Сіргут
| Сіргут лац. Sirgut / Sirhut | |
| Sireguti | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Sirio + Gudo |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Сіргуд, Шыргут, Сургут |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Сіргут» | |
Сіргут (Шыргут), Сіргуд, Сургут — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Сісагут, Сергуда, Серыкут або Сірыгут (Sisagut[1], Sergudo, Serecutus[2], Sireguti) — імя германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова сір- (сер-, сіс-) (імёны ліцьвінаў Сіргоўд, Шырмер, Сірмонт; германскія імёны Siriaud, Sisimir, Sirmont) паходзіць ад гоцкага sisu 'чароўны сьпеў, заклён'[4], а аснова -гуд- (-год-, -гут-) (імёны ліцьвінаў Готарт, Гудман, Саўгут; германскія імёны Gotard, Gudman, Savegot) — ад гоцкага guþs 'Бог'[5], gôþs 'добры, старанны, пабожны' або *guts 'гот'[6]. Такім парадкам, імя Сургут (Сіргут) азначае «Боскі заклён»[7].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: cum Surguthe de Reskym[8], Surguttes de Roszkini[9], Surgutes de Reszkymi[10] (2 кастрычніка 1413 году); на боярина господарьского повету Городенского Анъдрея Сиркгутевича… Андрей Сиркгутевичъ… Андрею Сиркгутевичу (23 сакавіка 1555 году[11], 6 ліпеня 1556 году[12]); Валенъты Анъдреевичъ Сиръкгутевича[13], Шымонъ Шыркгутевичъ[14] (1565 год); Иванъ Сиркгуть[15], Каленикъ Сиркгутевичъ… Валентынъ Андреевичъ Сиркгутевичъ… Шимко Сиркгутевичъ[16] (1567 год); шляхтичовъ пана Каспора и пана Антонія Сиркгутевичовъ земянъ повету Городенского (7 жніўня 1601 году)[17]; Sirgudowa[18].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Сургут — літоўскі баярын, які на Гарадзельскай уніі атрымаў герб Геральт
- Андрэй Сіргуцевіч — баярын Гарадзенскага павету, які ўпамінаецца ў 1556 годзе
- Іван Сіргут — баярын Гарадзенскага павету, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1567 году
- Каленік, Валянтын Андрэевіч і Шымка Сіргуцевічы — баяры Гарадзенскага павету, якія ўпамінаюцца ў попісе войска ВКЛ 1567 году
Глядзіце таксама
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1345.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 15, 1973. S. 19 (265).
- ^ Piel J. M., Kremer D. Hispano-gotisches Namenbuch. Der Niederschlag des Westgotischen in den alten und heutigen Personen- und Ortsnamen der Iberischen Halbinsel. — Heidelberg, 1976. S. 247.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 19.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 134.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 26.
- ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 54.
- ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 57.
- ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 70.
- ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 21. — Вильна, 1894. С. 136.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 17. — Вильна, 1887. С. 408.
- ^ Popisy wojskowe pospolitego ruszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego (1524—1566). — Białystok, 2018. S. 278.
- ^ Popisy wojskowe pospolitego ruszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego (1524—1566). — Białystok, 2018. S. 279.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 673.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 681.
- ^ Археографический сборник документов, относящихся к истории Северо-западной Руси. Т. 4. — Вильна, 1867. С. 62.
- ^ Sinkevičiūtė D. Baltų dvikamienių asmenvardžių kamienas gud-: ryšiai su gaud- ir kai kurie jo variantai // Baltistica. Nr. 2, t. 46, 2011. P. 302.