Даргіла
| Даргіла лац. Dargiła / Darhiła | |
| Drogila | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Drogo + суфікс з элемэнтам -л- (-l-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Драгіл, Драгал, Даргель |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Даргіла» | |
Даргіла (Даргель), Драгіл (Драгал) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Дрогіла або Дрогул (Drogila[1], Drogulus[2], Drogili) — імя германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова дрог- (дорг-) (імёны ліцьвінаў Доргень, Даргвойн; германскія імёны Drogin, Драгабода) паходзіць ад бургундзкага drogo 'ваяр'[4].
Імя Дрогель (Дрогал) гістарычна бытавала ў Польшчы: Creth cum uxore Petrana et filio Drogel (XII ст.); Homo dictus Ivan Drogolouicz de Czarthouiecz (1461 год)[5].
У Польшчы адзначаецца прозьвішча Драгель (Dragiel)[6].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: въ Ясвоинскои волости… а Доркгеля Буркгевича… Доркгель Буркгевичъ (1523 год)[7]; люди господарскии витебъские подводные… а Дракуля (20 красавіка 1539 году)[8]; Macziey Drawgiła (24 верасьня 1585 году)[9]; Jęndrzey Draugilewicz (20 лістапада 1604 году)[10]; подле дому з одного боку Марка Драгиля (2 студзеня 1657 году)[11]; подле дому Левона Драгиля (6 траўня 1657 году)[12]; Stanisław Dragał (11 кастрычніка 1664 году)[13]; Awsiey Drahił (1746 год)[14].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Абраам Янавіч Даргіловіч — расенскі зямянін, які ўпамінаецца ў 1592 годзе[15]
- Аўсей Драгіл — магілёўскі мешчанін, які ўпамінаецца ў 1746 годзе
Даргелі — парафіяне касьцёла ў Забелі (Полацкі дэканат) на 1798 год[16].
Даргелевічы — літоўскі шляхецкі род[17].
У XVI ст. існавала «поле» Драгілы (Дрогилы) у Жамойцкім старостве[18].
На 1900—1906 гады існавала вёска Даргелева[19][20], а на 1906 год — фальварак Даргелі ў Дрысенскім павеце Віцебскай губэрні[21].
Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 292.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 74.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 420.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 22.
- ^ Słownik staropolskich nazw osobowych. T. 1. — Wrocław, 1965—1967. S. 521—522.
- ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 97.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 12 (1522—1529). — Vilnius, 2001. P. 221.
- ^ Литовская метрика. Книга № 228. — Москва, 2008. С. 213.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 255.
- ^ Lietuvos inventoriai XVII a. — Vilnius, 1962. P. 34.
- ^ Дук Д. Полацк і палачане (IX—XVIII стагодзьдзі). — Наваполацк: ПДУ, 2010. С. 159.
- ^ Дук Д. Полацк і палачане (IX—XVIII стагодзьдзі). — Наваполацк: ПДУ, 2010. С. 167.
- ^ Lietuvos inventoriai XVII a. — Vilnius, 1962. P. 232.
- ^ Историко-юридические материалы, извлеченные из актовых книг губерний Витебской и Могилевской, хранящихся в Центральном архиве в Витебске. Вып. 30. — Витебск, 1903. С. 177.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 3. ― Вильна, 1904. С. 43.
- ^ Яўген Анішчанка, Забель костел список прихожан 1798 г., Архіў гісторыка Анішчанкі, 5 студзеня 2016 г.
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Д, Згуртаваньне беларускай шляхты
- ^ Спрогис И. Я. Географический словарь древней Жомойтской земли XVI столетия. — Вильна, 1888. С. 102.
- ^ Słownik geograficzny... T. XV, cz. 1. — Warszawa, 1900. S. 388.
- ^ Список населенных мест Витебской губернии. Витебск, 1906. С. 157.
- ^ Список населенных мест Витебской губернии. Витебск, 1906. С. 160.