Гасьціла

Дадаць спасылкі
Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Гасьціла
лац. Gaściła / Haściła
Gastila
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад Gasto + суфікс з элемэнтам -л- (-l-)
Іншыя формы
Варыянт(ы) Гастыла, Гастэль
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Гасьціла»

Гасьціла, Гастыла (Гастэль) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Гасьціла або Кесьціла, пазьней Гастэль (Gastila[1], Kestilo, Gastel[2]) — імя германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова -гаст- (-каст-, -гест-) (імёны ліцьвінаў Гестар, Каштарт, Гаштольд; германскія імёны Gaster, Kastert, Gastald) паходзіць ад гоцкага і германскага gasts 'госьць, вандроўнік'[4]. Таксама імя Гасьціла (Gostilo) можа мець славянскае паходжаньне[1].

Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Kestel[5].

У Польшчы ў 1754 годзе адзначалася прозьвішча Gastel[6].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Гостилу пять чоловеков у Кернове[7], чоловекъ Гостилович[8] (1440—1492 гады); рижене выбърали от своихъ ратъмоновъ три, а от купъцовъ три, на имя панъ Конъдротъ Гостилович, панъ Радивонъ Ламорь, буръмистры (22 ліпеня 1478 году)[9]; Щитъныи слуги Дубровенъского пути… братоничовъ его 2 Гостиловыхъ сынов — Сидор, Олексеи (каля 1492 году)[10]; въ Василишском повете людей… а Гостила Онтоновича (15 лютага 1503 году)[11]; людеи наших тяглых, конюхов въ Городенском повете… а Гостила Ивашкевича (10 чэрвеня 1511 году)[12]; конюхов наших остринских… а Евлаша Гостиловича (11 красавіка 1514 году)[13]; люди… на имя Гостила Ходкевича (3 кастрычніка 1517 году)[14]; Якубъ Гостилович[15], Гостило[16] (1528 год); з Городна… Яцка Гостиловича (1535 год)[17]; Choma Hosczylowycz… Mysko Hosczylowycz (1552—1555 гады)[18]; Hosczilo a Stasz Rodziewici… Hosczilo Oliechnowicz… Hoszczilo Lienczowicz… Hosczilo a Chwiedor Sienkowiczy… Marczin Chaliew. synem Hosczilem… Hosczilo, Arcziuch, Warziwon, Iwan, Kuniec Maliukowiczi… Hossczilo, Bolthruk, Mikoss a Hryssko Janowiczy… Andrzey a Hosczilo Stanislawowicy… Iwan a Hosczilo Chwiedzkiewiczy… Michaylo, Hacuta, Osczilo a Sienko Mieliechowici… Miszko Hoszczilowic… Hosczilo Bigieniewic… Hosczilo Buigieliew. (1558 год)[19]; Stanko Hosciłowicz (2 траўня 1558 году)[20]; Hoscilo Mięsnik (1561 год)[21]; Максимъ Гостиловичъ… село Кгершановичи… Гуцъ Гостиловичъ… село Гвозница… Степанъ Гостиловичъ… село Рокитная… Кондратъ Гостиловичъ (1566 год)[22]; Гостило Чешейко… Ленецъ Гостиловичъ (24 красавіка 1580 году)[23]; dom Kastella (1596 год)[24]; от мене Юр’я Шымковича Гостила (30 красавіка 1600 году)[25]; у пана Яна Гостиловича (22 студзеня 1635 году)[26]; Gostyłany (1744 год)[27]; R. P. Franciscus Hosciłowicz, filius Giełvanensis (29 кастрычніка 1796 году)[28].

Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Гастэлі (Gastel) — літоўскі шляхецкі род зь Вільні[30].

Гасьцяловічы (Gościełowicz) гербу Галаўня — літоўскі шляхецкі род[31] з Слонімскага павету[32].

Гастэлы або Гасьцелы (Gastełło, Haściełło) гербу Нячуя — літоўскі шляхецкі род[33].

Гасьцілевічы (Gaścilewicz) гербу Трубы — шляхецкі род Рэчы Паспалітай[34].

На 1904 год існавала вёска Гасьцілава ў Духаўшчынскім павеце Смаленскай губэрні[35].

Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ а б Harvard Studies in Classical Philology. Vol. 8. — Boston, 1897. P. 145.
  2. ^ Heintze A. Die deutschen Familien-Namen, geschichtlich, geographisch, sprachlich. — Halle, 1903. S. 141.
  3. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 605.
  4. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
  5. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 7: Suplement. Rozwiązanie licznych zagadek staropolskiej antroponimii. — Kraków, 2002. S. 301.
  6. ^ Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku. T. 1: A—G. — Kraków, 2007. S. 546.
  7. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 52.
  8. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 54.
  9. ^ Полоцкие грамоты XIII — начала XVI в. Т. 1. — М., 2015. С. 360.
  10. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 4 (1479—1491). — Vilnius, 2006. P. 164.
  11. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 6 (1494—1506). — Vilnius, 2007. P. 292.
  12. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 74.
  13. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 144.
  14. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 368.
  15. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 71.
  16. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 93.
  17. ^ Popisy wojskowe pospolitego ruszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego (1524—1566). — Białystok, 2018. S. 57.
  18. ^ Писцовая книга Пинского и Клецкого княжеств, составленная Пинским старостою Станиславом Хвальчевским в 1552—1555 г. — Вильна, 1884. С. 163, 393.
  19. ^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 1. — Вильна, 1881. С. 6, 14, 79, 227, 262, 279, 327, 407, 497, 501, 521, 580—581.
  20. ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 14. — Вильна, 1887. С. 37.
  21. ^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 2. — Вильна, 1882. С. 43.
  22. ^ Документы Московского архива Министерства юстиции. Т. 1. — М., 1897. С. 210, 256, 316, 333.
  23. ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 14. — Вильна, 1887. С. 220, 223.
  24. ^ Klovas M., Meilus T. Vilniaus magistratui pavaldžių vakarinių priemiesčių ir palivarkų 1566 m. pagalvės ir 1596 m. nekilnojamojo turto laikytojų mokesčių mokėtojų sąrašai // Lietuvos istorijos metraštis. 2015/1. P. 190.
  25. ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 543.
  26. ^ Историко-юридические материалы, извлеченные из актовых книг губерний Витебской и Могилевской, хранящихся в Центральном архиве в Витебске. Вып. 24. — Витебск, 1893. С. 237.
  27. ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
  28. ^ Memoriale Fratrum Minorum Conventualium Vilnensium (1702—1832). — Vilnae, 2020. P. 223.
  29. ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 6. ― Вильна, 1908. С. 72.
  30. ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 490.
  31. ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Г, Згуртаваньне беларускай шляхты
  32. ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 6. — Rzeszów, 2006. S. 144.
  33. ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 3. — Rzeszów, 2001. S. 36.
  34. ^ Gajl T. Herby Szlacheckie Rzeczypospolitej Obojga Narodow. — Gdańsk, 2003. S. 272.
  35. ^ Список населенных мест Смоленской губернии. — Смоленск, 1904. С. 210.
Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/w/index.php?title=Гасьціла&oldid=2501367»