Дыдэла

	Дыдэла; лац. Dydeła
	Dedela
Паходжаньне
Мова(-ы)	германскія
Утворанае ад	Dedo + суфікс з элемэнтам -л- (-l-)
Іншыя формы
Варыянт(ы)	Дэдэла, Дзідзель, Дзедзель
Зьвязаныя артыкулы
	якія пачынаюцца з «Дыдэла»

Дыдэла (Дзідзель), Дэдэла (Дзедзель) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Паходжаньне

Дэдыла, Дэдэла або Дэтула (Dedila, Dedela, Detula) — імя германскага паходжаньня^[1]^[2].

Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Dedel^[3].

У Ноўгарадзе бытавалі імёны Дзедзіла (Дедила) і Дзедзеня (Деденя)^[4].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: у шесть служобъ в Роготнои… Петка Деделя (16 ліпеня 1505 году)^[5]; Я Дорота Матеевая Диделевича (30 кастрычніка 1538 году)^[6]; Ян Диделовичъ^[7], Андрей Яновичъ Деделевичъ^[8] (1567 год); Jan Dedela (20 лістапада 1604 году)^[9]; Detelowicz (1636 год)^[10]; Didełowicz (1671—1681 гады)^[11]; Catharina Dziedełowa (1689 год)^[12]; Andrzej Dedełło (1739 год)^[13]; Jerzy Dedeło… Stanisław Dedeło… Józef Dedeło… Jakub Dedeło (сакавік 1798 году)^[14]^[a].

Носьбіты

Ян Дыдэлавіч — віленскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1567 году
Шчасны Дыдэл — жыхар вёскі Вішнеўкі (Гарадзенскі павет), які ўпамінаецца ў 1770 годзе^[18]

Дэдэлы (Dedeło) — прыгонныя зь вёсак Велюцянаў і Жвірбляў (Віленскі павет), якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі^[19].

Дыдзюлі (Dydziul) гербу Гіпацэнтаўр — літоўскі шляхецкі род зь Віленскага павету^[20].

На 1910 год існаваў фальварак Дзядзілава (Дзедзілова) у Сеньненскім павеце Магілёўскай губэрні^[21].

Глядзіце таксама

Дзедзілавічы

Заўвагі

^
Таксама:
- Дзедзігалд (адзначалася старажытнае германскае імя Tedgaud^[15]): въ Дедикголда Кгоневича и въ его детеи, Станка а в Хръщона, землю их отчинную (2 ліпеня 1493 году)^[16];
- Дэдэкінд: Dedekind radca Kamery (1799 год)^[17]

Крыніцы

^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 388.
^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 65—66.
^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 34.
^ Зализняк А. А. Древненовгородский диалект. 2-е изд. — М., 2004. С. 735—736.
^ Lietuvos Metrika. Knyga 6 (1494—1506). — Vilnius, 2007. P. 60.
^ Сборник палеографических снимков с древних грамот и актов, хранящихся в Виленском центральном архиве и Виленской публичной библиотеке. Вып. 1. — Вильна, 1884. С. 14.
^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 538.
^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 550.
^ Lietuvos inventoriai XVII a. — Vilnius, 1962. P. 22.
^ Paknys M. Vilniaus miestas ir miestieèiai 1636 m.: namai, gyventojai, sveèiai. — Vilnius, 2006. P. 150.
^ Zinkevičius Z. Lietuvių antroponimika: Vilniaus lietuvių asmenvardžiai XVII a. pradžioje. — Vilnius, 1977. P. 135.
^ Walkowiak J. Współczesne nazwiska Polaków o możliwej genezie litewskiej nieobecne w LPŽ, poświadczone w kartotece antroponimicznej LKI // Onomastica (Wrocław). T. 64, 2020. S. 215.
^ Kroże, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
^ Акты издаваемые Виленской комиссией для разбора древних актов. Т. 38. — Вильна, 1914. С. 378, 380, 382.
^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1389.
^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 73.
^ Dacewicz L. Antroponimia Białegostoku w XVII—XVIII wieku. — Białystok, 2001. S. 102.
^ Яўген Анішчанка, Уснаж, Курчевцы, Вишневка инвентарь 1770 г., Архіў гісторыка Анішчанкі, 20 ліпеня 2016 г.
^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 731.
^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 463.
^ Список населенных мест Могилевской губернии. — Могилев, 1910. С. 169.

[18] Таксама:
Дзедзігалд (адзначалася старажытнае германскае імя Tedgaud^[15]): въ Дедикголда Кгоневича и въ его детеи, Станка а в Хръщона, землю их отчинную (2 ліпеня 1493 году)^[16];

Дэдэкінд: Dedekind radca Kamery (1799 год)^[17]

[2] Дзедзігалд (адзначалася старажытнае германскае імя Tedgaud^[15]): въ Дедикголда Кгоневича и въ его детеи, Станка а в Хръщона, землю их отчинную (2 ліпеня 1493 году)^[16];

[3] Дэдэкінд: Dedekind radca Kamery (1799 год)^[17]

[1] Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 388.

[2] Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 65—66.

[3] Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 34.

[4] Зализняк А. А. Древненовгородский диалект. 2-е изд. — М., 2004. С. 735—736.

[5] Lietuvos Metrika. Knyga 6 (1494—1506). — Vilnius, 2007. P. 60.

[6] Сборник палеографических снимков с древних грамот и актов, хранящихся в Виленском центральном архиве и Виленской публичной библиотеке. Вып. 1. — Вильна, 1884. С. 14.

[7] Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 538.

[8] Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 550.

[9] Lietuvos inventoriai XVII a. — Vilnius, 1962. P. 22.

[10] Paknys M. Vilniaus miestas ir miestieèiai 1636 m.: namai, gyventojai, sveèiai. — Vilnius, 2006. P. 150.

[11] Zinkevičius Z. Lietuvių antroponimika: Vilniaus lietuvių asmenvardžiai XVII a. pradžioje. — Vilnius, 1977. P. 135.

[12] Walkowiak J. Współczesne nazwiska Polaków o możliwej genezie litewskiej nieobecne w LPŽ, poświadczone w kartotece antroponimicznej LKI // Onomastica (Wrocław). T. 64, 2020. S. 215.

[13] Kroże, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego

[14] Акты издаваемые Виленской комиссией для разбора древних актов. Т. 38. — Вильна, 1914. С. 378, 380, 382.

[15] Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1389.

[16] Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 73.

[17] Dacewicz L. Antroponimia Białegostoku w XVII—XVIII wieku. — Białystok, 2001. S. 102.

[19] Яўген Анішчанка, Уснаж, Курчевцы, Вишневка инвентарь 1770 г., Архіў гісторыка Анішчанкі, 20 ліпеня 2016 г.

[20] Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 731.

[21] Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 463.

[22] Список населенных мест Могилевской губернии. — Могилев, 1910. С. 169.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[a]

[18]

[19]

[20]

[21]

[15]

[16]

[17]