Вістэла
| Вістэла лац. Visteła | |
| Wistila | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | West + суфікс з элемэнтам -л- (-l-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Віштэль |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Вістэла» | |
Вістэла (Віштэль) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Вістыла або Вістэла, пазьней Вэстал (Wistila, Guistila[1], Vistella[2][3], Westall[4]) — імя германскага паходжаньня[5]. Іменная аснова віст- (вест-) (імёны ліцьвінаў Віштэнь, Вештар, Вештарт; германскія імёны Wisten, Vestarr, Westhard) паходзіць ад гоцкага *wist[6], германскага west 'захад'[7].
У Прусіі бытавала імя Weystulle / Waistul (1318 і 1389 гады)[8].
У Польшчы адзначаецца прозьвішча Вешталь (Wiesztal)[9].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Wistela (1671—1681 гады)[10]; Wisztelany (1744 год)[11]; Jerzy Wisztel (1800 год)[12].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У актах Вялікага Княства Літоўскага ўпамінаўся маёнтак Віштэляны (Виштеляны) у Троцкім ваяводзтве[13].
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Boullón Agrelo A. I. Antroponimia medieval galega (ss. VIII—XII). — Tübingen, 1999. P. 254.
- ^ Andrade Cernadas J. M. O tombo de Celanova: estudio introductorio, edición e índices (ss. IX—XII). — Santiago de Compostela, 1995. P. 712, 980.
- ^ Antroponimia Altomedieval en Galicia (4ª Ed.), Celtiberia.net — Prehistoria, Protohistoria e Historia antigua
- ^ Ferguson R. The Teutonic Name-system Applied to the Family Names of France, England, & Germany. — London, 1864. P. 303.
- ^ Gamillscheg E. Romania germanica sprach- und siedlungsgeschichte der Germanen auf dem Boden des alten Römerreiches. Bd. 1. — Berlin und Leipzig, 1934. S. 324.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 235.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1560.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 114.
- ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 357.
- ^ Zinkevičius Z. Lietuvių antroponimika: Vilniaus lietuvių asmenvardžiai XVII a. pradžioje. — Vilnius, 1977. P. 219.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Antuzów, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 160.