Аген
| Аген лац. Agien / Ahien | |
| Agen | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Agi + суфікс з элемэнтам -н- (-n-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Агін, Ягін, Якін |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Аген» | |
Аге́н (Агін, Ягін, Якін) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Аген, Еген, Агін, Егіна або Екіна (Agenus, Egen, Agin, Egino[1], Ekino) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова ег- (аг-, ек-) (імёны ліцьвінаў Ягвін, Ягінт, Ягоўд; германскія імёны Egwinus, Egind, Egold) паходзіць ад гоцкага agis 'страх' або agja 'вастрыё, меч'[3].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Новогородець… Внезда Ягинича (Цьвярскі летапіс)[4]; двора Жорославъки в Городеньскомъ повете, што перед тымъ з данины нашое Иванъ Кобяковъ держалъ, з людми из землями, и с челядю невольною… Олифер Лошинчичъ а Харъбута а Окген служъба (17 лістапада 1529 году)[5]; подле земль бояръ Упійскихъ Оагиновъ (1554 год)[6]; з Окгинъ (1567 год)[7]; Dominik Jakin Swolkień (7 лютага 1780 году)[8]; Parafia popielska… Ogieniszki dwór (1784 год)[9].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Агініч (Oginicz) — літоўскі шляхецкі род[10].
У XVI ст. існавала сяло Ягінішкі (Ягинишки) у Жамойцкім старостве[11].
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Meineke B. Ortsnamen des Kreises Minden-Lübbecke. — Bielefeld, 2016. S. 122.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 36—37.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 39.
- ^ ПСРЛ. Т. 15. — СПб, 1865. С. 289.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 25 (1387—1546). — Vilnius, 1998. P. 213.
- ^ Археографический сборник документов, относящихся к истории Северо-западной Руси. Т. 8. — Вильна, 1870. С. 36.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 808.
- ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 307.
- ^ Skibicki S. Dekanat kupiski diecezji wileńskiej w świetle opisów parafii z 1784 r. w świetle opisów plebanów. — Białystok, 2009. S. 108—109.
- ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 9. — Warszawa, 1937. S. 135.
- ^ Спрогис И. Я. Географический словарь древней Жомойтской земли XVI столетия. — Вильна, 1888. С. 348.