Мангуд
| Мангуд лац. Mangud / Manhud | |
| Mangod | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Mann + Godo |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Мангут |
| Зьвязаныя імёны | Гудман |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Мангуд» | |
Мангу́д (Мангут) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча Монгуд[a].
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Мангод (Mangodus[1], Mangod[2]) і Гутман або Годман (Guotman, Godman) — імёны германскага паходжаньня[3][4]. Іменная аснова -ман- (імёны ліцьвінаў Мангерд, Дзерман, Есьман; германскія імёны Mangerðr, Derman, Esmann) паходзіць ад гоцкага manna[5], германскага man 'чалавек'[6], а аснова -гуд- (-год-, -гут-) (імёны ліцьвінаў Готалт, Готарт, Саўгут; германскія імёны Gotaldus, Gotard, Savegodo) — ад гоцкага guþs 'Бог'[7], gôþs 'добры, старанны, пабожны' або *guts 'гот'[8].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: по Виленьскому повету, по Ошъменьскои стороне посланъ дворанинъ Павелъ Монъкгутовичъ (каля 18 жніўня 1530 году)[9]; панъ Якубъ Юрьевичъ Монкгудъ Поуслейский… Jakub Mongud Pousloyski (4 сакавіка 1586 году)[10].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Якуб Юр'евіч Монгуд (Мангудовіч) Пуслоўскі (Пуслейскі) — зямянін Упіцкага павету, які ўпамінаецца ў 1586—1588 гадох[11][12]
- Казімер Міхал Монгуд Пуслоўскі († 1696) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, падстолі рэчыцкі і харужы пінскі[13]
- Войцех Монгуд Пуслоўскі (1762—1833) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, харужы пінскі[14]
З XVII ст. прыдомкам Монгуд карыстаўся літоўскі шляхецкі род Пуслоўскіх гербу Шаліга[15].
Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Заўвагі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 167.
- ^ Searle W. G. Onomasticon anglo-saxonicum. — Cambrigde, 1897. P. 347.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 661.
- ^ Insley J. Kontinentalgermanische Personennamen in England in altenglischer Zeit // Ergänzungsbände zum Reallexikon der Germanischen Altertumskunde. Bd. 66: Namen des Frühmittelalters als sprachliche Zeugnisse und als Geschichtsquellen. — Berlin — New York, 2009. S. 32.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 167.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 23.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 134.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 15 (1528—1538). — Vilnius, 2002. P. 291.
- ^ Акты издаваемые Виленской комиссией для разбора древних актов. Т. 26. — Вильна, 1899. С. 260.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 7. ― Вильна, 1909. С. 286.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 8. ― Вильна, 1912. С. 14, 22, 52.
- ^ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego: Spisy. T. 8. Ziemia brzeska i województwo brzeskie XIV—XVIII wiek. — Warszawa, 2020. S. 218.
- ^ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego: Spisy. T. 8. Ziemia brzeska i województwo brzeskie XIV—XVIII wiek. — Warszawa, 2020. S. 380.
- ^ Stekert A. Przydomki polskie, litewskie i rusińskie. — Kraków, 1897.S. 80.