Вайніла
| Вайніла лац. Vajniła | |
| Vuinla | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Uuenna + суфікс з элемэнтам -л- (-l-) |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Вайніла» | |
Вайніла — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Вуйнла (Vuinla) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -вуйн- (-войн-, -вун-) (імёны ліцьвінаў Вайнейка, Войнар, Войнат; германскія імёны Vunnecho, Wunar, Wonnat) паходзіць ад старагерманскага wunna, гоцкага wunands 'шчаснасьць, задаволенасьць', ісьляндзкага vænn 'прыемны', нямецкага gewohnt 'задаволены'[2].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Voynil Duhonicz… Woynil (25 траўня 1391 году)[3]; Пашку Воиниловичу у Короличах чоловекъ Ходорец (1440—1492 гады)[4]; Радивилу пять чоловековъ, на имя: Индрих а Воинило, Пилип, Довнар, Кровъсикало (9 лістапада 1449 году)[5]; Мацъку Воиниловичу, Ваську Воиниловичу, Олехну Воиниловичу, Алексанъдру Воиниловичу, Стец(ъ)ку Воиниловичу (27 сакавіка і 24 красавіка 1486 году; 23 студзеня, 17 сакавіка і 3 чэрвеня 1488 году)[6]; Богдан Воинило (каля 1492 году)[7]; hominibus de Woynyloviczi (24 лютага 1492 году)[8]; дворенина нашого Грицка Воиниловича (1503 год)[9]; cum fratre Woynelus (3 лістапада 1505 году)[10]; З Новагородка Сенко Воинилович (1533—1535 гады)[11]; село Козловичи… Онофрей Войниловичь (1552 год)[12]; Федеръ Воиниловичъ… Иванъ Семеновичъ Воиниловичъ (1565 год)[13]; Иванъ Русинъ Войниловичъ (1567 год)[14]; земяне гсдрьские повету Ковенского… пан Семен Войнилович (11 траўня 1596 году)[15]; Войнило Саганенко (1649 год)[16]; Woyniły (1744 год)[17].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Багдан Вайніла — смаленскі баярын, пачынальнік роду Вайніловічаў
Вайнілы (Wojniłło) — літоўскі шляхецкі род з Троцкага павету[18].
На гістарычнай Аршаншчыне існуе вёска Вайнілы, на гістарычнай Лідчыне — Вайнілаўцы, на гістарычнай Ашмяншчыне — Вайніліха. Назву Вайнілавічы маюць вёскі на гістарычных Гарадзеншчыне і Наваградчыне, назву Вайнілава — на гістарычных Меншчыне і Рэчыччыне, назву Вайнілаўшчына — на гістарычных Ашмяншчыне і Меншчыне.
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 15, 1973. S. 61 (307).
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 35.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 54.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 65.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 4 (1479—1491). — Vilnius, 2006. P. 33, 38, 60, 71, 75.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 4 (1479—1491). — Vilnius, 2006. P. 154.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 2: 1468—1501. — Kraków, 1939. S. 439.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 6 (1494—1506). — Vilnius, 2007. P. 100.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 3: 1501—1507. — Kraków, 1948. S. 707.
- ^ Popisy wojskowe pospolitego ruszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego (1524—1566). — Białystok, 2018. S. 26.
- ^ Архив Юго-Западной России. Ч. 7, т. 1. — Киев, 1886. С. 629.
- ^ Popisy wojskowe pospolitego ruszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego (1524—1566). — Białystok, 2018. S. 351.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 815.
- ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 32. — Вильна, 1907. С. 52.
- ^ Реєстр Війська Запорозького 1649 року. — К., 1995. С. 74.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 449.
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. Аўтарскае выданне. — Менск, 2019. — 459 с. — (сьціслая вэрсія кнігі: Вытокі Вялікае Літвы. — Менск, 2021. — 89 с.)