Радзіла
| Радзіла лац. Radziła | |
| Radila | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Rado + суфікс з элемэнтам -л- (-l-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Радзель, Радуль |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Радзіла» | |
Радзіла (Радзель, Радуль) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Радзіла, Раціла або Радул, пазьней Радэль (Radila, Ratilo, Radulus, Radel) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -рад- (-рат-) (імёны ліцьвінаў Радзівіл, Раталт, Конрад; германскія імёны Ratwilius, Ratolt, Konrad) паходзіць ад гоцкага *rêþs[2], германскага rad- 'рада'[3].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Радиловичи (1440—1492 гады)[4]; путными бояри… Станиславомъ Раделем (20 траўня 1496 году)[5]; in Pruzona terram nuncupatam Radzilowsczyna (20 або 23 чэрвеня 1522 году)[6]; Янко Радиловичъ (6 лютага 1520 году)[7]; Radziel (1558 год)[8]; Radziel Piotrowicz (2 траўня 1558 году)[9]; Rodziel Piotronicz (1563 год)[10]; посланникъ литовской панъ Янъ Радиловичъ Голубитцкой (1597 год)[11]; Радулъ… Радуль Металченъко… Радул Маръченко… Радулъ Волошин… Радуль Олексеенъко (1649 год)[12]; Woysiech Ratul (2 студзеня 1653 году)[13]; Radziłowicze (1744 год)[14]; Jan Ratel (8—10 лютага 1779 году)[15].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Янка Радзілавіч — літоўскі баярын, які ўпамінаецца ў 1520 годзе
Радулевічы (Radulewicz) — прыгонныя зь вёскі Растынянаў (Віленскі павет), якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[16].
Радулевічы (Radulewicz) — літоўскі шляхецкі род з Троцкага павету[17].
Радзяловічы (Radziełowicz) — літоўскі шляхецкі род з Троцкага павету[18].
На 1910 год існаваў хутар Радзелеў у Чэрыкаўскім павеце Магілёўскай губэрні[19].
На памежжы гістарычных Мазыршчыны і Піншчыны існуе вёска Радзілавічы.
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1207.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 193.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 35.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 234 (19) (1546—1548). — Vilnius, 2009. P. 166.
- ^ Акты, относящиеся к истории Западной России. Вып. 2. 18‑я и 32 книги записей Литовской метрики: Метрика королевы Боны. — Москва, 2018. С. 267.
- ^ Археографический сборник документов, относящихся к истории Северо-западной Руси. Т. 7. — Вильна, 1870. С. 11.
- ^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 1. — Вильна, 1881. С. 6.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 14. — Вильна, 1887. С. 57.
- ^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 2. — Вильна, 1882. С. 488.
- ^ Сибирский Сборник. Т. 1. — Москва, 1844. С. 131.
- ^ Реєстр Війська Запорозького 1649 року. — К., 1995. С. 148, 251, 255, 359, 410.
- ^ Lietuvos inventoriai XVII a. — Vilnius, 1962. P. 181.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 282.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 521.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 388.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 389.
- ^ Список населенных мест Могилевской губернии. — Могилев, 1910. С. 216.