Даўгод
| Даўгод лац. Daŭgod / Daŭhod | |
| Dagott | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Davo + Got |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Даўгот, Даўгут, Даўгуць, Даўкут, Дзяўгут |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Даўгод» | |
Даўгод (Даўгот, Даўгут, Даўгуць, Даўкут, Дзяўгут) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Дагот (Dagott) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -даў(г)- (імёны ліцьвінаў Даўгерд, Даўгер, Даўят; германскія імёны Daugaard, Dauharjis, Dowyatt) паходзіць ад гоцкага daug 'годна', бургундзкага daugjis 'здольны, годны'[2], а аснова -гуд- (-год-, -гут-) (імёны ліцьвінаў Готарт, Гудман, Саўгут; германскія імёны Gotard, Gudman, Savegot) — ад гоцкага guþs 'Бог'[3], gôþs 'добры, старанны, пабожны' або *guts 'гот'[4].
У Прусіі бытавала імя Dawkoth (1419 год)[5].
У Польшчы адзначаецца прозьвішча Дагут (Dagutt)[6].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Довкгутю чоловекъ (20 чэрвеня 1413—1424 гадоў[7] паводле выпісу 30 студзеня 1607 году)[8]; у Книтовскои волости — чоловекъ Довкгод (1440—1492 гады)[9]; homines… Duguthi… Duguti (14 студзеня 1459 году)[10]; Dowgot (XV—XVI ст. паводле выпісу XIX ст.)[11]; людей Стоятицкихъ и Струнскихъ… Величка Девкгутевича (29 сьнежня 1518 году)[12]; Нарко Довкготович (1 ліпеня 1542 году)[13]; Woytko Daugutowicz (27 ліпеня 1553 году)[14]; Симон Дев’кгутевич (28 лютага 1611 году)[15]; Eliasz Dowgod na miejscu ojca Józefa Dowgoda z Dowgod… Mikołaj Dowgod… Adam Wojciechowicz Dowgod z Dowgodów (1667 год)[16]; Jan Dowkutowicz[17], Mikołaj Dowkutowicz[18], Pani Zofia Dowguciowa Żelewiczowa[19], Aleksander Kibort z Dowgod… Eliasz Dowgod z Dowgod[20], Andrzej Dowkutowicz[21] (1690 год); Daukuty (1744 год)[22].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Дэгутовічы (Degutowicz) гербу Навіна — літоўскі шляхецкі род з ваколіцаў Цельшаў[23].
На гістарычнай Ашмяншчыне існуе вёска Дзяўгуцішкі.
Глядзіце таксама
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1982. S. 485.
- ^ Gamillscheg E. Romania Germanica. Bd. 3: Die Burgunder, Schlußwort. — Berlin und Leipzig, 1936. S. 112.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 134.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 23.
- ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 84.
- ^ Saviščevas E. Polityka nadań wielkich książąt litewskich na Żmudzi w pierwszej połowie XV wieku // Prace historyczne 141, z. 2 (2014). S. 499.
- ^ Jablonskis K. Nauji Vytauto laikotarpio aktai // Praeitis. T. 2. — Kaunas, 1933. P. 387.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 50.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 254.
- ^ Būga K. Apie lietuvių asmens vardus. — Vilnius, 1911. P. 24.
- ^ Литовская метрика. Т. 1. — СПб., 1903. С. 1259.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 21.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 92.
- ^ Lietuvos inventoriai XVII a. — Vilnius, 1962. P. 59.
- ^ Błaszczyk G. Herbarz szlachty żmudzkiej. T. 1. — Warszawa, 2015. S. 508.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 84.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 88.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 169.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 189.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 211.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 2. — Rzeszów, 2001. S. 45.