Туміла
| Туміла лац. Tumiła | |
| Tuomila | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Tumo + суфікс з элемэнтам -л- (-l-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Таміла, Туміль, Тумель, Думель, Томель |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Туміла» | |
Туміла (Туміль, Тумель, Думель), Таміла (Томель) — мужчынскае і жаночае імёны і вытворнае ад іх прозьвішча.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Туміла або Думела, пазьней Думель або Домель (Tuomila, Tumila, Duomelo, Dummel, Dommel[1]) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -дом- (-тум-) (імёны ліцьвінаў Домін, Тумар, Даматурт; германскія імёны Domin, Thumer, Domedrudis) паходзіць ад гоцкага dōms 'вырак, суд; слава'[3].
Імя Думіл гістарычна бытавала ў Польшчы: Petrus Dumil (1390 год)[4].
У Польшчы адзначаецца прозьвішча Домэль (Domel)[5].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Иванъ а Томило Степановичи поведили, ижъ которое именье мають под собою в Буховичох а в Кукълине (13 красавіка 1534 году)[6]; дворец Троцкий… Тумел з жоною вымерли (1 ліпеня 1542 году)[7]; Ивановая Горъновская Томиля… Федоровая Заранъковая Томила… Богданъ Томиловичъ… Ивановая Сувиная Тумиля Михаиловна (1565 год)[8]; подъданыхъ в томъ селе Скубятах… Томель Юшъковичъ (5 студзеня 1566 году)[9]; Stanisława Dumelia (1662 год)[10]; Magdalena Dumelowna (1669 год)[10]; Franciszek Tumiłowicz (5—7 лютага 1776 году)[11].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Таміла Гетаўтаўна — літоўская баярыня, якая ўпамінаецца ў 1545 годзе[12]
- Аляксандар, Антоні, Геранім, Дзьмітры, Філіп, Флор, Францішак і Ян Туміловічы — шляхцічы Менскага ваяводзтва, якія ўпамінаюцца ў 1787 годзе[13]
Туміловічы — парафіяне касьцёла ў Наваградку на 1850 год[14].
Тумелі (Tumiel) — прыгонныя зь вёсак Жураўцаў (Ашмянскі павет) і Пагулянкі (Троцкі павет), якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[15][16].
Тумілевічы і Туміловічы — літоўскія шляхецкія роды зь Лідзкага павету[17][18].
Таміловічы (Tomiłowicz) і Туміловічы (Tumiłowicz) — літоўскія шляхецкія роды з Троцкага павету[19].
На гістарычнай Меншчыне існуе вёска Тумілавічы.
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Heintze A. Die deutschen Familien-Namen, geschichtlich, geographisch, sprachlich. — Halle, 1903. S. 127.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 416, 991.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 95.
- ^ Słownik staropolskich nazw osobowych. T. 1. — Wrocław, 1965—1967. S. 538.
- ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 94.
- ^ Акты, относящиеся к истории Западной России. Вып. 2. 18‑я и 32 книги записей Литовской метрики: Метрика королевы Боны. — Москва, 2018. С. 239.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 23.
- ^ Popisy wojskowe pospolitego ruszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego (1524—1566). — Białystok, 2018. S. 218, 223, 247.
- ^ Метрыка Вялікага Княства Літоўскага. Кніга 44 (1559—1566 гг.). — Менск, 2001. С. 112.
- ^ а б Walkowiak J. Współczesne nazwiska Polaków o możliwej genezie litewskiej nieobecne w LPŽ, poświadczone w kartotece antroponimicznej LKI // Onomastica (Wrocław). T. 64, 2020. S. 214.
- ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 262.
- ^ Описание документов архива западно-русских униатских митрополитов. Т. 1. — СПб., 1897. С. 21.
- ^ Яўген Анішчанка, Шляхта Минского воеводства на сеймике 1787 г., Архіў гісторыка Анішчанкі, 23 сьнежня 2016 г.
- ^ Яўген Анішчанка, Новогрудок 1850 список прихожан костела, Архіў гісторыка Анішчанкі, 20 лютага 2016 г.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 358.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 249.
- ^ Malewski Cz. Rody szlacheckie w powiecie lidzkim na Litwie w XIX wieku. — Wilno, 2002.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 357.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 434, 436.