Готарт

Дадаць спасылкі
Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Готарт
лац. Gotart / Gotart
Gotard
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад Got + Hardt
Іншыя формы
Варыянт(ы) Готард, Гаторт
Зьвязаныя імёны Hardgot
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Готарт»

Готарт (Гаторт), Готард — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Готард, пазьней Готэрт (Godhard, Gotard, Gottert[1]) і Гардгот (Hardgot) — імёны германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -гуд- (-год-, -гут-) (імёны ліцьвінаў Готалт, Гудман, Саўгут; германскія імёны Gotaldus, Gutmann, Savegodo) паходзіць ад гоцкага guþs 'Бог'[3], gôþs 'добры, старанны, пабожны' або *guts 'гот'[4], а аснова -гард- (-гарт-, -арт-) (імёны ліцьвінаў Бэйнарт, Ленарт, Мэйнарт; германскія імёны Beynart, Lenhardt, Meinhart) — ад гоцкага hardus 'моцны, цьвёрды'[5][6]. Апроч таго, адзначалася старажытнае германскае імя Gotrudis (Got-trudis)[7].

Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Gotart (Godart, Gutart)[8].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Gothard Tawteginden son[9], Godhard, filius Tautheginde[10] (12 кастрычніка 1398 году); Gothardus dictus Gotard de Raygel (17 студзеня 1413 году)[11]; Thomas Gatart (13 лістапада 1414 году)[12]; Доркгю у Кнетове чоловекъ Кготортъ (1440—1492 гады)[13]; князь Литовьскій Готортъ (Наўгародзкі чацьверты летапіс[14] і Сафійскі першы летапіс[15]); discreto presbitero domino Gotardo vicario inibidem (1485 год)[16]; Gotardo zacrista (25 чэрвеня 1500 году)[17]; honorabili Domino Gotardo altarista de Swir (26 студзеня 1516 году)[18]; в дому пана Кготартове (25 красавіка 1517 году)[19]; Матеи Кготартикъ (1528 год)[20]; человека своего… на имя Кгаторта, а прозвищо Доктор (20 жніўня 1528 году)[21]; о пойманье наместъника их лопеньского Яна Кготартовича (7 жніўня 1546 году)[22]; мещане кременецкие на имя… Янъ Кготартъ (ліпень 1548 году)[23]; Каспер Кготаръдовичъ (1565 год)[24]; Каспоръ Кготартовичъ[25], Миколай Яновичъ Кготартовичъ[26], Якубъ Кгодартовичъ[27], Павелъ Кготартовичъ[28], Янъ Миколаевичъ Кготартъ[29], Миколай Яновичъ Кготартовичъ[30] (1567 год); Gotarth (1564—1569 гады)[31]; Wacław Gotard… Marcina Gotarda z Dowkintyszek… Wacław Marcinowicz Gotart z Babiniszek w pow. wielońskim (1667 год)[32]; od P. Samuela Gotarda (1690 год)[33]; cum Anna Gotartowną Virg. Lutherana (4 лютага 1787 году)[34]; Zenon Gotard Duchnowski (10 сакавіка 1797 году)[35].

Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Духноўскія Готгарды — літоўскі шляхецкі род Наваградзкага ваяводзтва[36].

Гатартовічы-Жахоўскія — літоўскі шляхецкі род[37][38].

Гатардовічы (Gatardowicz, Gotardowicz) гербу Ліс[39] — літоўскі шляхецкі род[40].

Готарты (Gottart) гербу Ліс — літоўскі шляхецкі род[41].

Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 2006. S. 216.
  2. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 670, 754.
  3. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
  4. ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 134.
  5. ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 61.
  6. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 123.
  7. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 679.
  8. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 75.
  9. ^ Die Staatsverträge des Deutschen Ordens in Preussen im 15. Jahrhundert. Bd. 1. — Marburg, 1970. S. 12.
  10. ^ Liv-, Esth- und Curländisches Urkundenbuch nebst Regesten / Hrsg. von F. G. von Bunge. Bd. 4. — Reval, 1859. S. 227.
  11. ^ Lites ac res gestae inter Polonos Ordinemque Cruciferorum. T. 2. — Posnaniae, 1892. S. 147.
  12. ^ Codex epistolaris Vitoldi. — Cracoviae, 1882. S. 299.
  13. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 50.
  14. ^ ПСРЛ. Т. 4. — СПб., 1848. С. 40.
  15. ^ ПСРЛ. Т. 5. — СПб., 1851. С. 193.
  16. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 2: 1468—1501. — Kraków, 1939. S. 401.
  17. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 2: 1468—1501. — Kraków, 1939. S. 555.
  18. ^ Rowell S. C. Acta primae visitationis diocesis vilnensis anno domini 1522 peractae. Vilniaus Kapitulos Archyvo Liber IIb atkūrimas. — Vilnius, 2015. P. 136.
  19. ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 28. — Вильна, 1901. С. 2.
  20. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 118.
  21. ^ Pergamentų katalogas. — Vilnius, 1980. P. 128.
  22. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 234 (19) (1546—1548). — Vilnius, 2009. P. 37.
  23. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 32 (1548—1549). — Vilnius, 2012. P. 37.
  24. ^ Popisy wojskowe pospolitego ruszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego (1524—1566). — Białystok, 2018. S. 241.
  25. ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 860.
  26. ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 1101.
  27. ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 884.
  28. ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 968.
  29. ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 969.
  30. ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 1101.
  31. ^ Ragauskaitė A. XVI a. II pusės Kauno miestiečių lietuviškos kilmės asmenvardžiai // Acta Linguistica Lithuanica. Nr 41 (1999). P. 147.
  32. ^ Błaszczyk G. Herbarz szlachty żmudzkiej. T. 2. — Warszawa, 2015. S. 207.
  33. ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 136.
  34. ^ Sẽnosios Pasvalio bažnyčios knygos. X. 1776—1793 metų jungtuvių metrikų knyga. — Savilaida, 2016. P. 41.
  35. ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 13. — Вильна, 1886. С. 276.
  36. ^ Анищенко Е. К. Шляхта Новогрудского воеводства: Список XVIII ст. — Мн.: Изд. В. Хурсик, 2017.
  37. ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Ж, Згуртаваньне беларускай шляхты
  38. ^ Вяроўкін-Шэлюта Ў. Віцебскія й Магілёўскія шляхецкія дамы, што не былі зацьверджаны ў дваранстве Расейскай імперыі // Годнасьць. № 1, 1993. С. 32.
  39. ^ Gajl T. Herby Szlacheckie Rzeczypospolitej Obojga Narodow. — Gdańsk, 2003. S. 272, 274.
  40. ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 3. — Rzeszów, 2001. S. 36.
  41. ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 5. — Warszawa, 1936. S. 344.
Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/w/index.php?title=Готарт&oldid=2500167»