Бабіла

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Babilo
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад Babo + суфікс з элемэнтам -л- (-l-)
Іншыя формы
Варыянт(ы) Бабела
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Бабіла»

Бабіла (Бабела) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Бабіла (Babilo, Babila) — імя германскага паходжаньня[1][2].

У 1636 годзе ў Каралявецкім унівэрсытэце навучаўся Petrus Babbel, Eylaviensis Borussus[3].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Bobeło (1662 год)[4]; Stanisław Babiło (1690 год)[5]; Antoni Babiłło Strażn: Powiatu Wiłkom:… Roch Babiłło Strażn: Pttu Wilk:[6], Roch Babiłło Skarbnikowicz Wiłkomirski… Antoni Babiłło Cześnik Wiłkomirski[7] (1764 год); Michał Babiło (11 лютага 1784 году)[8]; Leon Babiło, syny: Symon y Stanisław, córka Helena. Józef Babiło, syn Michał, brat Hrehor… Januk Babilo, syny: Hrehor y Mikołay (10 траўня 1785 году)[9]; Józef Babiło (9 лютага 1785 году)[10][a].

Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У гістарычнай Прусіі існуе вёска Бабілен.

Заўвагі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Таксама:

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 224.
  2. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 241—242.
  3. ^ Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. S. 369.
  4. ^ Słownik historycznych nazw osobowych Białostocczyzny (XV—XVII w.). T. 1: A—O. — Białystok, 1997. S. 33.
  5. ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Województwo wileńskie 1690 r. — Warszawa, 1989. S. 245.
  6. ^ Prawa konstytucye y przywileie Krolestwa Polskiego y Wielkiego Xięstwa Litewskiego, y wszystkich prowincyi należących. — Warszawa, 1782. S. 125.
  7. ^ Prawa konstytucye y przywileie Krolestwa Polskiego y Wielkiego Xięstwa Litewskiego, y wszystkich prowincyi należących. — Warszawa, 1782. S. 232.
  8. ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 367.
  9. ^ Акты издаваемые Виленской комиссией для разбора древних актов. Т. 35. — Вильна, 1910. С. 481—482.
  10. ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 403.
  11. ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 2. — Rzeszów, 2001. S. 44.
  12. ^ а б Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Spisy, tom I: Województwo wileńskie. XIV—XVIII wiek. — Warszawa, 2004. S. 505.