Гудзіла
| Гудзіла лац. Gudziła / Hudziła | |
| Gudila | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Gudo + суфікс з элемэнтам -л- (-l-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Гудэла, Гадзіла, Годзель, Гутэль |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Гудзіла» | |
Гудзіла (Гудэла, Гутэль), Гадзіла (Годзель) — мужчынскае і жаночае імя, а таксама вытворнае ад іх прозьвішча.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Гудула, Гудзіла або Годзіла, пазьней Годэль або Гутэль (Gudulo[1], Gudila, Godila, Godel, Güttel[2]) — імя германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова -гуд- (-год-, -гут-) (імёны ліцьвінаў Готарт, Гудман, Саўгут; германскія імёны Gotard, Gutmann, Savegodo) паходзіць ад гоцкага guþs 'Бог'[4], gôþs 'добры, старанны, пабожны' або *guts 'гот'[5].
Імя Гадула (Гудул, Гудзель, Годэль, Годыль, Годаль) гістарычна бытавала ў Польшчы: Godula (1250, 1386, 1395, 1397, 1401 і 1498 гады), Godel, filius Crotosse (1204 год), Clemens Gudul (1385 год), Stanislaus Godal (1445 год), Mattis Godil (1475 год)[6], Gudzyel (1494 год)[7].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Кореиве пять чоловековъ: <…> Гудилович[8], Кореиве пять чоловековъ дано было: а <…> Кгудиловича[9] (9 лістапада 1449 году); Worin Guteliewicz (1558 год)[10]; miasto Nowawolia… Macziei Gvdel (12 кастрычніка 1561 году)[11]; Mikolai Guthel… Stanislaw Gutilewicz (1563 год)[12]; Marcin Gudel (15 траўня 1567 году)[13]; люди имен’я Кетунского… а Миколаи Кудел (17 сакавіка 1578 году)[14]; Janusz Kodula (14 ліпеня 1578 году)[15]; z Ombrozem Gudelem (7 красавіка 1610 году)[16]; siolo Dowlany… Mikolay Gudel… Mikolay Gudela… siolo Gierdziuny… Misiuk Gudel (26 лютага 1619 году)[17]; Jan Gudel (20 красавіка 1642 году)[18]; Zygmont Bałtromiejewicz Godel… Piotr Sczefanowicz Godelewicz (1667 год)[19]; domek Godelewiczowej wdowy (1690 год)[20]; et Catharinae Gudeliczia de Dowkniuny (1703 год)[21]; Jacobus Gudelowicz (10 верасьня 1710 году)[22]; Gotele (1744 год)[23]; Obrąb Gudelow. Adam Gudel, Kraslawski (1 лютага 1765 году)[24]; Parafia łyntupska… Gudeliszki, zaścianek (1784 год)[25]; Marianna Gudelowa (15 ліпеня 1788 году)[26].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Гудыла († па 528) — бізантыйскі генэрал гоцкага паходжаньня
- Гудыла (Гудула) Брусэльская (646 — паміж 680 і 714) — Сьвятая, заступніца Брусэлю
- Гудылавіч — чалавек, які ўпамінаецца наданьні вялікага князя літоўскага Казімера 1449 году
- Гадзіла — адзін з даньнікаў, запісаных ў 1461 годзе Андрэем Даўгердавічам касьцёлу ў Лынтупах
- Гадыла Кахуцевіч і Гадыла Худзіновіч — людзі Віленскага павету, якія ўпамінаюцца ў 1507 годзе
- Гадзілавічы — сяло зь людзьмі ў Чачэрскай воласьці, якія ўпамінаюцца ў 1511 годзе
- Ян Лаўрынавіч Яновіч Гадзелевіч — вількійскі зямянін, які ўпамінаецца ў 1582 годзе[27]
- Алесь, Сьцяпан, Яська і Тэрэза Гадзілы — жыхары вёскі Сянежыцаў (Наваградзкае ваяводзтва), якія ўпамінаюцца ў 1726 годзе[28]
Гадулевічы (Godulewicz) — прыгонныя з ваколіцаў Сьвянцянаў, якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[29].
Годэлі[30] (Godel) гербу Яліта — літоўскі шляхецкі род зь Вільні[31].
Гудзіловічы (Gudziłowicz) гербу Астоя — літоўскі шляхецкі род зь Віленскага ваяводзтва[32].
У актах Вялікага Княства Літоўскага ўпамінаўся маёнтак Годзелі ў Жамойцкім старостве[33].
На гістарычнай Лідчыне існуе вёска Гудэлі, на гістарычнай Меншчыне — Гудзялі, на гістарычнай Гарадзеншчыне — Гудзелі, на гістарычнай Віленшчыне — Гудалі.
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Reichert H. Sprache und Namen der Wandalen in Afrika // Ergänzungsbände zum Reallexikon der Germanischen Altertumskunde. Bd. 66: Namen des Frühmittelalters als sprachliche Zeugnisse und als Geschichtsquellen. — Berlin — New York, 2009. S. 72.
- ^ Kapff R. Deutsche Vornamen: mit den von ihnen abstammenden Geschlechtsnamen sprachlich erläutert. — Nürtingen am Neckar, 1889. S. 40.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 991, 660.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 134.
- ^ Słownik staropolskich nazw osobowych. T. 2. — Wrocław, 1968—1970. S. 143, 145—146, 232.
- ^ Słownik staropolskich nazw osobowych. T. 7. — Wrocław, 1984. S. 79.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 60.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 61.
- ^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 1. — Вильна, 1881. С. 383.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 642.
- ^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 2. — Вильна, 1882. С. 323, 344.
- ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 25. — Вильна, 1898. С. 103.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 223.
- ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 25. — Вильна, 1898. С. 111.
- ^ Lietuvos inventoriai XVII a. — Vilnius, 1962. P. 51.
- ^ Lietuvos inventoriai XVII a. — Vilnius, 1962. P. 76,—77.
- ^ Lietuvos inventoriai XVII a. — Vilnius, 1962. P. 130.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 144.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Województwo wileńskie 1690 r. — Warszawa, 1989. S. 49.
- ^ Krinčino bažnyčios 1697—1703 metų Krikšto metrikų knyga, psl. 6, Nepriklausomas virtualus archyvas GENMETRIKA
- ^ Stakliškių Švč. Trejybės bažnyčia 1708—1710 m. jungtuvių įrašai, Nepriklausomas virtualus archyvas GENMETRIKA
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Историко-юридические материалы, извлеченные из актовых книг губерний Витебской и Могилевской, хранящихся в Центральном архиве в Витебске. Вып. 31. — Витебск, 1903. С. 32.
- ^ Świderski A. F. Dekanat świrski w 1784 r. w świetle opisów plebanów. — Białystok, 2004. S. 46—47.
- ^ Stakliškių Švč. Trejybės bažnyčia, 1788 m. mirties įrašai, Nepriklausomas virtualus archyvas GENMETRIKA
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 1. ― Вильна, 1901. С. 85.
- ^ Яўген Анішчанка, Cенежицы, Матешицы, Сапотница, Краевичи, Лаготки инвент., Архіў гісторыка Анішчанкі, 20 лютага 2016 г.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 128.
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Ґ, Згуртаваньне беларускай шляхты
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 502.
- ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 3. — Rzeszów, 2001. S. 107.
- ^ Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 201.