Масьціла
| Масьціла лац. Maściła | |
| Mastilo | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Masto + суфікс з элемэнтам -л- (-l-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Масталь, Мастэль, Місьціль, Місталь |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Масьціла» | |
Масьціла (Місьціль), Масталь (Мастэль, Місталь) — мужчынскае імя.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Масьціла, Мастала або Масталь (Mastilo[1], Mastalo[2], Mastal) — імя германскага паходжаньня[3], вытворнае ад германскага імя Masto[4]. Іменная аснова маст- (імя ліцьвінаў Масьцін; германскае імя Mastin) паходзіць ад гоцкага maists 'найбольшы'[4] або стараверхненямецкага mast 'доўгая жэрдка'[1].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Misztal[5].
У Польшчы ў 1564 годзе і XVII ст. адзначалася прозьвішча Mastella, у 1608 годзе — Masztala[6].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Mastollen son (4 чэрвеня 1401 году)[7]; сие в Жомоити были: Минеико, Мостилко[8], пять чоловековъ: Слековичи а Мостиловичи у Еишисках[9] (1440—1492 гады); в бояр керъновских, в Можеика Мостиловича и у его брати, у Кгиневта а у Явоиша, а в братаничовъ ихъ, в Мицка а у Андрушка Чижовичовъ (11 траўня 1501 году)[10]; homines… Iwanyecz Mostulycz (8 красавіка 1508 году)[11]; служобъ людеи велдомыхъ тамъ жо в Дирванскои волости… Мостел, а Петраш Кивиловичи (31 жніўня 1529 году і 28 ліпеня 1530 году)[12]; Miścil Narbutowicz (1561 год)[13]; Mistale… szl. Szymon s. Jakubow, dziedzicowie z Mistalow (14 траўня 1569 году)[14].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Масталь — літоўскі баярын, які ўпамінаецца ў 1401 годзе[15]
На 1904 год існавала вёска Масьцілава ў Бельскім павеце Смаленскай губэрні[16].
На 1910 год існаваў выселак Масьцілішкі ў Любавіцкай воласьці Аршанскага павету Магілёўскай губэрні[17].
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ а б Gamillscheg E. Romania Germanica. Bd. 2: Die Ostgoten. Die Langobarden. Die altgermanischen Bestandteile des Ostromanischen. Altgermanisches im Alpenromanischen. — Berlin und Leipzig, 1935. S. 100.
- ^ Bruckner W. Die Sprache der Langobarden. — Strassburg, 1895. S. 284.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1108.
- ^ а б Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 410.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 176.
- ^ Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku. T. 2: H—Mą. — Kraków, 2009. S. 431.
- ^ Das Marienburger Tresslerbuch der Jahre 1399—1409. — Königsberg, 1896. S. 113.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 20.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 51.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 6 (1494—1506). — Vilnius, 2007. P. 265.
- ^ Rowell S. C. Acta primae visitationis diocesis vilnensis anno domini 1522 peractae. Vilniaus Kapitulos Archyvo Liber IIb atkūrimas. — Vilnius, 2015. P. 57.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 25 (1387—1546). — Vilnius, 1998. P. 221, 223.
- ^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 2. — Вильна, 1882. С. 132.
- ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 295.
- ^ Das Marienburger Tresslerbuch der Jahre 1399—1409. — Königsberg, 1896. S. 629.
- ^ Список населенных мест Смоленской губернии. — Смоленск, 1904. С. 60.
- ^ Список населенных мест Могилевской губернии. — Могилев, 1910. С. 126.