Гудман
| Гудман лац. Gudman / Hudman | |
| Guotman | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Guta + Mann |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Гутман |
| Вытворныя формы | Косман |
| Зьвязаныя імёны | Мангуд |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Гудман» | |
Гудман, Гутман — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Гутаман, Гутман або Годзіман, пазьней Годман (Gutamanns[1], Guotman, Godeman, Godman) і Мангод (Mangod[2]) — імёны германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова -гуд- (-год-, -гут-) (імёны ліцьвінаў Готалт, Готарт, Саўгут; германскія імёны Gotaldus, Gotard, Savegodo) паходзіць ад гоцкага guþs 'Бог', gôþs 'добры, старанны, пабожны' або *guts 'гот'[4], а аснова -ман- (імёны ліцьвінаў Мангерд, Дзерман, Есьман; германскія імёны Mangerðr, Derman, Esmann) — ад гоцкага manna[5], германскага man 'чалавек'[6].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Gotysman[7].
У Польшчы ў 1629 годзе адзначалася прозьвішча Gutman (Guttman)[8].
У 1648 годзе ў Каралявецкім унівэрсытэце навучаўся Sebastianus Guthmannus, Gedano-Borussus[9].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: пана Миколая Андреевича Кгудмана (1 красавіка 1584 году)[10]; пана Миколая Кгудмана (15 студзеня 1597 году)[11]; Andrzej Gudman (1621 год)[12]; Samuell Gudman (20 кастрычніка 1655 году)[13]; Samuel Gudman (1667 году)[14]; Józef Gudman z Strawlan (1690 год)[15]; Pani Gutmanowa Feltherowa (1771—1772 гады)[16][a].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Мікалай Андрэевіч Гудман[18] († па 1595) — літоўскі баярын, які меў уладаньні ў Жамойці[14]
- Андрэй Гудман — бяржанскі шляхціч, які ўпамінаецца ў 1621 годзе
- Казімер Гутман — жыхар вёскі Грандзічаў каля Горадні, які ўпамінаецца ў 1917 годзе[19]
Гутманы (Guttman) — літоўскі шляхецкі род з Троцкага павету[20].
У XVI ст. існаваў засьценак Гудымінішкі (Гудыминишки) у Жамойцкім старостве[21].
Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Заўвагі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Gamillscheg E. Romania Germanica. Bd. 3: Die Burgunder, Schlußwort. — Berlin und Leipzig, 1936. S. 125.
- ^ Searle W. G. Onomasticon anglo-saxonicum. — Cambrigde, 1897. P. 347.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 661.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 134.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 167.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 23.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 76.
- ^ Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku. T. 1: A—G. — Kraków, 2007. S. 579.
- ^ Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. S. 498.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 236.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 441.
- ^ Rejestry popisowe pospolitego ruszenia szlachty Wielkiego Księstwa Litewskiego z 1621 r. — Warszawa, 2015. S. 113.
- ^ Akta zjazdów stanów Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 2. — Warszawa, 2009. S. 309, 329.
- ^ а б Błaszczyk G. Herbarz szlachty żmudzkiej. T. 2. — Warszawa, 2015. S. 274.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 110.
- ^ Dacewicz L. Antroponimia Białegostoku w XVII—XVIII wieku. — Białystok, 2001. S. 122.
- ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 428.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 1. ― Вильна, 1901. С. 113, 148.
- ^ Litwa za rzdów ks. Isenburga. — Kraków, 1919. S. 150.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 280.
- ^ Спрогис И. Я. Географический словарь древней Жомойтской земли XVI столетия. — Вильна, 1888. С. 87.