Дакіла
| Дакіла лац. Dakiła | |
| Dacilo | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Dacco + суфікс з элемэнтам -л- (-l-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Дагела, Даўгіла |
| Вытворныя формы | Дагіль, Дакель, Догіль |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Дакіла» | |
Дакіла (Дакель) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Дагіла, Дакіл або Дакіла (Dagilo[1], Dahilo, Dacilus, Dacilo[2]) — імя германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова -даг- (-дак-, -таг-) (імёны ліцьвінаў Дагейка, Шыдаг, Ядаг; германскія імёны Dageke, Sidag, Adago) паходзіць ад германскага daga 'палымяны, зіхатлівы, яркі, бліскучы'[4].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Józef Dakiło (1817 год)[5].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Алесь, Рыгор, Бэнэдыкт, Сямён, Максім і Сьцяпан Дакелі — жыхары вёскі Данейкаў (Наваградзкае ваяводзтва), якія ўпамінаюцца ў 1769 годзе[6]
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 279.
- ^ Wolff J. Deutsche ortsnamen in Siebenbürgen. — Hermannstadt, 1881. S. 17.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 391—392.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 30.
- ^ Niemonajcie, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ Яўген Анішчанка, Ятры инвентарь 1769 тихинка, черневичи, кобыльники, Архіў гісторыка Анішчанкі, 25 лютага 2016 г.