Глеб
Глеб — мужчынскае імя, якое супастаўляецца з германскім імём Готліб[1].
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Глеб — усходнеславянская форма паўночнагерманскага (скандынаўскага) імя Gudleifr (Guðleifr)[2], якое тлумачыцца як 'адданы пад Боскую абарону'[3] або як 'нашчадак Бога'[1].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Глеб Уладзімеравіч Сьвяты (987—1015) — князь мурамскі, Сьвяты
- Глеб Сьвятаславіч († 1078) — князь тмутараканскі і наўгародзкі
- Глеб Усяславіч († 1119) — князь менскі
- Глеб Юр'евіч († 1171) — князь пераяслаўскі і кіеўскі
- Глеб Расьціславіч († 1177) — князь разанскі
- Глеб Рагвалодавіч († каля 1186) — князь друцкі
- Глеб Юр'евіч († 1195) — князь тураўскі
- Глеб Сьвятаславіч († 1217) — князь чарнігаўскі
- Глеб Уладзімеравіч († 1219) — князь разанскі
- Глеб Васількавіч (1237—1278) — князь белазёрскі і растоўскі
- Глеб — слонімскі князь у 1256 годзе[4]
- Глеб Расьціславіч († 1278) — князь смаленскі
- Глеб Сьвятаславіч († 1340) — князь бранскі
- Глеб Сьвятаславіч (1355—1399) — князь смаленскі
- Глеб — праваслаўнае хроснае імя Нарымонта Гедзімінавіча (1294—1348), князя полацкага
- Глеб Даўгоўдавіч († па 1450) — літоўскі князь
- Глеб Кіндзіравіч (Hleb Kynderowicz) — літоўскі князь, які засьведчыў Другую Хрыстмэмэльскую ўмову[5]
- Глеб (Hlieb) — літоўскі баярын, які разам з братам Радзівілам (Radwil) упамінаецца ў дароўнай грамаце Кацярыны Мантушаўны віленскім францішканам ад 14 лютага 1484 году[6]
- Глеб Гіматавіч (Hleb Gymathowicz) — літоўскі баярын, які ўпамінаецца ў грамаце ўдавы Сенькі Гедыгольдавіча Мілохны ад 1485 году[7]
- Глеб Вяжэвіч — літоўскі баярын XV стагодзьдзя, пачынальнік роду Глябовічаў
- Сак Глебавіч (Сакъ Глебовичъ) — баярын Мельніцкага павету Падляскага ваяводзтва, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1567 году[8]
Прыдомкам Глеб карыстаўся літоўскі шляхецкі род Гашанскіх (Кашанскіх)[9][10].
Глябовічы (Glebowicz) — прыгонныя зь вёсак Катоў, Якавічаў, Дубіны (Ашмянскі павет) і мястэчка Валожына, якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[11].
Глябовічы або Хлябовічы (Hlebowicz, Chlebowicz) — літоўскі шляхецкі род з Троцкага павету[12].
Глябовічы-Палонскія — літоўскі шляхецкі род[13].
Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ а б Усціновіч А. Слоўнік асабовых уласных імён. — Менск, 2011. С. 73.
- ^ Глеб // Фасмер М. Этимологический словарь русского языка: В 4 т.: Пер. с нем. = Russisches etymologisches Wörterbuch. Т. 1. — М., 2004.
- ^ Суперанская А. В. Словарь русских личных имён: Сравнение. Происхождение. Написание. — М.: Айрис-пресс, 2005. С. 79.
- ^ Урбан П. Старажытныя ліцьвіны: мова, паходжаньне, этнічная прыналежнасьць. — Менск: 2001. С. 146.
- ^ Русско-ливонские акты. — СПб, 1868. С. 190.
- ^ Урбан П. Старажытныя ліцьвіны: мова, паходжаньне, этнічная прыналежнасьць. — Менск: 2001. С. 53.
- ^ Грамота вдовы виленского каштеляна Петра (Сенька) Гедигольдовича Милохны на двор Мир (1485), Fontes historiae Magni Ducatus Lithuaniae
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 1022.
- ^ Stekert A. Przydomki polskie, litewskie i rusińskie. — Kraków, 1897. S. 47.
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на К, Згуртаваньне беларускай шляхты
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 316, 353, 358—359.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 282.
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на П, Згуртаваньне беларускай шляхты
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Урбан П. Старажытныя ліцьвіны: мова, паходжаньне, этнічная прыналежнасьць. — Менск: Тэхналогія, 2001. — 216 с. — 500 ас. — ISBN 978-985-458-050-4
- Усціновіч А. Слоўнік асабовых уласных імён / навук. рэд. А. Лукашанец. — Менск: Літаратура і Мастацтва, 2011. — 240 с. — ISBN 978-985-6941-10-1.
| ||||||||