid
Іншыя формы
Варыянт(ы)	Рымвід
Зьвязаныя артыкулы
	якія пачынаюцца з «Рымвід»

Рымаві́д — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча Ры́мвід.

Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Рыма (Rimo) і Від (Wid) — імёны германскага паходжаньня^[1]. Іменная аснова -рым- (імёны ліцьвінаў Рымель, Рыман, Рымунд; германскія імёны Riemel, Rimann, Rimund) паходзіць ад гоцкага rimis 'спакой, стрыманасьць, непарухлівасьць'^[2], а аснова -від- (імёны ліцьвінаў Відмунд, Мельвід, Торвід; германскія імёны Widmund, Melvid, Torvid) — ад гоцкага wida 'повязь, злучэньне, моцнасьць' або ад гоцкага і германскага widus 'дрэва'^[3]. Такім парадкам, імя Рымавід азначае «непарушная моцнасьць»^[4].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: cum Johanne Rymowydowicz^[5], Johannes Rimouidouicz^[6], Johannem Rymowidowicz^[7] (Johannes Rymowydowicz^[8]; 2 кастрычніка 1413 году); Juschko Rymowidowicz (15 траўня 1432 году)^[9]; пан Римовидъ^[10], Юшко Римовидович^[11], Олехно Римовидович^[12] (1440—1449 гады); alias Coreyva Rimvidowicz (1442 год)^[13]; domino Rimouid (1452 году)^[14]; generosis et nobilibus dominis… Olechno Rimowidowicz (13 чэрвеня 1456 году)^[15]; Римовид Якгинтович наместник берестейский (29 лістапада 1459 году)^[16]; nos… Svdvmvnth Rymowydowicz et Myszko germanus eius… Nymyra Rymowydovicz… Svdymvd Rymowidovicz (13 студзеня 1460 году)^[17]; ego Joannes Jagynthowicz Rimowjd heres in Porozow (29 чэрвеня 1460 году)^[18]; homines… Rimowid (1461 год)^[19]; nos nobiles… Nyemyera Rymowydowycz (1486 год)^[20]; Немира Римовидович (1 сакавіка 1491 году)^[21]; homines… Rymovyd (3 чэрвеня 1494 году)^[22]; у Волковьиском повете… на Римовидовскои земли подле его дворца Римовидовского (12 верасьня 1498 году)^[23]; Василищане… Станко Римовидович (24 жніўня 1524 году)^[24]; Миколаи Римовидович^[25], Петко Рымъвидовичъ^[26], Римовидъ Ромашъковичъ^[27], Рымвидъ Вибревичъ^[28], Мартинъ Римвидовичъ^[29] (1528 год); Родъ Римвидовъ^[30], Янъ Станиславовичъ Рымовидъ^[31], Войтехъ Станиславовичъ Рымовидъ^[32] (1567 год); з роду Римвидов з Арвистова… з роду Римвидов от Каплицы Еразмусу Мартиновичу (15 верасьня 1568 году)^[33]; Янъ Римвидъ — чешникъ Мозырскій… Jan Rymwid — czesznik Mozyrski (16 сакавіка 1672 году)^[34]; Piotr Franciszek Rymwid Mickiewicz, cześn. i rotm. pow. orszańskiego… Józef Rymwid Mickiewicz, skarb. wiłkomierski^[35], Piotr Franciszek Rymwid Mickiewicz, cześn. i rotm. nowogródzki^[36] (10 лютага 1779 году); Tadeusz Rymwid (7 лютага 1780 году)^[37]; Maciej Rymwit (9 лютага 1791 году)^[38].

Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Рымавід († па 1413) — літоўскі баярын, пачынальнік родаў Забярэзінскіх і Аляхновічаў; меў сыноў Юрыя (Юшку) і Алехну
Ян Ягінтавіч Рымавід († па 1460) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, староста берасьцейскі
Рымавід — адзін з даньнікаў, запісаных у 1461 годзе Андрэем Даўгердавічам касьцёлу ў Лынтупах
Няміра Рымавідавіч († да 1491) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, дарагічынскі судзьдзя
Мікалай Рымавідавіч — баярын Ковенскага павету, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году
Пецька Рымвідавіч — высакадворскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска ВКЛ 1528 году
Рымавід Рамашкавіч — эйшыскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска ВКЛ 1528 году
Марцін Вібравіч — вялёнскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска ВКЛ 1528 году
Марцін Рымвідавіч — вялёнскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска ВКЛ 1528 году
Гендрута Якубаўна Рымвідовіч — расенская зямянка, якая ўпамінаецца ў 1593 годзе^[39]
Юры Рымвід Міцкевіч — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, падстолі амсьціслаўскі ў 1702—1703 гадох^[40]

З XVI ст. прыдомкам Рымвід або Рынвід карыстаўся літоўскі шляхецкі род Мацкевічаў гербу Порай^[41].

Рымвіды^[42] і Рымвіды-Міцкевічы^[43] — літоўскія шляхецкія роды.

Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1273, 1563.
^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 25.
^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 54.
^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 57.
^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 70.
^ Урбан П. Старажытныя ліцьвіны: мова, паходжаньне, этнічная прыналежнасьць. — Менск: 2001. С. 171.
^ Русско-ливонские акты. — СПб, 1868. С. 191.
^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 28.
^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 22.
^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 35, 53.
^ Rowell S. C. Winning the Living by Remembering the Dead? Franciscan Tactics and Social Change in 15th century Vilnius // Tarp istorijos ir būtovės. Studijos prof. E. Gudavičiaus 70-mečiui. Vilnius, 1999. P. 119.
^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 240.
^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 249.
^ Archiwum książąt Lubartowiczów Sanguszków w Sławucie. T. 1, 1366—1506. — Lwów, 1887. S. 52.
^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 259—260.
^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 264.
^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 271.
^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 2: 1468—1501. — Kraków, 1939. S. 415.
^ Грамота Анны, вдовы дорогичинского судьи Немиры Римовидовича, о продаже имения Миколаю Радзивилловичу (1491), Fontes historiae Magni Ducatus Lithuaniae
^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 2: 1468—1501. — Kraków, 1939. S. 482.
^ Lietuvos Metrika. Knyga 6 (1494—1506). — Vilnius, 2007. P. 185.
^ Popisy wojskowe pospolitego ruszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego (1524—1566). — Białystok, 2018. S. 5.
^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 82.
^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 87.
^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 89.
^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 159.
^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 160.
^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 724, 726.
^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 774.
^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 775.
^ Jablonskis K. Archyvinės smulkmenos // Praeitis. T. 2. — Kaunas, 1933. P. 415.
^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 12. — Вильна, 1883. С. 458.
^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 281, 285, 295.
^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 284.
^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 306.
^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 488.
^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 3. ― Вильна, 1904. С. 75.
^ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego: Spisy. T. 9. Województwo mścisławskie XVI—XVIII wiek. — Warszawa, 2019. S. 140.
^ Stekert A. Przydomki polskie, litewskie i rusińskie. — Kraków, 1897. S. 104.
^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Р, Згуртаваньне беларускай шляхты
^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на М, Згуртаваньне беларускай шляхты

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. Аўтарскае выданне. — Менск, 2019. — 459 с. — (сьціслая вэрсія кнігі: Вытокі Вялікае Літвы. — Менск, 2021. — 89 с.)

[1] Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1273, 1563.

[2] Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.

[3] Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.

[4] Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 25.

[5] Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 54.

[6] Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 57.

[7] Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 70.

[8] Урбан П. Старажытныя ліцьвіны: мова, паходжаньне, этнічная прыналежнасьць. — Менск: 2001. С. 171.

[9] Русско-ливонские акты. — СПб, 1868. С. 191.

[10] Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 28.

[11] Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 22.

[12] Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 35, 53.

[13] Rowell S. C. Winning the Living by Remembering the Dead? Franciscan Tactics and Social Change in 15th century Vilnius // Tarp istorijos ir būtovės. Studijos prof. E. Gudavičiaus 70-mečiui. Vilnius, 1999. P. 119.

[14] Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 240.

[15] Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 249.

[16] Archiwum książąt Lubartowiczów Sanguszków w Sławucie. T. 1, 1366—1506. — Lwów, 1887. S. 52.

[17] Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 259—260.

[18] Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 264.

[19] Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 271.

[20] Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 2: 1468—1501. — Kraków, 1939. S. 415.

[21] Грамота Анны, вдовы дорогичинского судьи Немиры Римовидовича, о продаже имения Миколаю Радзивилловичу (1491), Fontes historiae Magni Ducatus Lithuaniae

[22] Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 2: 1468—1501. — Kraków, 1939. S. 482.

[23] Lietuvos Metrika. Knyga 6 (1494—1506). — Vilnius, 2007. P. 185.

[24] Popisy wojskowe pospolitego ruszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego (1524—1566). — Białystok, 2018. S. 5.

[25] Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 82.

[26] Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 87.

[27] Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 89.

[28] Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 159.

[29] Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 160.

[30] Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 724, 726.

[31] Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 774.

[32] Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 775.

[33] Jablonskis K. Archyvinės smulkmenos // Praeitis. T. 2. — Kaunas, 1933. P. 415.

[34] Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 12. — Вильна, 1883. С. 458.

[35] Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 281, 285, 295.

[36] Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 284.

[37] Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 306.

[38] Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 488.

[39] Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 3. ― Вильна, 1904. С. 75.

[40] Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego: Spisy. T. 9. Województwo mścisławskie XVI—XVIII wiek. — Warszawa, 2019. S. 140.

[41] Stekert A. Przydomki polskie, litewskie i rusińskie. — Kraków, 1897. S. 104.

[42] Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Р, Згуртаваньне беларускай шляхты

[43] Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на М, Згуртаваньне беларускай шляхты

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

[28]

[29]

[30]

[31]

[32]

[33]

[34]

[35]

[36]

[37]

[38]

[39]

[40]

[41]

[42]

[43]

п а р Імёны з асновай -рым-
Імёны ліцьвінаў	Рым Рымейка Рымель Рэмест Рымут Рымша Рымальд Рымавід Рымгайла Рымгальд Рымар Рымард Рымконт Рыман Рымонт Рымтаўт Балтрым Бутрым Гаўдрым Кантрым Мажырым Монтрым Савірым Эйрым
Германскія імёны	Рыма (Rimo) Рыміка (Rimicho) Рымэль (Riemel, Rimila) Рыміста (Rimisto) Рымагіл Рымбальд Рымбэрт Рымальд (Rimald) Рымігаўд (Rimigaud) Рымэр (Rimar) Рымэрт (Rimmert) Рымігунд (Rimigund) Рыман (Rimann) Рымунд (Rimund, Rimismund) Агрым (Agrim)