Вінтыла
| Вінтыла лац. Vintyła | |
| Wintila | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Wint + суфікс з элемэнтам -л- (-l-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Вінціла, Віндул, Віндзюль |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Вінтыла» | |
Вінтыла, Вінціла (Віндул, Віндзюль) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Вінціла, Віндзіла або Вендзіла (Vincila[1], Wintila[2], Windilo, Wendilo[a]) — імя германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова -вінд- (-вінт-) (імёны ліцьвінаў Вінтаўт, Віндэр, Эвінт; германскія імёны Wintold, Winder, Evind) паходзіць ад германскага Winiþa, Winida 'назва племені вэнэдаў, перанесеная пазьней на славянаў'[4].
У Прусіі бытавала імя Віндыл: Windil (1340 год)[5]. У 1642 годзе ў Каралявецкім унівэрсытэце навучаліся Johannes Wendelius, Neuhusensis Prussus, Paulus Wendelius, Neuhusensis Prussus[6].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Wintil (Паведамленьні аб літоўскіх дарогах)[7]; Wyntel (7 жніўня 1409 году)[8]; Bałtromiej Wintył… Dawid Wojciechowicz Wintył na miejscu rodzica swego Wojciecha Maciejewicza Wintyły… Maciej Wintył (1667 год)[9]; Jan Wintyło (1690 год)[10]; Andrzey Winduł (2 сакавіка 1758 году)[11]; Stephanus Windziulewicz (23 кастрычніка 1774 году)[12].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Урбан Пятровіч Вінтыловіч (Вінтыл) — расенскі зямянін, які ўпамінаецца ў 1585—1595 гадох[13][14][15][16]
- Ян Вінтыла — паводзенскі шляхціч, які ўпамінаецца ў рэестры Жамойцкага княства 1690 году
Віндзюлі (Windziul) — прыгонныя зь вёскі Карвелішкаў, якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[17].
Вінцелі (Wincel) і Віндзюлевічы (Windziulewicz) — літоўскія шляхецкія роды з Троцкага павету[18].
Вінтылы — літоўскі шляхецкі род[19].
На гістарычнай Меншчыне існуе вёска Вендзелева.
Заўвагі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Паводле назвы мясцовасьці Wendilinrot
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Meyer-Lübke W. Romanische Namenstudien. I. Die altportugiesischen Personennamen germanischen Ursprungs // Sitzungsberichte der Philosophisch-Historischen Classe der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften. Bd. 149. — Wien, 1905. S. 92.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 15, 1973. S. 58 (304).
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 991, 1618.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 289.
- ^ Pierson W. Altpreußischer Namenkodex // Zeitschrift für Preußische Geschichte und Landeskunde. — Berlin, 1873. S. 736.
- ^ Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. S. 433.
- ^ Scriptores rerum Prussicarum. Bd. 2. — Leipzig, 1863. S. 680.
- ^ Codex epistolaris Vitoldi. — Cracoviae, 1882. S. 190.
- ^ Błaszczyk G. Herbarz szlachty żmudzkiej. T. 6. — Warszawa, 2016. S. 180.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 168.
- ^ Акты издаваемые Виленской комиссией для разбора древних актов. Т. 35. — Вильна, 1910. С. 41.
- ^ Stakliškių Švč. Trejybės bažnyčia, 1773—1776 m. jungtuvių įrašai, Nepriklausomas virtualus archyvas GENMETRIKA
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 1. ― Вильна, 1901. С. 159.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 2. ― Вильна, 1903. С. 169.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 3. ― Вильна, 1904. С. 39.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 7. ― Вильна, 1909. С. 314.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 383, 401.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 444—445.
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на В, Згуртаваньне беларускай шляхты