Вівіла (імя)
| Вівіла лац. Viviła | |
| Vivilo | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Vivo + суфікс з элемэнтам -л- (-l-) |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Вівіла» | |
Вівіла — мужчынскае імя.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Вівіла (Vivilo) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -веф- (-віф-, -вів-) паходзіць ад гоцкага *weif 'жанчына'[2] або ад германскага *wiw-, *wigwō- 'бой'[3].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: черезъ двухъ возныхъ повету Ошменского… а Станислава Вивиловича <…> возныхъ двухъ повету Ошменского… а Станислава Вивиловича (18 жніўня 1591 году)[4]; Antoni Wewell (24 кастрычніка 1765 году)[5][a].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Вівіла († 746 або 747) — біскуп Пасаў
- Станіслаў Вівілавіч — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, возны Ашмянскага павету
У 1593 годзе ўпаміналася сяло Вівавічы ў Вількамірскім павеце[7].
Глядзіце таксама
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Заўвагі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1626.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 222.
- ^ Sanfilippo C. M. L' onomastica ferrarese del primo Trecento e gli instrumenta fidelitatis. — Padova, 2016. P. 425.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 14. — Вильна, 1887. С. 396, 399.
- ^ Рыбчонак С. Попіс шляхты Аршанскага павета 30 верасня 1765 г. // Герольд Litherland. № 20, 2014. С. 117.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 289.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 8. ― Вильна, 1912. С. 216.